อยากได้แค่โอกาสสุดท้าย..
สวัสดีครับผมเพิ่งเขียนกระทู้พันทิปครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออภัยใน ณ ที่นี้ด้วยครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับเมื่อตอน ม.5 เทอม2 ผมได้ชอบผู้หญิงคนนึงตอนแรกเราเป็นแค่เพื่อนกัน(ขอแทนชื่อคนๆนั้นว่า พ. นะครับ) พ. เป็นคนที่น่ารักดีเวลายิ้มและหัวเราะทำผมเอาใจละลายเลยล่ะครับ จนมีอยู่วันนึง พ. ได้ตั้งสถานะไลน์เป็นชื่อคนอื่น ผมเห็นปุ้ปผมได้แสดงอาการออกทันที ผมทั้งหวงและหึงจนผมงี่เง่ากับ พ. ไป จนในที่สุดผมจึงได้บอกความในใจไปว่าผม ชอบ พ. ช่วงนั้น พ. ก่ไม่คุยกับผมสักพักนึง จนวันนึงผมได้พูดคุยและได้ขอ พ. เป็นแฟน ซึ่ง พ. ก่ตอบตกลงครับ ผมดีใจมากๆ ผมสันยาว่าจะรัก พ. คนเดียวตลอดไป แต่แล้วก่มีเรื่องที่ทุกคู่รักต้องพบครับ เราทะเลาะกันบ่อยมากๆ จนเรามาปรับความเข้าใจกัน ผมได้ยอม พ. ทุกอย่างทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไรผมยอมเธอหมดเลยครับ จนกระทั่งมีอยู่วันนึงผมทนไม่ไหว(ช่วงนั้นผมอยู่ประมาณ ปี 1แล้วครับ) ขอย้อนกลับไปนิดหน่อยครับ วันครบรอบปีแรกของเราเราสนุกกันมากๆมีความสุขกันมากๆเลยครับ เราอยู่ด้วบกันพูดคุยหยอกล้อเล่นกันตามภาษาคนรัก กลับมาต่อครับ จนผมทนยอมเธอไม่ไหวเพราะ เธอชอบบอกเลิกผม ใช้เป็นประจำเวลาเราทะเลาะกันซึ่งมันบั่นทอนจิตใจผมมากๆ จนถึฃวันครบรอบ2ปีของเรา เธอมาทำเซอไพร้ผม หวังมาขอผมคืนดีแต่ผมก่ยังเล่นตัว ไม่คืนดีด้วยผมทำ พ. เสียใจมากๆเลยครับ จนวันที่ผมคิดได้ผมจึงกลับไปง้อเธอเองด้วยความรักและสำนึกผิด เธอเป็นคนดีมากๆเธอให้โอกาสผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั้งเกิดเหตุการณ์เมื่อเร็วๆนี้เองครับ ผมชอบอารมเสียใส่ พ. 3วันติด จนเธอบอกผมว่า เธอไม่รู้สึกอะไรกับผมอีกแล้ว... แต่ตอนนั้นเรายังคุยกันปกติทำอะไรกันปกติทุกอย่าง แต่ผมยังเสียใจอยู่กับสิ่งที่ พ. ได้พูดออกมาแบบนั้นผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยครับ จนมาถึงวันพฤหัสของอาทิตย์ที่แล้ว ผมได้อารมเสียอีกครั้งนึงจนเธอทนไม่ไหวกับการกระทำของผมในที่สุด เราได้ห่างกันจิงๆครั้งนี้เธอบอกผมว่าเธอเลิกจริงๆ พ. ไม่อยากกลับมาหาผมอีกแล้ว ผมได้ยินได้รับรู้แบบนั้นผมก่ร้องไห้เลยสิครับเสียใจมสกๆในสิ่งที่ทำไป ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมง้อเธอทุกวิถีทางทำทุกอย่างเท่าที่ผมจะทำได้ แม้แต่ในสิ่งที่ผมไม่เคยทำให้ใครมาก่อนผมก่ทำให้เธอ แต่ พ. ก่ยังยืนยันคำเดิมว่ายังไงเธอไม่กลับมา ผมจึงตัดสินใจในอารมณ์ชั่ววูบตรงนั้นว่าผมจะโดดตึกฆ่าตัวตายย แต่เธอและเพื่อนที่ดีของผมได้ห้ามเอาไว้ และอาจารย์ของผมก่เข้ามาปลอบใจอย่างอบอุ่น ผมรู้สึกสบายใจมานิดนึงครับทั้งคำพูดของอาจารย์และที่ผมสบายใจขึ้นก่คือ ก่อนที่ผมจะออกมาจากตรงนั้น ผมได้กอดเธอและพูดคำขอโทดด้วยน้ำตาและความรู้สึกสำนึกผิดอย่างใจจิง ผมจับมือและลูบมือเธอเบาๆ จากนั้นผมก่หอมมือเธอพร้อมสบตาเธอทั้งน้ำตาของผม