เมื่อคืนใครฟินฉากปวริศไปซื้อของที่ร้านอุไรเพื่อจะได้เห็นหน้าระพีพรรณบ้าง
บอกตรงๆ โคตรน่ารักเลย เรียลมาก ชีวิตจริงมีใครเคยทำแบบนี้ไหมครับ
ฉากนี้แบบได้เห็นความน่ารักของปวริศไปเต็มๆ
เข้าใจคำว่าวัยแรกแย้มเลย ความรักของเด็กวัยนี้มันดูแล้วสดใสไปหมด
เห็นหน้าน้องๆเขาแล้วมีความสุข สดใส ชุ่มชื่นหัวใจ
ไปรำลึกความหลังกันดีกว่า ว่าปวริศเขามีวิธีการยังไงเพื่อจะได้ไปบ้านสาวแล้วได้เห็นหน้าเธอ
สุดแค้นแสนรัก
เริ่มจากทำทีเข้าไปซื้อของในบ้าน แต่กลับเจอ "อุไร" คุณแม่สายโหดของระพีพรรณ
อุไร : จะเอาอะไร
ปวริศ : เอ่อ.... ผมจะ.... ซื้อธูปครับ
อุไร : ซื้อธูป เอาไปทำอะไรล่ะ
ปวริศ : ธูป เอาไป.... เอาไปไหว้พระครับ
อุไร : ไหว้พระ เอาแบบไหน มีทั้งถูกทั้งแพง
ปวริศ : อ๋อ เอาสีเขียวนั่นก็ได้ครับ
อุไร : 25 บาท
ควักเงินให้อุไร ชะเง้อคอมองหาระพีพรรณ แต่ก็ไม่เจอ
อุไร : อะ ตังทอน
ปวริศ : คุณน้าทอนเกิน
อุไร : ไม่เป็นไร คนกันเอง จะเอาอะไรอีกไหม
ปวริศ : มะ.... ไม่ครับ
หันหลังกลับ ดูท่าจะไม่ได้เจอสาวเจ้าซะแล้ว แต่!!
ระพีพรรณ : แม่ แม่เอาอะไรนะ บะหมี่แห้งใช่ไหม
อุไร : ไม่เอา เอาเล็กตก
ระพีพรรณ : จ้ะ
จากนั้นก็เดินตามระพีพรรณไปร้านก๋วยเตี๋ยว
ปวริศ : มาซื้อก๋วยเตี๊ยวเหรอครับ สวัสดีครับ ระพี
ระพีพรรณ : รู้จักชื่อฉันได้ไง
ปวริศ : อ๋อ ลดาบอกผมครับ
ระพีพรรณ : แล้วไง
ปวริศ : ก๋วยเตี๋ยวท่าทางอร่อยนะครับ ให้ผมเลี้ยงนะครับ
ระพีพรรณ : ไม่จำเป็น ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร
เดินตามระพีพรรณกลับมาที่ร้าน
อุไร : อ้าว จะเอาอะไรอีก เมื่อกี้ซื้อธูปไปแล้วนี่
ปวริศ : อ๋อ ผม.... ซื้อธูปแล้วลืมซื้อเทียนครับ
อุไร : เอาเทียนใช่ไหม อันใหญ่อันเล็ก
ปวริศ : อันใหญ่ก็ได้ครับ
อุไร : ใหญ่แค่นั้นพอไหม (หันไปทางเทียนพรรษา)
ปวริศ : แหะๆ ใหญ่ไปครับ
อุไร : เอาสีอะไร
ปวริศ : สีขาวก็ได้ครับ
อุไร : เอาไปทำอะไรสีขาว
ปวริศ : เอาไปไหว้พระครับ
อุไร : ไหว้พระเขาใช้สีเหลือง
ปวริศ : งั้นเอาสีเหลืองก็ได้ครับ
อุไร : เอ้อ เอากี่แท่ง
ปวริศ : แท่งเดียวครับ
อุไร : ใครเขาขายแท่งเดียว เอาไปทั้งห่อนี่แหละ
ปวริศ : ทั้งห่อก็ได้ครับ
อุไร : 30 บาท
หันไปส่งยิ้มให้ระพีพรรณ
อุไร : เอาอะไรอีก
ปวริศ : เปล่าครับ
เดินออกไปจากร้าน
อุไร : หลานอีแย้มคนนี้ ชักจะยังไงๆแล้ว
น่ารักดีนะครับ ฉากนี้ ฮามาก ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดูปวริศดี
พี่เบนซ์ก็เล่นซะแบบน่ากลัวแทนปวริศเชียวครับ อิอิ
