สวัสดีค่ะ วันนี้เราไปเจอบทความนึง อ่านแล้วก็ชวนให้คิดและตั้งคำถามเรื่องการแบ่งบทบาทชายหญิงในชีวิตคู่ (เช่น ชายนำหญิงตาม ชายเข้มแข็งหญิงอ่อนแอ ชายหาเลี้ยงครอบครัวหญิงทำงานบ้านเลี้ยงลูก) ทำไมมันทำให้เกิดการหย่าร้าง และทำไมคู่เกย์ถึงมีความเครียดเรื่องนี้น้อยกว่า

คำว่าช้างเท้าหน้า ช้างเท้าหลัง หรือ...ผู้ชายแมนๆ   ไปเอากระโปรงมาใส่  ใจตุ๊ด

พวกเราใช้คำพวกนี้บ่อยนะคะ แต่จริงๆ แล้วเราคิดยังไงกับมันกันแน่?

คือถ้าเป็น จขกท นะ เรามองว่าสำหรับคนคนนึง...ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย มันต้องมีมุมที่อ่อนแอและเข้มแข็งในตัวเองป่ะ มีใครที่ะเกิดมาเข้มแข็งและพร้อมนำตลอด พ่อแม่ลูกตายก็ไม่มีน้ำตาสักหยด ผิดหวังไม่เป็นท้อไม่เป็น และมีใครอ่อนแอปวกเปียกอยากตามตลอดไม่อยากมีทางเลือกในชีวิต ไม่อยากลืมตาอ้าปาก มีความอิสระและภูมิใจในตัวเองบ้างเลย

มนุษย์ เป็นสัตว์สองขา เราจึงควรเป็นเท้าซ้ายและขวาให้กันป่ะคะ ไม่ใช่เท้าหน้าเท้าหลัง สองเท้าต้องออกเดินไปยังจุดหมายร่วมกัน...ประคองชีวิตไปด้วยกัน และถ้าอีกคนเป๋ อีกข้างต้องรับบทหนักให้ได้ นี่คือคู่ชีวิต และเราเท่าเทียมกัน

เรามาถึงยุคที่ผู้หญิงสามารถขับยานอวกาศได้แล้ว ดังนั้นโปรดอย่าปล่อยให้เรื่องช้างเท้าหน้า เท้าหลัง บทบาทหญิงชายที่ครอบหัวกันมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหามาบดบังวิสัยทัศน์ของเรา

ถึงเวลารึยังที่เราจะเรียนรู้/แยกแยะได้ว่า "สมอง" ไม่มีเพศ ดังนั้นความคิดและความถนัดไม่มีเพศ ชายที่ถนัดงานบ้านไม่ใช่เค้าสาว เค้าละเอียดอ่อนไม่หมายความว่าอ่อนแอ และหญิงที่ทำงานนอกบ้านเก่ง ทำงานช่างได้ แต่ทำครัวไม่เป็นไม่ได้หมายความว่าเค้าขาดความเป็นผู้หญิง เป็นภรรยาที่บกพร่องแต่อย่างใด

เกย์/เบี้ยน เราแบ่งงานและหน้าที่ตามความถนัด ดังนั้นเราจึงไม่มีปัญหาเรื่อง gender role และเรื่องบนเตียง ถ้านึกครึ้มใจเราทุกคนก็สามารถ "รุก" ได้หมดค่ะ ดังนั้นไม่มีผัวเมียนะคะ

แหกคอกนิดนึง แต่ก็คงไม่เกินจริงนะคะสำหรับสังคมยุคปัจจุบัน เราไม่อยากเห็นเพื่อนเราต้องหย่ากับสามีเพราะผู้ชายหาเงินได้น้อยกว่านางแล้วเสียหน้า และเราท้อกับพวกที่ชอบถามว่าใครรุกใครรับ คือเค้าอาจจะไม่รู้ตัวแต่ที่จริงมันแอบหยาบคายนะ บางทีเป็นคนใกล้ตัวด้วยไม่รู้จะเตือนยังไง