ก่อนอื่นขออยากได้ยินความคิดเห็นของคนที่ไม่มีลูกนะครับ คนที่มีลูกมีหลานแก่ตัวมาอาจไม่เหงาเท่าไหร่เมื่ออยู่คนเดียวในต่างแดน

ขอเกริ่นว่าผมกับแฟนก็ไม่มีทายาท หรือลูกหลานใด และไม่คิดจะรับบุตรบุญธรรมมาเลี้ยงด้วย เลยคิดๆว่า
หลายๆคู่ที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาแบบไร้ทายาทอยู่กันแค่สองคนจนถึงบั้นปลายชีวิต คุณเคยๆคิดหรือแอบคิดเผื่อๆไว้กันมั้ยครับ

เกิดถ้าวันนึง...คู่ชีวิตที่เราได้อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาได้จากไปแบบไม่มีวันกลับ หรือจากกันเพราะวัยชรา ถ้าชีวิตมาถึงวันนั้น คุณเลือกที่จะกลับไปใช้ชีวิตบนแผ่นดินแม่ กลับสู่บ้านเกิดในเมืองไทย หรือ จะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปในต่างประเทศจนถึงวันสุดท้ายในชีวิต

ขอถามเหตุผลและความคิดเห็นว่าคุณคิดกันยังไงบ้างครับ เผื่อเป็นแนวทางบ้าง

ป.ล. จขกท ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศกับคู่ชีวิตชาวต่างชาติครับ เรามีหมาหนึ่งตัว และครอบครัวเราก็มีแค่นี้จริงๆ