บอกก่อนเลยว่าผมอายุ  22 เพิ่งเรียนจบหมาดๆเลยครับ คบกับแฟนแบบจริงจังคนนี้ได้ประมาณ 5 เดือน แฟนผมก็รุ่นเดียวกับผมนี่แหละ แต่ก่อนหน้านี้ก็มีคุยๆจีบๆกันมาก่อนแล้ว คือผมโดนแฟนถามบ่อยๆเลยว่าแต่งงานกันมั้ย คำตอบผมที่ให้ได้คือ ผมไม่รู้ ผมไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นอย่างไรต่อไป เธอก็ดราม่าใส่ผมเลยสิครับ เธอบอกว่า ถ้างั้นก็เลิกกันไปเลยดีกว่ามั้ย ถ้าคบกันไปแล้วไม่รู้จะได้แต่งรึป่าว ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยครับ ได้แต่อธิบายไปว่า ยังไม่พร้อมนะ อยากให้มีอะไรๆพร้อม มั่นคงก่อน แต่เธอก็อธิบายต่อไปว่า ผมเห็นแก่ตัว ถ้าเกิดวันนึงคบไปแล้วเลิกกัน ผู้หญิงจะลำบากหาแฟนยาก และอื่นๆอีก คือพยายามพูดให้ผมผิดแหละครับ

ผมก็ไม่รู้ว่าผมเห็นแก่ตัวอย่างไร ผมก็แค่เด็กน้อยคนนึงที่การงานยังไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง จะให้เธอมาลำบากด้วยกันหรอ ไม่ใช่ไม่รักนะ ไม่อยากเสียเธอไปด้วย แต่ถ้าแต่งไปแล้ว มันมีอะไรหลายๆอย่างอื่นที่ต้องคิดอีก โดยเฉพาะเรื่องเงินนี่แหละครับ พ่อแม่ผมก็ไม่ซัพพอร์ตแล้วด้วย

ผมก็เข้าใจอยู่ว่าผู้หญิงต้องการความมั่นคงกับคนที่คบอยู่ แต่ผมอยากจะดูกันไปยาวๆอะครับ ดูว่าเราจะปรับตัวเข้ากันได้มากนาดไหน เพราะนิสัยเราไม่เหมือนกันเลย แบบว่าตรงข้ามกันสุดๆ และทะเลาะกันบ่อยครับ (จริงๆคือเธอเป็นคนหาเรื่องผมตลอดครับ เธอว่าผมผิด และผมได้แต่นั่งเงียบ)

ผมก็เลยมาคิดๆดู ว่าตัดใจเลิกไปดีไหม ให้เขาไปเจอคนที่พร้อมจะแต่งงานด้วยได้ทันที เพราะผมก็ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่า ชีวิตจะหันไปทางใด สิ่งที่ผมมีไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเธอได้ และถ้าจะเลิกก็อยากรีบๆเลิกกันไปจะได้ไม่ผูกพันกันมาก แต่มาคิดๆดูแล้วเหตุผลมันขัดๆกันยังไงไม่รู้ ผมนี่งงจริงๆนะ เราต้องดูกันไปนานๆไม่ใช่หรอ เราถึงจะมั่นใจว่าจะแต่งงานกันได้ แต่อีกฝ่ายเขาบอกว่า การที่ดูกันไปนานๆนี่แหละ คือความเห็นแก่ตัว