สวัสดีค่ะ ก็ไม่รู้ว่าจะเกริ่นยังไงดี  เริ่มเลยละกันเนอะ ดิฉันเคยมีแฟนค่ะ คิดว่าคนนี้แหล่ะคือคนที่เราจะแต่งงานด้วย รักเขามากเพราะเราก็หน้าตาขี้เหร่อ่ะเนอะไม่คิดว่าจะมีคนมาชอบ เขาเป็นแฟนคนแรกและคนเดียวค่ะ คบกันตั้งแต่เราอายุ19 ตอนนั้นเราทั้งดำ หัวฟู ฟันเหยิน สุดๆเรื่องขี้เหร่ต้องยกนิ้วให้เลยค่ะ แต่ก็นะมีคนมาจีบจ้าาาา ก็เออ มีคนชอบของแปลกด้วยเว้ยยยยย แฟนคนแรกนี่คะ คบสิ รอไรล่ะ ปรากฎว่าคบกันมาเรื่อยๆค่ะ ยอมรับว่ารักมากเลย คิดว่าคนนี้แหล่ะคู่ชีวิตฉัน ฉันจะมีเขาคนเดียวตลอดไป ก็แหมนะเราขี้เหร่มากๆพอมีแฟนก็คาดหวังถึงอนาคตสิคะ คบกันมาจนอายุ22ก็ถูกบอกเลิกค่ะ เหตุผลเพราะเขาอายที่จะพาเราไปแนะนำเพื่อนๆของเขา (เรียนที่เดียวกันค่ะ) แฟนเพื่อนเขาแต่ละคนสวยๆทั้งนั้น ไอ้เราก็ขี้เหร่สุดๆ เฮ้ออออ ตอนนั้นสุดๆค่ะ ร้องไห้หนักมาก หันกลับมาดูตัวเอง เฮ้ยยยยย แกโคตรขี้เหร่เลย (ตอนเด็กกลัวหมอฟันมาก สาเหตุที่ไม่จัดฟันตั้งแต่สาวๆก็เพราะกลัวหมอด้วย+บ้านจนเพราะค่าจัดฟันตอนนั้นแพงสำหรับเรา) พอเรียนจบก็มาทำงานในกรุงเทพฯค่ะ คิดจะจัดฟันนะคะแต่ยังไม่มีตังเลย เพิ่งเริ่มทำงาน ส่งให้ที่บ้านด้วย กว่าจะพร้อมจัดจริงๆก็อายุปาไป24แระ แฟนเก่ากลับมาขอคืนดีค่ะ โอ๊ยตอนนั้นเป็นอะไรที่ดีใจสุดๆ เขาบอกเราว่าคุยกับใครก็ไม่คลิกเท่าเราอีกแล้ว เป็นปลื้มสิคะ เริ่มต้นคบกันใหม่ เริ่มคุยถึงเรื่องอนาคตกัน (จัดฟันแล้วเราดูดีกว่าเดิมค่ะ ความเป็นแก้วหน้าม้าลดลงค่ะ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดสวยนะคะ แค่พอดูได้มากกว่าก่อน) ตอนนี้หน้าที่การงานแฟนจัดว่าโอเคมาก เพราะทำงานไม่เท่าไรก็เลื่อนขึ้นเป็นPM (แฟนจบวิดวะโยธาค่ะ) เขาอยากแต่งงานแล้ว เราก็พาเข้าบ้านค่ะ แต่.......เรื่องมันดราม่ายิ่งกว่าถูกบอกเลิกเพราะเป็นแก้วหน้าม้าซะอีก สภาพบ้านเราจนค่ะ ครอบครัวเราจน!!!!! บ้านแสนจะธรรมดาที่พบเห็นได้ในชนบททั่วไป รถยนต์ก็ไม่มี พ่อแม่ทำสวนค่ะ แต่บอกก่อนว่าเราภูมิใจในตัวพ่อกับแม่มากๆ แต่ก็เศร้านะ เขารับเราไม่ได้เพราะเราจน!!!! เออเอาเข้าไป ตอนแรกก็ขี้เหร่ ตอนนี้รับไม่ได้เพราะที่บ้านจน
สรุป "ความรักจริงๆมีมั้ยคะ" หรือจะเกิดเฉพาะคนที่มีพร้อมทุกอย่างแล้วจริงๆ ผิดหวังกับความรักมากเลย เราคงต้องขึ้นคานแน่ๆใช่มั้ยคะเพราะเหตุผลที่ถูกบอกเลิกเราก็ไม่รู้จะไปแก้ได้ยังไง ตอนนี้ตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างเดียวค่ะ คิดว่าสักวันเราต้องมีเหมือนคนอื่นให้ได้ แต่ระหว่างนี้เราไม่ควรเปิดใจรับใครใหม่ใช่มั้ยจนกว่าเราจะพร้อม เราไม่อยากเสียใจ เสียความรู้สึกอีกแล้ว เลิกกันเพราะบ้านจนมันเจ็บมากจริงๆค่ะ
ปล.เล่ามาซะยืดยาว ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ^^