แต่ผมตกใจที่เธอก่น้ำตาคลอครับ ซึ่งตอนที่ผมง้อเธอแต่ละครั้งไม่มีอาการแบบนี้เลย ผมเชื่อตลอดมาเลยว่า พ. เค้าก่อยากกลับมาหาผมแต่เธอกลัวผมเป็นแบบเดิม ผมได้บอกเธอไปเหมือนทุกๆครั้งว่าครั้งนี้มันจะไมาเหมือนเดิมจิงๆ (ครั้งนี้ผมตั้งใจจะเป็นคนใกม่ให้ พ. จิงๆครับผมยอมทำทุกอย่าง) แต่เธอก่ยังไม่กลับมา ผมรับปากกับเธอพูดทุกอย่างเพื่อให้เธอให้โอกาสผม แต่เธอบอกกับผมมาว่า "ใครๆก่พูดได้ เค้าไม่ฟังกันหริกคำพูดเค้าดูกันทร่การกระทำ" ซึ่งสิ่งที่เธอพูดมันคือความจิงครับ แต่ผมอยากพิสูจให้เธอเห็นพร้อมกับได้ดูแลเธออีกครั้งผมกลัวเธอมีคนใหม่มากๆเลยครับ ผมอยากได้แค่โอกาสอีกสักครั้งผมจะไม่ทำลายมันอีกแล้วครับ ผมสาบานต่อผู้ที่ได้มาอ่านกระทู้นี้ว่าผมทำได้จิงๆ รบกวนทุกๆท่านทีาได้มาอ่านช่วยแชร์ให้ถึง พ. ด้วยยะครับเพราะเธอบล้อคผมหมกทุกทาง ทั้ง เฟสบุ้ค ไลน์ เบอร์โทรผม รบกวนหน่อยนะครับผมอยากได้โอกาสนั้น ผมตั้งใจทีาจะดูแลเธอไปตลอดชีวิตผมจิงๆ หากผิดพลาดประการใดในการเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ ช่วยแชร์หน่อยนะครับบ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ปล. ขอทิ้งท้ายข้อคิดสักนิดนึงครับ "หากคุณได้รับโอกาสมาแล้วไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรือกี่ครั้งก่ตามจงรักษาโอกาสนั้นอย่าให้หลุดมือเพราะคนที่เค้าให้โอกาสคุณได้อีกทางนึงเค้าก่สามารถไม่ให้คุณได้เช่นกันหากเค้าหมดอะไรกับคุณแล้ว ขอฝากไว้เท่านี้ครับ สวัสดีครับ...
ผมจะได้โอกาสอีกครั้งมั้ยย....
สวัสดีครับผมเพิ่งเขียนกระทู้พันทิปครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออภัยใน ณ ที่นี้ด้วยครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับเมื่อตอน ม.5 เทอม2 ผมได้ชอบผู้หญิงคนนึงตอนแรกเราเป็นแค่เพื่อนกัน(ขอแทนชื่อคนๆนั้นว่า พ. นะครับ) พ. เป็นคนที่น่ารักดีเวลายิ้มและหัวเราะทำผมเอาใจละลายเลยล่ะครับ จนมีอยู่วันนึง พ. ได้ตั้งสถานะไลน์เป็นชื่อคนอื่น ผมเห็นปุ้ปผมได้แสดงอาการออกทันที ผมทั้งหวงและหึงจนผมงี่เง่ากับ พ. ไป จนในที่สุดผมจึงได้บอกความในใจไปว่าผม ชอบ พ. ช่วงนั้น พ. ก่ไม่คุยกับผมสักพักนึง จนวันนึงผมได้พูดคุยและได้ขอ พ. เป็นแฟน ซึ่ง พ. ก่ตอบตกลงครับ ผมดีใจมากๆ ผมสันยาว่าจะรัก พ. คนเดียวตลอดไป แต่แล้วก่มีเรื่องที่ทุกคู่รักต้องพบครับ เราทะเลาะกันบ่อยมากๆ จนเรามาปรับความเข้าใจกัน ผมได้ยอม พ. ทุกอย่างทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องอะไรผมยอมเธอหมดเลยครับ จนกระทั่งมีอยู่วันนึงผมทนไม่ไหว(ช่วงนั้นผมอยู่ประมาณ ปี 1แล้วครับ) ขอย้อนกลับไปนิดหน่อยครับ วันครบรอบปีแรกของเราเราสนุกกันมากๆมีความสุขกันมากๆเลยครับ เราอยู่ด้วบกันพูดคุยหยอกล้อเล่นกันตามภาษาคนรัก กลับมาต่อครับ จนผมทนยอมเธอไม่ไหวเพราะ เธอชอบบอกเลิกผม ใช้เป็นประจำเวลาเราทะเลาะกันซึ่งมันบั่นทอนจิตใจผมมากๆ จนถึฃวันครบรอบ2ปีของเรา เธอมาทำเซอไพร้ผม หวังมาขอผมคืนดีแต่ผมก่ยังเล่นตัว ไม่คืนดีด้วยผมทำ พ. เสียใจมากๆเลยครับ จนวันที่ผมคิดได้ผมจึงกลับไปง้อเธอเองด้วยความรักและสำนึกผิด เธอเป็นคนดีมากๆเธอให้โอกาสผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั้งเกิดเหตุการณ์เมื่อเร็วๆนี้เองครับ ผมชอบอารมเสียใส่ พ. 3วันติด จนเธอบอกผมว่า เธอไม่รู้สึกอะไรกับผมอีกแล้ว... แต่ตอนนั้นเรายังคุยกันปกติทำอะไรกันปกติทุกอย่าง แต่ผมยังเสียใจอยู่กับสิ่งที่ พ. ได้พูดออกมาแบบนั้นผมแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยครับ จนมาถึงวันพฤหัสของอาทิตย์ที่แล้ว ผมได้อารมเสียอีกครั้งนึงจนเธอทนไม่ไหวกับการกระทำของผมในที่สุด เราได้ห่างกันจิงๆครั้งนี้เธอบอกผมว่าเธอเลิกจริงๆ พ. ไม่อยากกลับมาหาผมอีกแล้ว ผมได้ยินได้รับรู้แบบนั้นผมก่ร้องไห้เลยสิครับเสียใจมสกๆในสิ่งที่ทำไป ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมง้อเธอทุกวิถีทางทำทุกอย่างเท่าที่ผมจะทำได้ แม้แต่ในสิ่งที่ผมไม่เคยทำให้ใครมาก่อนผมก่ทำให้เธอ แต่ พ. ก่ยังยืนยันคำเดิมว่ายังไงเธอไม่กลับมา ผมจึงตัดสินใจในอารมณ์ชั่ววูบตรงนั้นว่าผมจะโดดตึกฆ่าตัวตายย แต่เธอและเพื่อนที่ดีของผมได้ห้ามเอาไว้ และอาจารย์ของผมก่เข้ามาปลอบใจอย่างอบอุ่น ผมรู้สึกสบายใจมานิดนึงครับทั้งคำพูดของอาจารย์และที่ผมสบายใจขึ้นก่คือ ก่อนที่ผมจะออกมาจากตรงนั้น ผมได้กอดเธอและพูดคำขอโทดด้วยน้ำตาและความรู้สึกสำนึกผิดอย่างใจจิง ผมจับมือและลูบมือเธอเบาๆ จากนั้นผมก่หอมมือเธอพร้อมสบตาเธอทั้งน้ำตาของผม แต่ผมตกใจที่เธอก่น้ำตาคลอครับ ซึ่งตอนที่ผมง้อเธอแต่ละครั้งไม่มีอาการแบบนี้เลย ผมเชื่อตลอดมาเลยว่า พ. เค้าก่อยากกลับมาหาผมแต่เธอกลัวผมเป็นแบบเดิม ผมได้บอกเธอไปเหมือนทุกๆครั้งว่าครั้งนี้มันจะไมาเหมือนเดิมจิงๆ (ครั้งนี้ผมตั้งใจจะเป็นคนใกม่ให้ พ. จิงๆครับผมยอมทำทุกอย่าง) แต่เธอก่ยังไม่กลับมา ผมรับปากกับเธอพูดทุกอย่างเพื่อให้เธอให้โอกาสผม แต่เธอบอกกับผมมาว่า "ใครๆก่พูดได้ เค้าไม่ฟังกันหริกคำพูดเค้าดูกันทร่การกระทำ" ซึ่งสิ่งที่เธอพูดมันคือความจิงครับ แต่ผมอยากพิสูจให้เธอเห็นพร้อมกับได้ดูแลเธออีกครั้งผมกลัวเธอมีคนใหม่มากๆเลยครับ ผมอยากได้แค่โอกาสอีกสักครั้งผมจะไม่ทำลายมันอีกแล้วครับ ผมสาบานต่อผู้ที่ได้มาอ่านกระทู้นี้ว่าผมทำได้จิงๆ รบกวนทุกๆท่านทีาได้มาอ่านช่วยแชร์ให้ถึง พ. ด้วยยะครับเพราะเธอบล้อคผมหมกทุกทาง ทั้ง เฟสบุ้ค ไลน์ เบอร์โทรผม รบกวนหน่อยนะครับผมอยากได้โอกาสนั้น ผมตั้งใจทีาจะดูแลเธอไปตลอดชีวิตผมจิงๆ หากผิดพลาดประการใดในการเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ ช่วยแชร์หน่อยนะครับบ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ปล. ขอทิ้งท้ายข้อคิดสักนิดนึงครับ "หากคุณได้รับโอกาสมาแล้วไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรือกี่ครั้งก่ตามจงรักษาโอกาสนั้นอย่าให้หลุดมือเพราะคนที่เค้าให้โอกาสคุณได้อีกทางนึงเค้าก่สามารถไม่ให้คุณได้เช่นกันหากเค้าหมดอะไรกับคุณแล้ว ขอฝากไว้เท่านี้ครับ สวัสดีครับ...