[สุดแค้นแสนรัก] ความน่ารักของ "ปวริศ" ที่ไม่แพ้ "ยงยุทธ-ธนา" เมื่อต้องฝ่าด่าน "อุไร" เพื่อเจอ "ระพีพรรณ"
บอกตรงๆ โคตรน่ารักเลย เรียลมาก ชีวิตจริงมีใครเคยทำแบบนี้ไหมครับ
ฉากนี้แบบได้เห็นความน่ารักของปวริศไปเต็มๆ
เข้าใจคำว่าวัยแรกแย้มเลย ความรักของเด็กวัยนี้มันดูแล้วสดใสไปหมด
เห็นหน้าน้องๆเขาแล้วมีความสุข สดใส ชุ่มชื่นหัวใจ
ไปรำลึกความหลังกันดีกว่า ว่าปวริศเขามีวิธีการยังไงเพื่อจะได้ไปบ้านสาวแล้วได้เห็นหน้าเธอ
สุดแค้นแสนรัก
เริ่มจากทำทีเข้าไปซื้อของในบ้าน แต่กลับเจอ "อุไร" คุณแม่สายโหดของระพีพรรณ
อุไร : จะเอาอะไร
ปวริศ : เอ่อ.... ผมจะ.... ซื้อธูปครับ
อุไร : ซื้อธูป เอาไปทำอะไรล่ะ
ปวริศ : ธูป เอาไป.... เอาไปไหว้พระครับ
อุไร : ไหว้พระ เอาแบบไหน มีทั้งถูกทั้งแพง
ปวริศ : อ๋อ เอาสีเขียวนั่นก็ได้ครับ
อุไร : 25 บาท
ควักเงินให้อุไร ชะเง้อคอมองหาระพีพรรณ แต่ก็ไม่เจอ
อุไร : อะ ตังทอน
ปวริศ : คุณน้าทอนเกิน
อุไร : ไม่เป็นไร คนกันเอง จะเอาอะไรอีกไหม
ปวริศ : มะ.... ไม่ครับ
หันหลังกลับ ดูท่าจะไม่ได้เจอสาวเจ้าซะแล้ว แต่!!
ระพีพรรณ : แม่ แม่เอาอะไรนะ บะหมี่แห้งใช่ไหม
อุไร : ไม่เอา เอาเล็กตก
ระพีพรรณ : จ้ะ
จากนั้นก็เดินตามระพีพรรณไปร้านก๋วยเตี๋ยว
ปวริศ : มาซื้อก๋วยเตี๊ยวเหรอครับ สวัสดีครับ ระพี
ระพีพรรณ : รู้จักชื่อฉันได้ไง
ปวริศ : อ๋อ ลดาบอกผมครับ
ระพีพรรณ : แล้วไง
ปวริศ : ก๋วยเตี๋ยวท่าทางอร่อยนะครับ ให้ผมเลี้ยงนะครับ
ระพีพรรณ : ไม่จำเป็น ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร
เดินตามระพีพรรณกลับมาที่ร้าน
อุไร : อ้าว จะเอาอะไรอีก เมื่อกี้ซื้อธูปไปแล้วนี่
ปวริศ : อ๋อ ผม.... ซื้อธูปแล้วลืมซื้อเทียนครับ
อุไร : เอาเทียนใช่ไหม อันใหญ่อันเล็ก
ปวริศ : อันใหญ่ก็ได้ครับ
อุไร : ใหญ่แค่นั้นพอไหม (หันไปทางเทียนพรรษา)
ปวริศ : แหะๆ ใหญ่ไปครับ
อุไร : เอาสีอะไร
ปวริศ : สีขาวก็ได้ครับ
อุไร : เอาไปทำอะไรสีขาว
ปวริศ : เอาไปไหว้พระครับ
อุไร : ไหว้พระเขาใช้สีเหลือง
ปวริศ : งั้นเอาสีเหลืองก็ได้ครับ
อุไร : เอ้อ เอากี่แท่ง
ปวริศ : แท่งเดียวครับ
อุไร : ใครเขาขายแท่งเดียว เอาไปทั้งห่อนี่แหละ
ปวริศ : ทั้งห่อก็ได้ครับ
อุไร : 30 บาท
หันไปส่งยิ้มให้ระพีพรรณ
อุไร : เอาอะไรอีก
ปวริศ : เปล่าครับ
เดินออกไปจากร้าน
อุไร : หลานอีแย้มคนนี้ ชักจะยังไงๆแล้ว
น่ารักดีนะครับ ฉากนี้ ฮามาก ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่ดูแล้วน่ารักน่าเอ็นดูปวริศดี
พี่เบนซ์ก็เล่นซะแบบน่ากลัวแทนปวริศเชียวครับ อิอิ