เรามีเพื่อนสนิทคนหนึงที่สนิทกันมาตั้งแต่ประถม เพื่อนผู้ชายนะค่ะ รู้จักกันมาก็ 6-7 ปีได้แล้วค่ะ เวลาไปเที่ยว ดูหนัง กับเพื่อนที่เป็นกลุ่มใหญ่ก็ไปด้วยกันค่ะ
พอเริ่มเข้าม.ต้น เขาก็เริ่มจีบหญิง เราก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะแต่ก็มีแซวๆเล่นบ้างจนเขาไปมีแฟนเราก็ไม่ได้ยุ่งเรื่องส่วนตัวเลยพอเป็นที่ปรึกษาได้บ้างและตอน
ม.4 เราก็ชอบรุ่นน้องคนหนึงที่อ่อนกว่าประมาน 2 ปี เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอกค่ะ แต่เขามักจะมาเล่าเรื่องน้องคนนั้นฟังให้ตลอดเราก็ได้แค่รับฟังจนถึงตอนที่แม่ของน้องมาคุยกับเพื่อนของเราเกี่ยวกับการที่เพื่อนเราไปจีบน้อง และหลังจากนั้นเพื่อนเราก็ไม่คุยกับน้องคนนั้นอีกเลย หลังจากเกิดเรื่องนั้นขึ้นเขาก็เหมือนเฮิร์ทไปช่วงหนึงเราก็ได้แค่ปลอบใจว่า "คนอื่นยังมีเยอะแยะว่ะแก อย่าคิดมาก" หลังจากนั้นเขาก็โอเครขึ้นเยอะ แล้วพอเมื่อช่วงปลายๆปีที่แล้วเหมือนเราก็มีเวลาด้วยกันมากขึ้น(ไม่ได้เป็นแฟนนะค่ะ แต่เพื่อนๆ รุ่นน้อง รุ่นพี่ ชอบคิดว่าเป็นแฟนกัน เพราะไปไหนด้วยกันบ่อยๆ) คุยแชทเฟชทุกวันๆ ถามว่าถึงบ้านยัง กินข้างยัง ทำไรอยู่ ฝันดี เราชวนไปเที่ยวเขาก็ไปเป็นเพื่อนถึงแม้จะไปกันแค่ 2 คนก็ตาม ก็คุยอย่างนี้ประมาน 3 เดือนกว่าๆ บางทีก็มีโทรศัพท์มาหาตอนกลางคืน(ดึกๆ) เราก็เริ่มแบบมันแปลกๆนะเหมือนคนเป็นแฟนกันเลยตลอด 3-4 เดือน ทั้งคำพูดและการกระทำ ลองไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงที่เคยมีแฟนเพื่อนก็บอกว่า"มันชอบแกแน่ๆ ดูจากการกระทำ แต่มันไม่พูด" เราก็อึ้งไปตอนนั้นสับสนมากค่ะ

จะยังไงต่อ จะถอยหรือเดินหน้าไปดี ตอนนี้ก็ยังสับสนอยู่ค่ะ ใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วทำตัวยังไง แชร์กันเข้ามานะค่ะจะรออ่านค่ะ (คือเพื่อนผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายประเภทปากแข็งค่ะ)
ปล.ขอบคุณที่เข้ามาอ่านโพสของเรานะค่ะ ที่จริงมีรายละเอียดเยอะกว่านี้ค่ะ แต่ขอไม่เล่านะค่ะ อิอิ