...ขบวนที่ไปรับพระเวสสันดรกับนางมัทรี เริ่มกลายเป็นขวนใหญ่ไปเรื่อยๆ
มีช้างมีม้า ทหารและประชาชน พอขบวนรับเสด็จไปถึง พระนางมัทรีเห็นกัญหา ชาลี มากับขวนด้วย
พระนางยิ้มทั้งน้ำตา กัญหา ชาลี พอเห็นแม่ พากันลงจากหลังช้าง วิ่งเข้าไปกราบเท้าแม่
ทั้งแม่ทั้งลูกวิ่งเข้าหากัน เป็นภาพที่ทหารและประชาชนที่ไปด้วยถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้
ทั้งแม่และลูกต่างรำพึงรำพัน ถึงความรัก ความห่วงใย ที่แม่มีต่อลูกและลูกมีต่อแม่
และก็เช่นเคยเมื่อถึงบทนี้ ญาติโยมนั่งเงียบกันทั้งศาลา เรามองดูแม่เราเห็นแม่ทำตาแดงๆ
ตัวเราเองก็อดไม่ได้ ที่จะเอื้อมมือไปโอบเอวแม่ ความรักของแม่ที่มีให้กับลูกนั้นช่างยิ่งใหญ่ซะเหลือเกิน
เพื่อนๆอาจจะสงสัยว่า ทำไมลูกไม่วิ่งไปหาพ่อก่อน ทำไมวิ่งไปหาแม่ นั่นก็คือสายเลือดที่ลูกได้ดื่มกินจากอกแม่
ลูกอาศัยอยูในครรภ์มารดาตั้ง 9 เดือน พอคลอดแล้วก็ยังมาดื่มเลือดในอกของแม่ คือน้ำนม
กว่าจะโต แม่กอดลูกไว้แนบอกตั้งไม่รู้กี่ปี ความรักความผูกพันธุ์ก็เลยมีมากกว่าพ่อ...

...ทหารก็เข้าไปกราบทูลพระเวสสันดรว่า ท่านเจ้าเมืองให้มารับพระเวสสันดรกลับเข้าเมือง
ครั้งแรกๆพระเวสสันดรก็อิดออด หาเหตุผลมาอ้าง ถึงแม้พระเวสสันดรจะมี 100 เหตุผล
แต่ศรัทธาที่ประชาชนมากันมากกมาย ก็ทำให้พระเวสสันดร ใจอ่อนลงได้
พระเวสสันดร จึงได้กลับเข้าเมืองพร้อมพระนางมัทรี กัญหา ชาลี ท่ามกลางขวนแห่ต้อนรับของทหารและประชาชนสองข้างทาง
ต้อนรับขบวนเสด็จด้วยข้าวตอกดอกไม้ เป็นที่มาของบุญผะเหวด เทศน์มหาชาติ แห่พระเวสสันดรเข้าเมือง...
...เอวังก็มีด้วยประการละฉะนี้แล...