เมื่อวานขับรถทับสุนัขมีเจ้าของ ในหมู่บ้าน คือปกติเราเป็นคนขับรถช้ามาก ยิ่งในหมู่บ้านก็ไม่ได้ใช้ความเร็วแน่นอน ตอนนั้นเพิ่งถอยรถออกจากบ้าน กำลังจะเลี้ยวซ้ายเข้าถนนหลักในหมู่บ้าน ทันใดนั้น รู้สึกว่ารถเจอรางระนาด ทั้งที่หมู่บ้านไม่มีรางระนาด คลื่นใหญ่มาก ตกใจพอสมควร ตอนแรกนึกว่ามีใครเอาอะไรมาวางหรือเปล่า เฮ้ยแต่เราขับมาก็ไม่เห็นอะไรวางกั้นขวางทางนินา ชั่ววูบวินาทีนั้นผ่านไปเร็วมาก พอกระดกไปไม่แน่ใจว่ากระดกครั้งเดียวหรือสองครั้ง(ถ้าสองครั้งก็ทั้งล้อหน้าและหลัง) จอดรถ มองกระจกหลัง และ ลุงเดินมาคุยกะเราข้างรถ
ลุง : มันตายแล้วมั้ง
เรา : อึ้ง งง ทำอะไรไม่ถูก มือสั่นไปหมด พร้อมบอกว่า หมาลุงหรอ คือหนูไม่เห็นมันเลยจริงๆ หนูขับตรงมามันวิ่งมาตัดหน้าตอนไหนหนูยังไม่รู้เลย(คือถ้ามันตัดหน้า เรามั่นใจว่าเราจะเบรคทัน แต่เพราะเราไม่เห็นเลยว่ามันมาตอนไหน ขนาดทับมันเรายังไม่รู้ว่าคือสุนัข
ลุง: ไม่ตัดหรอก ตัดอะไร
ความรู้สึกผิดบาปมากเพิ่มทวีคูณเลย นึกย้อนเหตุการณ์ไปกี่พันครั้ง ก็ไม่เห็นสุนัขตัวนั้นยืนขวางถนนอยู่จริงๆ ไม่เห็นตัวมันเลย เราตาฟางขนาดนั้นหรอ ขณะนั้นเวลาเที่ยงนะ ทุกสิ่งบนถนนที่เราขับตรงไป ชัดเจนว่ามันไม่มีอะไรยืนขวาง
แต่เราขออธิบายสักนิดว่า 2ข้างทางมีรถในหมู่บ้านจอดอยู่ พูดง่ายๆว่าตรงจุดที่เราชนหมา รถวิ่งได้เลนเดียวค่ะ คือเราไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองแต่เราคิดว่าหมาวิ่งออกมาจากรถที่จอดอยู่แล้วเราไม่เห็น หน้ารถที่จอดอยู่ ยังมี อึ มันซึ่งยังดูเป็นอึที่ใหม่ๆ (แตาเจ้าของหมาบอกไม่ใช่อึหมาเค้า เราก็ไม่ได้ว่าไรค่ะ) ซึ่งเวลาเราขับเราอาจขับชิดรถที่จอดมากไป ทำให้เราไม่เห็นหมาวิ่งตัดหน้าหรือเปล่าน่ะค่ะ
ยังไงก็ตาม มันได้ตายไปแล้ว สุดท้ายเราก็ได้แต่ร้องไห้ขอโทษเจ้าของหมา (ลุงคนนั้นแรกๆพูดไม่ค่อยดีละแกก็ไม่พูดกะเราอีกเลย) เราเลยคุยกะคนอื่นในบ้าน เค้าก็ร้องไห้กันเพราะหมาชิสุเลี้ยงมา10ปี ตาก็ไม่ค่อยดี เห็นเค้าบอกแบบนั้น
ปกติเราก็คือเพื่อนบ้านในหมู่บ้านนี่ล่ะ หมาตัวนี้ก็เคยเห็นๆกันอยู่ ก็เห็นเค้ามาวิ่งบนถนนในหมู่บ้าน เราเคยคิดนะว่าถ้าเราเห็นหมาอยู่ไกลๆเราต้องยิ่งขับช้าลงอีกเพราะไม่รู้มันจะไปทางไหน เรายิ่งเสียใจมาก ทุกข์ใจ สุดท้ายเราก็อาสาพาหมาเค้าไปทำพิธีเผาที่วัด จัดการให้ทั้งหมดและถ่ายรูปงานพิธีมาให้เค้าดูค่ะ เพราะเค้าบอกไม่อยากให้แม่เค้าไปด้วยเดี๋ยวเกิดเป็นอะไรน่ะค่ะ เพราะแม่เค้าก็ร้องไห้หนักมากตอนน้องตาย เราก็ถือว่าทำบุญให้หมาไปเลยน่ะค่ะ จัดการพาศพมันไปเองกะคนงานที่บ้าน สงสารมันที่สุด ภาพมันติดตาเหลือเกิน ตอนมันชักด้วยความทรมานและเลือดของมันที่ล้อเรา
