สวัสดีครับ ผมเป็นน้องใหม่ในพันทิพแห่งนี้ ผมมีเรื่องมาบรรยายไห้ฟังกัน เรื่องมันผ่านมา เกือบ 3 ปีแล้ว
ผมเป็นตากล้องมือสมัครเล่นอายุ 19 ปี ครับ ซื้อกล้องตอนอยู่ ม4 และในเวลานั้น
ก็ศึกษาอยู่ประมาณ 2 เดือน แล้วเกิดร้อนวิชา
ก็เลยนัดรุ่นน้องโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งมาลองกล้อง ซึ่งน้องเขา ก็สวยที่เดียวครับ น่ารักมาก
ผมก็เลยนัดไป น้องเขาก็ไม่ปฏิเสธ
พอถึงวันที่นัด ผมนั่งรอบริเวณที่นัดไว้ ผ่านไป 1 ชม. ก็ยังไม่มา ผมก็คิดว่าคงโดนเบี้ยวแล้วมั้ง เลยเดินถ่ายเล่นไปเรื่อยๆ
จนไม่นานเธอก็มา แว๊บแรกเลยผมเห็นเธอผิดไปจากรูปที่เห็นเป็นประจำ เธอสวยกว่าในรูปมาก หน้าตาคมเข้ม หุ่นดี ตัวเล็ก สูงประมาณ 160 และพึ่งดัดฟัน
โอ้ยยยย ผมนี้เคลิ้มเลย ผมก็เข้าไปทัก ซึ่งเราไม่เคยเจอกันนะครับ น้องก็เหวอๆ และก็ตอบกลับมา
ใช้ชื่อย่อ NA และกันครับ
NA : ขอโทษนะค่ะที่มาช้า รอนานเลย
ผม : ไม่เป็นไรจ้า เราก็เดินถ่ายไปเพลินๆ ไม่นานหรอก
หลังจากนั้น ผมก็เรียกเธอไปถ่าย ผมบอกไว้เลยนะครับว่า นี้เป็นครั้งแรกที่ผมถ่าย Portrait ซึ่งแน่นอน บางคนคิดว่า รูปจะได้ดีเหรอ น้องเขาจะชอบเหรอ
ตอนแรกผมก็คิดอย่างงั้นครับ แต่กลับกลายเป็นว่า มันมีบางอย่างดึงดูดให้ผมมีสมาธิกับการถ่ายครั้งนี้เป็นอย่างมาก รูปออกมากลางหมด มีหลุดน้อยมาก
ผมเองก็ตกใจตัวเอง จากนั้นถ่ายไป 30 นาที ผมก็บอกไห้น้องเขาพัก เพราะถ่ายช่วง เมษา ร้อนมาก ระหว่างนั้นผมก็เช็ครูปและก็นั่งคุยกับน้องเขาไป
ผม : น้อง NA นี้น่ารักกว่าในเฟสอีกนะ -////- (หยอด)
NA : หราาา หนูว่าหนูธรรมดา ออกจะอ้วนหน่อยๆด้วย นะ
ผม : นี้ขนาดธรรมดา ถ้า NA โตไปคงสวยและน่ารักกว่านี้นะสิ
NA : 5555555 พี่ก็พูดไป พร้อมกับยิ้มเล็กๆ
บรรยากาศโอเค จนกระทั่ง สิ่งที่ทำไห้ผมต้องรักษาระยะห่าง ก็มาถึง แฟนน้องเขามาครับ หน้าตาหล่อ สูงพอๆกับผมครับ 165 เดินเข้ามาหาน้องเหมือนนัดกันไว้ ผมจึงเดินออกมา ซักพักก็เรียกน้องเขามาถ่ายต่อ แฟนเขาก็ไม่มีท่าทีอะไรนะครับ ผมก็ถ่ายไปเรื่อยๆ โดยที่ผมตัดแฟนน้องเขาออกจากหัวไวมาก เพียงแค่ผมมองหน้าของน้องเขาผ่านกล้องของผม ก็ทำไห้ผมลืมทุกอย่าง คิดแค่ว่าต้องถ่ายไห้ดีที่สุด หลังจากนั้น ก็เสร็จการถ่าย ผมมามองที่กล้องก็ตกใจ ผมกดไป 300 กว่ารูปซึ่งเยอะมากสำหรับการProcess แต่ละรูปไห้ได้ดั่งใจ แต่ผมก็ไม่ซีเรียสเท่าไหร่ เพราะผมมีความสุขกับมันมากๆ
