ที่เคยเจอกับตัว
เคยสนิทกับเพื่อนในชมรมคนหนึ่ง สนิทมาก ๆ (ผู้หญิงเหมือนกัน)
จนวันหนึ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่แบบเพื่อน คิดถึงมากจนไมได้เห็นหน้าก็ทรมาน
แล้วต่อมาเค้าก็แสดงออกว่าชอบเราแบบชัดเจน
จนโดนเพื่อนรอบข้างแอนตี้ รับไม่ได้ คนในชมรมก็เอาไปพูด เพื่อนก็ด่า
เราเลยพยายามตัดใจ  ทำเฉย ๆ ใส้ทั้งที่เราก็รักเค้า
จนหลายครั้งที่เพื่อนคนนั้นร้องไห้เพราะเรา

แล้ววันหนึ่งเราก็เลยแอบคบกันเงียบ ๆ

และสุดท้ายเราก็เลิกกัน แบบมองหน้ากันไม่ติด เรารักเค้านะ รักมากกว่าที่รักผุ้ชาย
เค้าเองก็รักเรา แต่นิสัยมันเข้ากันไม่ได้
คนรอบข้างก็รับไม่ได้

จากเพื่อรรักที่สนิทกันที่สุด คอยช่วยเหบือราทุกอย่าง ก็กลายเป้นคนที่ไม่ทักทายกัน
โคตรเจ้บเลย  
พอเจอกันตอนโต ยังคุยกันว่า ตอนนั้นเราน่าจะหยุดไว้ที่เป็ฯเพื่อนรักที่แสนดีต่อกัน
อย่างน้อยก็คงยังเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหมือนคนแปลกหน้าแบบนั้น