เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันที่ 3 พ.ค. เวลาประมาณทุ่มหน่อยๆ ผมเจอพี่เค้าบนรถตู้ อนุสาวรีย์-รังสิตคับ ผอมๆ สูงๆ ผิวเข้ม วันนั้นพี่เค้าใส่เสื้อสีเทา กางเกงยีนส์ กระเป๋าสะพายข้างสีเทาอ่อนตรงมุมเป็นหนังสีน้ำตาล สิ่งที่ผมจำติดตาเลยคือ ขนแขนพี่เค้าเยอะมากคับ พี่เค้าใส่หูฟังแล้วก็เปิดยูทูบฟังอะไรสักอย่าง คืองี้คับ ผมชอบพี่เค้าคับ ผมแค่รู้สึกเสียดายที่วันนั้นทำได้แค่แกล้งหลับ อยากบอกความรู้สึกนี้ด้วยตัวเองคับ ช่วยหน่อยนะคับ ผมลองกลับไปขึ้นรถที่เดิมแล้วก็ยังไม่เจอพี่เค้า ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญบ่อยหรอก แต่แค่แวบแรกที่ได้สบตากัน มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง มันบอกไม่ถูกคับ ยังคงหวังให้เราบังเอิญเจอกัน

ปล.ผมลงป้าย สน.ดอนเมือง ซึ่งลงก่อนพี่เค้า เลยไม่รู้ว่าพี่เค้าอยู่ที่ไหน ถ้าไปลงรังสิต แล้วต่อรถไปไหนอีกมั้ย

ปล2.ตอนรถออกผมเห็นพี่เค้ามองมาจนลับสายตาไป ผมได้แต่ยิ้มให้เค้า ไม่รู้พี่เค้าจะเห็นมั้ย