ปฎิเสธไปเมื่อ 10 กว่าปีก่อน กลัวเขามาหลอกและยังเป็นนักเรียนอยู่ทั้งคู่ แต่ก็ยังเป็นเพื่อนติดต่อกันเรื่อยมา วันเวลาผ่านไปยาวนาน เขามีภรรยา เรามีครอบครัวแต่หย่าไปแล้ว บางครั้งไปไหนด้วยกันตามประสาเพื่อนเป็นกลุ่มรวมทั้งภรรยาเขาด้วย เขาก็ปฎิบัติกับเราแบบเพื่อนคนนึง จะพิเศษกว่าเพื่อนในกลุ่มทั่วไปนิดหน่อย เช่น พูดจามีสรรพนามเฉพาะ เหมือนภรรยาเขา เรียกเราว่า หนู แสดงความเป็นห่วงทั่วๆไป ใส่ใจบริการเวลาร่วมโต๊ะอาหาร ช่วยถือของเหมือนช่วยภรรยาเขา (แต่เราไม่ใช่) คุยเล่นหัวเราะตามประสาเพื่อนทั่วไป แต่ภรรยาเขาก็เฉยๆ เพราะเราไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยว หรือติดต่อทั้งโทร ไลน์ ไม่มี จะมีก็แค่นัดกินข้าวพร้อมเพื่อนๆในกลุ่มตามแต่โอกาส แต่เวลามาอยู่ให้เห็นก็แอบเสียดาย แอบคิดว่าตอนเขามาจีบ ทำเป็นเล่นตัว ไม่ตกลงปลงใจกับเขา ภรรยาเขาสิโชคดี คบกันตั้งแต่เรียนเหมือนกัน (หลังจากที่เราปฎิเสธเขาไป) จนป่านนี้เขายังรักกันดีอยู่ แต่เราสิดันไปเลือกผู้ชายที่เขาไม่มั่นคงกับเรา คิดแล้วก็เศร้าเลย แต่ไม่เคยคิดกลับไปดึงเขามาหรือผิดศีลข้อ 3 โดยแย่งเขามานะคะ แค่เสียดายอยู่ลึกๆ และเรามีลูกสาว จึงไม่คิดมีครอบครัวใหม่ค่ะ แลกเปลี่ยนทัศนคติกันนะคะ
เคยปฎิเสธคนที่เขามารักเรา แล้วมานั่งเสียดายภายหลังกันไหม