เรากับเพื่อนคนนี้รู้จักกันมาตั้งแต่ ม.ปลายแล้วค่ะ แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเพราะอยู่คนล่ะห้อง
แต่บังเอิญได้มาอยู่มหา'ลัยเดียวกัน บังเอิญเราย้ายหอมาอยู่ห้องข้างๆเขา ก็เลยมีพูดคุยทักทายกันบ้าน
จิบเบียร์กันบ้าง คือเราเป็น ผญ ที่ห้าวๆนิดๆ ก็เลยไม่ worry เรื่อง ผช เท่าไร
จนกระทั่ง ช่วงวันหยุดเทศกาล ที่คนอื่นต่างไปเที่ยว กลับบ้านกันหมด เรากับเขาก็เลยมากินเบียร์กัน
พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งเราเมา แล้วหลับไป และเราก็รู้สึกตัวว่าเขากำลังทำอะไรเรา แต่เราไม่มีสติมากพอที่จะลืมตาหรือขัดขืนใดใดทั้งสิ้น
พอเรื่องทุกอย่างจบลงและเราเริ่มมีสติมากขึ้น ..... เราก็เลยร้องไห้ ดราม่าเลยสิ เห้ยยยยย คือเราจะมีอะไรกับใครนี่ต้องกับแฟนเท่านั้นน่ะ
ถึงไม่ซิงแต่ก็รักนวลสงวนตัวน่ะจ้ะ  =="
พอเขาเห็นเราร้องไห้ เขาก็เข้ามาปลอบ มาอธิบายเรื่องราวให้เราเข้าใจว่า เออ เขาก็(ค่อนข้าง)เมาเหมือนกันน่ะ ดีออกกกกก แต่ใส่ถุงยางได้คือร่ะ??
เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาก็ขอโทษด้วย เขาจะไม่บอกใครเก็บไว้เป็นความลับ แล้วเรื่องทุกอย่างจะจบลงเมื่อเขากลับห้องเขาไป
โอ้ยยยยยยย !!! ดวกมาก มันโอเค แต่!ฉันไม่ค่ะ เป็น ผญนะค่ะ ไม่เคยนอนกับคนอื่นพร่ำเพรื่อด้วยเว้ย  #สะเทือนใต กันเลยทีเดียว
แต่เขาก็ยังอยู่ดูแลเราสักพักใหญ่ๆ จนกระทั่งเราดีขึ้นมากๆ (ดีขึ้นทางกายน่ะแต่ใจน่ะไม่ TT) เขาก็กลับห้องเขาไป
--------------
พอเช้าวันต่อมาค่ะ สติกลับมาเต็ม 100% ร้องไห้เสียใจเต็มทีเลย TT แต่เขาก็ยังทักแชทมาพูดคุย ถามไถ่เป็นไงบ้มาง กินข้าวยัง กินไรป่ะ
Nooooooooooo มาทำดี ถามไถยังงี้ เอ็งไม่รู้สึกกระดาก แปลกๆมั่งหรอ????
