สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากระบาย อยากปรึกษา
เรามีเเฟนคนนึง โดยรวมเขาเป็นคนเอาใจใส่ ตามใจ ดูเเลเราดี
เเต่มาพักหลังๆๆ มันมีนิสัยที่เขาทำให้เราเเบบหัวเสียเเละร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง
คือการที่เขาชอบให้เรา....รอ...นัดไม่เป็นนัด...
ยกตัวอย่าง
- เคสล่าสุดเร็วๆนี้ วันนี้ จนเราต้องร้องไห้...เพราะเรารู้สึกว่าทำไม เราต้องรอ จดจ่อ คอยเขาตลอด ...
เขาไปทำงาน(เป็นดีเจเเห่งหนึ่งในพัทยาใต้) เราจะคุยไลน์กันตลอด คุยเล่น เเกล้งกันไรงี้
เราจะถามตลอดว่ากลับกี่โมง .... เค้าบอกจะกลับเช้า ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่นอน
(เราจะนอนเกือบๆเก้าโมงเช้า เพราะเป็นวันหยุด)
- เราก็ถามว่าจะให้รอหรือเปล่า เขาบอกรอดิ!
โอเค...เราก็รอ จนถึงเวลาประมาน หกโมงเช้า เขาก็ยังไม่กลับมา เราก็ยังโอเคอยู่ โทรไปถาม
(คือเราเริ่มง่วงเเล้ว เรารอเพื่ออย่างน้อยกลับมา ได้นอนกอดกันก็ยังดี เพราะเขาทำงานเป็นดีเจ ทำงานกลางคืน เราจึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะปกติ เราก็ต้องออกไปทำงาน)
เขาก็มีข้ออ้างว่ายังกลับไม่ได้ ติดธุระที่ร้าน ขอกลับเที่ยงๆนะ เราก็โอเคเเล้วบอกว่าขอนอนก่อนนะ
เเต่ปรากฏว่า...เราตื่นมาตอนบ่าย สิ่งที่เราพบก็คือเรานอนอยู่คนเดียว เขาไม่ได้กลับมาอย่างที่เขาบอก ...
คือเริ่มรู้สึกเเย่ ....มันโหวงๆในใจเเปลกๆอะ
เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเห็นเค้าทักไลน์มาบอกว่าที่ร้านยังมีปัญหาอยู่ กลับเย็นรอกินข้าวด้วยกันนะ ประมาณห้าโมงเย็น ...
คือ...เราก็ได้เเต่ถอยหายใจ รู้สึกเเย่ เเต่ก็ทำอะไรม่ได้อะ
จนมาถึงเวลาที่นัด .... ก็เหมือนเดิม เรานั่งรอ รอเเล้วรออีก...รอพร้อมกับน้ำตา...
เรามองห้องสี่เหลี่ยม เราคิด..ว่าเรามาทำอะไรอยู่ที่นี้
ไหนละ!!! คนที่เรารัก คนที่เราอยากอยู่ด้วย ไหนคนที่บอกว่า...อยากให้เราหางานทำอยู่ใกล้ๆ เพราะเราจะได้อยู่ใกล้ๆกัน เราเลือกที่จะอยู่ที่นี้เพราะอยากอยู่กับเขา เเล้วไหนเขา ??? เราโทรไปหาเขา ถามว่า จะกลับมาได้หรือยัง คือเราขึ้นเสียงเราโมโห เสียงเราสั่นมาก เเต่เราเป็นคนที่ถ้าจะร้องไห้เราจะร้องคนเดียว เราคุยกับเขาเสียงนี่สั่นมาก พยายามควบคุมเเล้ว เขาก็ได้เเต่บอกว่าขอโทษ
เราเกลียดคำขอโทษที่ออกมาจากปากของเขามาก เราอยากพ่นคำหยาบ เราอยากด่า ว่าจะให้รอไปถึงไหน เห็นเราไปตัวอะไรร เเต่เราก็พูดไม่ออก
เราตัดสายทิ้ง ไม่อยากฟังคำเเก้ตัวเเค่ได้ยินคำว่าขอโทษ...เราก็รู้สึกเเย่จะตายเเล้ว
เเละเราก็ร้องไห้...เราเเค้น...เราเสียใจ...ว่าทำไมเราต้องมาตกในสภาพน่าสมเพชเเบบนี้ ....
นี่เเค่ตัวอย่างของวันนี้...!!!
เรื่องก่อนๆ ที่เขาผิดนัดกับเรา ทำให้เรารอ มีมากมาย... มากเสียจน...เราเหนื่อย...เราอยากเลิก..
เเม่เราบอกว่า...คนที่ไม่เห็นความสำคัญของเวลาเเละความรู้สึกของคนที่รอ คนนั้นเป็นคนที่เห็นเเก่ตัว...
เราอยากรู้ว่า..เพื่อนเคยรอ ...รอ...รอเเล้วรออีก...
ให้ตายยังไงก็เป็นเเค่คนที่รอ....
เพื่อนๆรู้สึกยังไง เพื่อนๆมีปัญหาเเบบนี้กับเเฟนบ้างหรือเปล่า
เราควรจะพูด จะเเก้ไข ปรับ ยังไงดี
ขอคำปรึกษาทีนะคะ...
