สามีทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ พออยู่พอกินใช้ชีวิตในสังคมได้ไม่ขัดสน เค้าเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนอาทิตย์ละ 2-3 ครั้งทุกอาทิตย์ไม่เคยเว้นเลย พอมีช่วงที่ธุรกิจชงักขัดสนก็ทำให้ติดขัด จนต้องวิ่งหายืมจากพ่อแม่หรือแม้แต่เมียที่ทำงานเงินเดือนอย่างเราค่ะ บอกเลยนะคะว่าเงินเดือนเราไม่ได้เท่าครึ่งรายรับเค้าในแต่ละเดือนเลยค่ะ แล้วตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเค้าก็ไม่เคยแบ่งเงินที่หาได้ให้เราเลย มีแต่ค่าบ้านค่าไฟค่าเน็ต แล้วก็ค่ากินอยู่ที่ส่วนใหญ่เค้าเป็นคนจ่าย ซึ่งตรงนี้เราเห็นใจเพราะว่าเค้ามีภาระค่ะ และเราก็ยังมีรายได้ไม่เดือนร้อน แต่ปัญหามันเกิดเพราะออกจากงานตอนท้องค่ะ ตอนนี้ท้องได้ 8 เดือนเเล้ว ด้วยความที่เราไม่มีเงินเดือนบวกกับที่สามีไม่คิดจะให้เราก็เลยเริ่มทวงเงินที่เค้าเคยหยิบยืมไปค่ะ เค้าบอกจะคืนเดือนละเท่านั่นเท่านี้แต่พอถึงวันก็ไม่ให้ค่ะ ด้วยความที่เค้าชอบไปกินเหล้าแล้วเราก็ไม่อยากให้เค้าไป เพราะว่าเราท้องด้วย อะไรหลายๆ อย่างด้วย เราก็ด่าว่ามีเงินกินเหล้าแต่ไม่คิดจะใช้หนี้ ทำให้เค้าก็โกรธหาว่าเราทวง ทะเลาะกันบ่อยมาก เบื่อหน่ายในชีวิตเคยคิดที่จะไม่ทนอยู่ร่วมกันอีก เวลามีเงินจะคิดถึงเรื่องเที่ยวกับเพื่อน พอเวลาขัดสนจะวิ่งหาพ่อแม่กับเมีย  คิดว่าจะเลิกกลัวว่าต่อๆ ไปจะยิ่งแย่กว่านี้อีกมันสับสนไม่รู้จะเอาไงดี  ใจหนึ่งก็สงสารลูกกลัวลูกเกิดมาไม่มีพ่อแต่ยิ่งทนอยู่ยิ่งรู้สึกเจ็บ ต้องอยู่กับความเหงาบางทีก็ร้องไห้อยู่คนเดี่ยวทำไมแฟนเราไม่ดูแลเราเหมือนแฟนคนอื่นเค้า รู้สึกแย่จริงๆ แบบบอกไม่ถูกไม่รู้ว่าจะประคองไปได้นานแค่ไหนจะทนไหวสักกี่น้ำ พอเวลาเราจะเลิกจะไม่ทนจะไปแฟนเราก็มาทำดีทุกทีแต่พอเราดีด้วยก็เป็นแบบเดิมอีก ชีวิตเป็นแบบนี้จะมีความสุขไปได้นานแค่ไหนเหรอคะ ตัดใจตอนนี้หรือว่าทนต่อเพื่อลูกจะได้มีพ่อ  (ตอนนี้ส่วนตัวแล้วอยากเลิกให้จบๆ ไปค่ะเพราะไม่อยากเสียสุขภาพจิต) ตอนที่ตั้งกระทู้นี้ก็ทะเลาะกันแล้วมันก็ออกไปกินเหล้าอยู่ข้างนอกค่ะ