ส่วนเราก็พยายามคิดในแง่บวก ว่าไม่ต้องคิดมาก ชิวๆสบายๆ ก็คุยกับเขาตามปกติทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ทั้งที่ความจริงเราไม่โอเค
แต่เราก็ตัดสินใจจะเผชิญหน้ากับเขา ไม่หนี เพื่อจะรู้สึกดีขึ้น เราก็เลยตัดสินใจขอติดรถเขาไปดูหนังทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
แต่พอเจอหน้าเขา เรากลับรู้สึกว่าความรู้สึกทีเรามีต่อเขามันไม่เหมือนเดิม พอถึงห้างปุป เราก็รีบลงรถแล้วเดินหนีหายไปเลย
แล้วทักไปบอกเขาไม่ต้องรอ กลับเองได้ แต่ระหว่างรอดูหนังเราก็เปิดเฟส มองจุดเขียวๆที่เขาออนตลอดเวลาอยากจะทักแต่ก็กลัว
กลัวใจตัวเองเนี่ยแระ โหยยยยยยย เป็น ผญ ขี้หวั่นไหวไปตั้งแต่เมื่อไร == แต่เขาก็ทักมาคุยกับเราเป็นระยะๆ เราก็เริ่มล่ะ ไม่ตอบไม่ค่อยคุย
เริ่มตีออกห่างล่ะ พอเราดูหนังเสร็จ ก็เปิดดูโทรศัพท์เขาก็ทักมา แบบเป็นห่วง(คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาเป็นห่วงงาน มโน มาอีกล่ะ)
"กลับยังไง" เราก็เริ่มโมโหจะห่วงทำไม ทำแบบนี้กับเราแล้วยังมาทำดีด้วยอีก ไม่เห็นใจความรู้สึกอีกฝ่ายบ้างหรอ แต่ก็ยังพยายามคุย
เหมือนกับว่า เราโอเคน่ะ (ปากไม่ตรงกับใจมันเป็นงี้นี่เอง) กวนตีนเขากลับตามปกติของเรา "เดินกลับมั้งถามแปลกๆ" แล้วก็คุยเล่นกันไปเรื่อยๆ
---------------
จนเรารู้สึกว่า มันเริ่มเกินเลยแล้วความรู้สึกของเรา เพราะเพื่อนของเราคนนี้เขาก็มี แฟน เป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว
ด้วยนิสัยของเราที่ชอบเอาใจเขามาใส่ใจเรา(มาเป็นคนดีอะไรตอนนี้ ==") ก็เริ่มเครียดล่ะเริ่มไม่โอเค ก็เลยคุยแบบเปิดใจกับเขาไปเลย ว่าเราไม่โอเคน่ะ
เขาก็บอกแค่ว่า ไม่ต้องคิดมาก เรื่องมันจบไปแล้ว ขึ้นเลยดิทีนี้ เห็นแก่ตัวไปป่าวว่ะ เราก็เลยบอกเขาไปว่า
"อย่าพูดว่าจบได้ป่ะเพราะมันทำให้แกกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวมากอ่ะ ถึงแกจะจบแต่เขาอ่ะยังว่ะ เขายังเสียใจอยู่ ไม่ใช่เปิดประตูห้องไปแล้วจะลืม
เขาผิดเอง ที่เป็นคนชอบเอาใจเขามาใส่ใจเรา ขนาดแฟนแกเขาไม่เคยรู้จักไม่เคยเจอไม่เคยเห็นหน้า เขายังรู้สึกผิดต่อแฟนแกเลย"
มัน ก็เลยบอกมาว่า "ไม่ต้องไปสนใจเรื่องแฟนมันหรอกเป็นเรื่องของมันกับแฟน เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันกับแฟนมันจะมีปัญหากัน"
เดี๋ยวน่ะ! ปกติที่ว่านี่คือ มันซั่ม ผญ ไปเรื่อย หรือ ทะเลาะกับแฟนเรื่อง ผญ อื่นเป็นเรื่องปกติ นี่ไม่คิดว่ามันจะเลว ขนาดนี้ อิจั่ว!!
มันก็บอกเรา ต่อไปอีกว่า "ให้ลืมๆไปเหอะ"
อิหอยยยยยยยย พูดง่ายเนอะ เราก็เลยตอบกลับไปเลยว่า "อยากจะจำตายล่ะเรื่องห่วยๆ"
(แล้วบทสนทนาของเรากับเขาก็จบลง)
-----------------
แต่พอผ่านไปสักวันสองวัน ไอ้คนที่ไม่จบเนี่ยคือตัวเราเอง นั่งมองโทรศัพท์ รอดูเขาออนเฟสทั้งวัน
อยากจะ block อยากจะ unfriend แต่ก็ทำไม่ได้สักที สับสนไปหมด ได้แต่คิดว่าสักวันนึงเราคงจะรู้สึกดีขึ้น
จนตอนนี้ก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว เราก็ยังนั่งมองจุดเขียวๆ ของเขาทุกวันทั้งวัน ต้องนั่งห้ามใจไม่ให้บอกความรู้สึกตัวเองไป TT
เราเลยไม่รู้ว่าถ้าเรา unfriend เขาไป เราจะเสียใจมากมั้ย หรือจะรอเวลาต่อไปดี เฮ้ออออออ~~~~~~~