คิดถึงความรู้สึกของคนที่รอบ้างก็ดีนะ!!
เรามีเเฟนคนนึง โดยรวมเขาเป็นคนเอาใจใส่ ตามใจ ดูเเลเราดี
เเต่มาพักหลังๆๆ มันมีนิสัยที่เขาทำให้เราเเบบหัวเสียเเละร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง
คือการที่เขาชอบให้เรา....รอ...นัดไม่เป็นนัด...
ยกตัวอย่าง
- เคสล่าสุดเร็วๆนี้ วันนี้ จนเราต้องร้องไห้...เพราะเรารู้สึกว่าทำไม เราต้องรอ จดจ่อ คอยเขาตลอด ...
เขาไปทำงาน(เป็นดีเจเเห่งหนึ่งในพัทยาใต้) เราจะคุยไลน์กันตลอด คุยเล่น เเกล้งกันไรงี้
เราจะถามตลอดว่ากลับกี่โมง .... เค้าบอกจะกลับเช้า ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่นอน
(เราจะนอนเกือบๆเก้าโมงเช้า เพราะเป็นวันหยุด)
- เราก็ถามว่าจะให้รอหรือเปล่า เขาบอกรอดิ!
โอเค...เราก็รอ จนถึงเวลาประมาน หกโมงเช้า เขาก็ยังไม่กลับมา เราก็ยังโอเคอยู่ โทรไปถาม
(คือเราเริ่มง่วงเเล้ว เรารอเพื่ออย่างน้อยกลับมา ได้นอนกอดกันก็ยังดี เพราะเขาทำงานเป็นดีเจ ทำงานกลางคืน เราจึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะปกติ เราก็ต้องออกไปทำงาน)
เขาก็มีข้ออ้างว่ายังกลับไม่ได้ ติดธุระที่ร้าน ขอกลับเที่ยงๆนะ เราก็โอเคเเล้วบอกว่าขอนอนก่อนนะ
เเต่ปรากฏว่า...เราตื่นมาตอนบ่าย สิ่งที่เราพบก็คือเรานอนอยู่คนเดียว เขาไม่ได้กลับมาอย่างที่เขาบอก ...
คือเริ่มรู้สึกเเย่ ....มันโหวงๆในใจเเปลกๆอะ
เราหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเห็นเค้าทักไลน์มาบอกว่าที่ร้านยังมีปัญหาอยู่ กลับเย็นรอกินข้าวด้วยกันนะ ประมาณห้าโมงเย็น ...
คือ...เราก็ได้เเต่ถอยหายใจ รู้สึกเเย่ เเต่ก็ทำอะไรม่ได้อะ
จนมาถึงเวลาที่นัด .... ก็เหมือนเดิม เรานั่งรอ รอเเล้วรออีก...รอพร้อมกับน้ำตา...
เรามองห้องสี่เหลี่ยม เราคิด..ว่าเรามาทำอะไรอยู่ที่นี้
ไหนละ!!! คนที่เรารัก คนที่เราอยากอยู่ด้วย ไหนคนที่บอกว่า...อยากให้เราหางานทำอยู่ใกล้ๆ เพราะเราจะได้อยู่ใกล้ๆกัน เราเลือกที่จะอยู่ที่นี้เพราะอยากอยู่กับเขา เเล้วไหนเขา ??? เราโทรไปหาเขา ถามว่า จะกลับมาได้หรือยัง คือเราขึ้นเสียงเราโมโห เสียงเราสั่นมาก เเต่เราเป็นคนที่ถ้าจะร้องไห้เราจะร้องคนเดียว เราคุยกับเขาเสียงนี่สั่นมาก พยายามควบคุมเเล้ว เขาก็ได้เเต่บอกว่าขอโทษ
เราเกลียดคำขอโทษที่ออกมาจากปากของเขามาก เราอยากพ่นคำหยาบ เราอยากด่า ว่าจะให้รอไปถึงไหน เห็นเราไปตัวอะไรร เเต่เราก็พูดไม่ออก
เราตัดสายทิ้ง ไม่อยากฟังคำเเก้ตัวเเค่ได้ยินคำว่าขอโทษ...เราก็รู้สึกเเย่จะตายเเล้ว
เเละเราก็ร้องไห้...เราเเค้น...เราเสียใจ...ว่าทำไมเราต้องมาตกในสภาพน่าสมเพชเเบบนี้ ....
นี่เเค่ตัวอย่างของวันนี้...!!!
เรื่องก่อนๆ ที่เขาผิดนัดกับเรา ทำให้เรารอ มีมากมาย... มากเสียจน...เราเหนื่อย...เราอยากเลิก..
เเม่เราบอกว่า...คนที่ไม่เห็นความสำคัญของเวลาเเละความรู้สึกของคนที่รอ คนนั้นเป็นคนที่เห็นเเก่ตัว...
เราอยากรู้ว่า..เพื่อนเคยรอ ...รอ...รอเเล้วรออีก...
ให้ตายยังไงก็เป็นเเค่คนที่รอ....
เพื่อนๆรู้สึกยังไง เพื่อนๆมีปัญหาเเบบนี้กับเเฟนบ้างหรือเปล่า
เราควรจะพูด จะเเก้ไข ปรับ ยังไงดี
ขอคำปรึกษาทีนะคะ...