และก็บอกกับน้องว่า รูปทั้งหมดเด่วพี่ส่งไห้ทางเฟสนะ แล้วก็แยกย้ายกันไป เธอเดินไปกับแฟนเธอ ทำไมน้าา ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ในอก
ผมคิดว่าผมคิดถูกแล้วที่ถอยออกมา ผมไม่สามารถสู้ ผช คนนั้นได้เลย ถึงจะเราจะแก่กว่า แต่ก็แค่ปีเดียว และอีกอย่างเขาเป็นแฟนกัน เราไม่มีสิทธิ
ผมไปส่องเฟสเธอบ่อยๆทะเลาะกับแฟนคนนี้บ่อย จนผมแอบคิดว่า เธอจะทนไปทำไม จนบางทีผมก็ทักเธอไป แต่เธอก็บ่ายเบี่ยงคำตอบ ซึ่งผมก็เข้าใจ
หลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับน้องเขาเลย
ผมอาจจะทำไห้คนอ่านรู้สึกว่า มันธรรมดาแหละ แต่สำหรับผม ค่อนข้างHurt อยู่ครับ ตอนนี้ผมก็ลืมน้องเขาไม่ได้ซักที ถึงผมจะถ่าย Portrait มาตลอด 3 ปีตั้งแต่มีกล้องก็เหอะ เพื่อนผมบบอกว่า ผญ สวยๆมีอีกเยอะ แต่มันจะมีเยอะไหมครับ ที่จะรู้สึกดี และทำไห้ผมดึงความสามารถออกมาได้เต็มที่ขนาดนี้
ปล.ผมโสดเพราะผมอาจจะเลือก(เพื่อนผมก็ว่า)แต่ถ้าผมมีแฟนเป็นน้องคนนี้บอกเลยครับเธอจะมีแต่รอยยิ้มไม่ร้องไห้แน่นอน
หลงรักนางแบบที่ตัวเองถ่ายคนแรกตั้งแต่ซื้อกล้องมา -////-
ผมเป็นตากล้องมือสมัครเล่นอายุ 19 ปี ครับ ซื้อกล้องตอนอยู่ ม4 และในเวลานั้น
ก็ศึกษาอยู่ประมาณ 2 เดือน แล้วเกิดร้อนวิชา
ก็เลยนัดรุ่นน้องโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่งมาลองกล้อง ซึ่งน้องเขา ก็สวยที่เดียวครับ น่ารักมาก
ผมก็เลยนัดไป น้องเขาก็ไม่ปฏิเสธ
พอถึงวันที่นัด ผมนั่งรอบริเวณที่นัดไว้ ผ่านไป 1 ชม. ก็ยังไม่มา ผมก็คิดว่าคงโดนเบี้ยวแล้วมั้ง เลยเดินถ่ายเล่นไปเรื่อยๆ
จนไม่นานเธอก็มา แว๊บแรกเลยผมเห็นเธอผิดไปจากรูปที่เห็นเป็นประจำ เธอสวยกว่าในรูปมาก หน้าตาคมเข้ม หุ่นดี ตัวเล็ก สูงประมาณ 160 และพึ่งดัดฟัน
โอ้ยยยย ผมนี้เคลิ้มเลย ผมก็เข้าไปทัก ซึ่งเราไม่เคยเจอกันนะครับ น้องก็เหวอๆ และก็ตอบกลับมา
ใช้ชื่อย่อ NA และกันครับ
NA : ขอโทษนะค่ะที่มาช้า รอนานเลย
ผม : ไม่เป็นไรจ้า เราก็เดินถ่ายไปเพลินๆ ไม่นานหรอก
หลังจากนั้น ผมก็เรียกเธอไปถ่าย ผมบอกไว้เลยนะครับว่า นี้เป็นครั้งแรกที่ผมถ่าย Portrait ซึ่งแน่นอน บางคนคิดว่า รูปจะได้ดีเหรอ น้องเขาจะชอบเหรอ
ตอนแรกผมก็คิดอย่างงั้นครับ แต่กลับกลายเป็นว่า มันมีบางอย่างดึงดูดให้ผมมีสมาธิกับการถ่ายครั้งนี้เป็นอย่างมาก รูปออกมากลางหมด มีหลุดน้อยมาก
ผมเองก็ตกใจตัวเอง จากนั้นถ่ายไป 30 นาที ผมก็บอกไห้น้องเขาพัก เพราะถ่ายช่วง เมษา ร้อนมาก ระหว่างนั้นผมก็เช็ครูปและก็นั่งคุยกับน้องเขาไป
ผม : น้อง NA นี้น่ารักกว่าในเฟสอีกนะ -////- (หยอด)
NA : หราาา หนูว่าหนูธรรมดา ออกจะอ้วนหน่อยๆด้วย นะ
ผม : นี้ขนาดธรรมดา ถ้า NA โตไปคงสวยและน่ารักกว่านี้นะสิ
NA : 5555555 พี่ก็พูดไป พร้อมกับยิ้มเล็กๆ
บรรยากาศโอเค จนกระทั่ง สิ่งที่ทำไห้ผมต้องรักษาระยะห่าง ก็มาถึง แฟนน้องเขามาครับ หน้าตาหล่อ สูงพอๆกับผมครับ 165 เดินเข้ามาหาน้องเหมือนนัดกันไว้ ผมจึงเดินออกมา ซักพักก็เรียกน้องเขามาถ่ายต่อ แฟนเขาก็ไม่มีท่าทีอะไรนะครับ ผมก็ถ่ายไปเรื่อยๆ โดยที่ผมตัดแฟนน้องเขาออกจากหัวไวมาก เพียงแค่ผมมองหน้าของน้องเขาผ่านกล้องของผม ก็ทำไห้ผมลืมทุกอย่าง คิดแค่ว่าต้องถ่ายไห้ดีที่สุด หลังจากนั้น ก็เสร็จการถ่าย ผมมามองที่กล้องก็ตกใจ ผมกดไป 300 กว่ารูปซึ่งเยอะมากสำหรับการProcess แต่ละรูปไห้ได้ดั่งใจ แต่ผมก็ไม่ซีเรียสเท่าไหร่ เพราะผมมีความสุขกับมันมากๆ
และก็บอกกับน้องว่า รูปทั้งหมดเด่วพี่ส่งไห้ทางเฟสนะ แล้วก็แยกย้ายกันไป เธอเดินไปกับแฟนเธอ ทำไมน้าา ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ในอก
ผมคิดว่าผมคิดถูกแล้วที่ถอยออกมา ผมไม่สามารถสู้ ผช คนนั้นได้เลย ถึงจะเราจะแก่กว่า แต่ก็แค่ปีเดียว และอีกอย่างเขาเป็นแฟนกัน เราไม่มีสิทธิ
ผมไปส่องเฟสเธอบ่อยๆทะเลาะกับแฟนคนนี้บ่อย จนผมแอบคิดว่า เธอจะทนไปทำไม จนบางทีผมก็ทักเธอไป แต่เธอก็บ่ายเบี่ยงคำตอบ ซึ่งผมก็เข้าใจ
หลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับน้องเขาเลย
ผมอาจจะทำไห้คนอ่านรู้สึกว่า มันธรรมดาแหละ แต่สำหรับผม ค่อนข้างHurt อยู่ครับ ตอนนี้ผมก็ลืมน้องเขาไม่ได้ซักที ถึงผมจะถ่าย Portrait มาตลอด 3 ปีตั้งแต่มีกล้องก็เหอะ เพื่อนผมบบอกว่า ผญ สวยๆมีอีกเยอะ แต่มันจะมีเยอะไหมครับ ที่จะรู้สึกดี และทำไห้ผมดึงความสามารถออกมาได้เต็มที่ขนาดนี้
ปล.ผมโสดเพราะผมอาจจะเลือก(เพื่อนผมก็ว่า)แต่ถ้าผมมีแฟนเป็นน้องคนนี้บอกเลยครับเธอจะมีแต่รอยยิ้มไม่ร้องไห้แน่นอน