ความทุกข์ใจ เศร้าใจ สะเทือนใจมันคงหายไปได้ยากเพราะเราดันไปทับหมามีเจ้าของที่อยู่ใกล้กัน วันนี้ออกไปข้างนอก ก็รู้สึกคนมองแปลกๆ พี่เลี้ยงพาลูกเราไปเดินเล่นก็บอกคนมองแปลกๆ คือเรารู้สึกตัวเองเป็นฆาตกร โดนสังคมประนามเลยค่ะ ทับหมาตายเราก็เสียใจมากยังรู้สึกคนรอบข้างมองเราไม่ดี คือเสียใจร้องไห้ทั้งคืน วันนี้ก็เพิ่งวันที่2 เลยยังทำใจไม่ได้ค่ะ เป็นเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนึงในชีวิตเลย ต้องทำร้ายจิตใจคนอื่น ตัวเราเองก็เสียใจมาก
//ขับรถทับสุนัขถึงแก่ความตาย เครียดมาก ยังทำใจไม่ได้//
ลุง : มันตายแล้วมั้ง
เรา : อึ้ง งง ทำอะไรไม่ถูก มือสั่นไปหมด พร้อมบอกว่า หมาลุงหรอ คือหนูไม่เห็นมันเลยจริงๆ หนูขับตรงมามันวิ่งมาตัดหน้าตอนไหนหนูยังไม่รู้เลย(คือถ้ามันตัดหน้า เรามั่นใจว่าเราจะเบรคทัน แต่เพราะเราไม่เห็นเลยว่ามันมาตอนไหน ขนาดทับมันเรายังไม่รู้ว่าคือสุนัข
ลุง: ไม่ตัดหรอก ตัดอะไร
ความรู้สึกผิดบาปมากเพิ่มทวีคูณเลย นึกย้อนเหตุการณ์ไปกี่พันครั้ง ก็ไม่เห็นสุนัขตัวนั้นยืนขวางถนนอยู่จริงๆ ไม่เห็นตัวมันเลย เราตาฟางขนาดนั้นหรอ ขณะนั้นเวลาเที่ยงนะ ทุกสิ่งบนถนนที่เราขับตรงไป ชัดเจนว่ามันไม่มีอะไรยืนขวาง
แต่เราขออธิบายสักนิดว่า 2ข้างทางมีรถในหมู่บ้านจอดอยู่ พูดง่ายๆว่าตรงจุดที่เราชนหมา รถวิ่งได้เลนเดียวค่ะ คือเราไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองแต่เราคิดว่าหมาวิ่งออกมาจากรถที่จอดอยู่แล้วเราไม่เห็น หน้ารถที่จอดอยู่ ยังมี อึ มันซึ่งยังดูเป็นอึที่ใหม่ๆ (แตาเจ้าของหมาบอกไม่ใช่อึหมาเค้า เราก็ไม่ได้ว่าไรค่ะ) ซึ่งเวลาเราขับเราอาจขับชิดรถที่จอดมากไป ทำให้เราไม่เห็นหมาวิ่งตัดหน้าหรือเปล่าน่ะค่ะ
ยังไงก็ตาม มันได้ตายไปแล้ว สุดท้ายเราก็ได้แต่ร้องไห้ขอโทษเจ้าของหมา (ลุงคนนั้นแรกๆพูดไม่ค่อยดีละแกก็ไม่พูดกะเราอีกเลย) เราเลยคุยกะคนอื่นในบ้าน เค้าก็ร้องไห้กันเพราะหมาชิสุเลี้ยงมา10ปี ตาก็ไม่ค่อยดี เห็นเค้าบอกแบบนั้น
ปกติเราก็คือเพื่อนบ้านในหมู่บ้านนี่ล่ะ หมาตัวนี้ก็เคยเห็นๆกันอยู่ ก็เห็นเค้ามาวิ่งบนถนนในหมู่บ้าน เราเคยคิดนะว่าถ้าเราเห็นหมาอยู่ไกลๆเราต้องยิ่งขับช้าลงอีกเพราะไม่รู้มันจะไปทางไหน เรายิ่งเสียใจมาก ทุกข์ใจ สุดท้ายเราก็อาสาพาหมาเค้าไปทำพิธีเผาที่วัด จัดการให้ทั้งหมดและถ่ายรูปงานพิธีมาให้เค้าดูค่ะ เพราะเค้าบอกไม่อยากให้แม่เค้าไปด้วยเดี๋ยวเกิดเป็นอะไรน่ะค่ะ เพราะแม่เค้าก็ร้องไห้หนักมากตอนน้องตาย เราก็ถือว่าทำบุญให้หมาไปเลยน่ะค่ะ จัดการพาศพมันไปเองกะคนงานที่บ้าน สงสารมันที่สุด ภาพมันติดตาเหลือเกิน ตอนมันชักด้วยความทรมานและเลือดของมันที่ล้อเรา
ความทุกข์ใจ เศร้าใจ สะเทือนใจมันคงหายไปได้ยากเพราะเราดันไปทับหมามีเจ้าของที่อยู่ใกล้กัน วันนี้ออกไปข้างนอก ก็รู้สึกคนมองแปลกๆ พี่เลี้ยงพาลูกเราไปเดินเล่นก็บอกคนมองแปลกๆ คือเรารู้สึกตัวเองเป็นฆาตกร โดนสังคมประนามเลยค่ะ ทับหมาตายเราก็เสียใจมากยังรู้สึกคนรอบข้างมองเราไม่ดี คือเสียใจร้องไห้ทั้งคืน วันนี้ก็เพิ่งวันที่2 เลยยังทำใจไม่ได้ค่ะ เป็นเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนึงในชีวิตเลย ต้องทำร้ายจิตใจคนอื่น ตัวเราเองก็เสียใจมาก