เคยสงสัยไหมครับว่าทำไมประเทศไทยถึงยังคงอยู่กับที่แบบนี้?

มีเรื่องราวชวนปวดหัวที่แท้ที่จริงแล้วเกิดจากแค่น้ำผึ้งหยดเดียว
เถียงกันในเรื่องที่ไม่น่าสงสัย เกิดเป็นประเด็นดราม่าและข้อขัดแย้งที่ไม่น่าเกิดขึ้น
เวลามีคนล้ม พลั้ง พลาด ก็มักจะมีคนมาคอยซ้ำเติมและกดเขาให้จมดิน หักขา หักแขนให้เขาไม่มีความกล้าที่จะลงมือทำอีกครั้ง
บางคนเมื่อเห็นหน้า อายุ ส่วนสูง การแต่งตัว ฯลฯ ก็ตัดสินประเมินเขาไปก่อนแล้ว
โดยไม่สนใจที่ความสามารถ ความตั้งใจ ความเพียรของเขาเลยสักนิด
หลังจากนั้นก็จ้องที่จะบดขยี้เขา เมื่อเขาพลาดพลั้งลง ปิดกั้น อคติ และมองโลกในแง่ร้าย

นี่หรือเปล่าที่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไม สังคมเราถึงยัง กำลังพัฒนา มาจนถึงตอนนี้
เราเปิดรับความคิดเห็นคนอื่นได้บ้างหรือเปล่า?
เราเลิกคิดอคติเขาจากรูปลักษณ์ได้บ้างหรือเปล่า?
เราพร้อมที่จะอ้าแขนปลอบประโลมเขาเพื่อให้เขาทำตามฝันบ้างหรือเปล่า?
เราเลิกแบ่งแยกคนด้วยความคิดของตนหรือวัยวุฒิได้บ้างหรือเปล่า?

คนเราพลาดได้ มันก็เริ่มใหม่ได้ทั้งนั้น

บางทีพวกเราบางคนก็อาจลืมไปว่า
ความผิดพลาดนั้นเป็นต้นเหตุแห่งความสำเร็จ เมื่อทุกคนมีความเพียรพยายาม

ผมไม่ชอบเลยเวลาที่มีคนดูถูกความฝันของคนอื่น ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักเขาดี หรือเพียงแค่เขาพูดออกมา
และที่สำคัญบางทีคนคนนั้นเองอาจจะมีความฝันเช่นกัน แต่ไม่ยอมทำตามมัน ไม่ยอมออกจากเขตแดนความสบายใจ และคอยฉุดดึงคนที่ต้องการจะเข้าใกล้ความฝันให้ลงมาจุดเดียวกับคุณ

พอแล้วได้ไหมครับ
พอแล้ว
หยุดปิดกั้นความคิด ความฝันของคนอื่นด้วยอคติของคุณเองได้ไหม?

ความสำเร็จไม่ได้เกิดขึ้นมาพร้อมกับตอนเราออกมาจากท้องแม่หรอกนะครับ
ความสำเร็จมันควบคู่มากับความล้มเหลวอยู่แล้ว
ก็แค่ลุกขึ้นมาและทำมันต่อไป เท่านั้น
ความฝันไม่ใช่สิ่งที่ไกลเกินเอื้อม

คนที่เราเห็นว่าเขาประสบความสำเร็จนั้น เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เขาเชื่อว่าเขาจำทำมันได้ และก็ใช่ว่าเขาจะไม่เคยล้มเหลวมาก่อน
เพราะเขาเชื่อว่าคนที่ไม่เคยล้มเหลว คือคนที่ไม่ทำอะไรเลย และนั่นคือความล้มเหลวอย่างแท้จริงของมนุษย์

คนที่ไม่ลงมือทำอะไรเลย และเอาแต่ฉุดดึงคนอื่นลงมาจากความก้าวหน้า หรือคอยเหยียบซ้ำคนที่ทำตามความฝันและล้มเหลวเป็นครั้งแรกๆ
ผมว่าเขาน่าสงสารนะ
เขาคงไม่มีโอกาสได้ลองทำตามสิ่งที่อยากทำจริงๆ จึงต้องทำแบบนี้

และถ้าหากว่าสังคมไทยยังคงมีคนที่คอยเหยียบหัวคนที่ล้มลงจากการทำความฝันอยู่แบบนี้

ประเทศไทย คงต้อง กำลังพัฒนา ไปอีกนานแน่เลยครับ

แต่ผมเชื่อนะ ว่าสักวันสังคมเราคงจะสวยงามขึ้นกว่านี้
ผมเชื่อจริงๆ และหวังว่าสักวันผมจะเปลี่ยนมันได้ ด้วยวิธีของผมเอง

พวกคุณล่ะครับ? คิดยังไงกับสังคมไทยในตอนนี้?
สังคมที่มีคนคอยเหยียบคนที่ล้มลงไปและหัวเราะอยู่ด้านบน โดยที่ตัวเองได้แต่นั่งเฉยๆในห้องทำงานที่ตัวเองไม่ได้พอใจเลย

อย่างที่ผมได้กล่าวไป... ผมคิดว่า
ความล้มเหลวของชีวิตมนุษย์ ไม่ใช่การทำบางอย่างแล้วล้มเหลว เพราะเราลุกขึ้นได้อยู่แล้ว แค่พยายามทำความฝันต่อไป
แต่คือ
การที่ไม่เริ่มทำอะไรเลยต่างหาก