คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
โลกนี้มีคน 2 แบบ คนที่คิดเหมือนเรา กับคนที่คิดไม่เหมือนเรา
ถ้าเราเจอคนที่คิดเหมือนเรา เราจะรู้สึกคบง่าย ปลอดภัย คุยกันได้ทุกเรื่อง อยู่แล้วอบอุ่น
แต่จะไม่ตื่นเต้น น่าเบื่อ ไม่ได้เปิดโลกไปพบสิ่งใหม่ ๆ เหมือนชีวิตก็มีอยู่แค่นี้
ถ้าเราเจอคนที่คิดแตกต่างจากเรา เราจะรู้สึกมีอะไรน่าศึกษา น่าเรียนรู้ เขามักทำอะไร พูดอะไรที่เราคิดไม่ถึง
บางครั้งก็ทำให้ซาบซึ้งจนน้ำตาไหล ทำเซอร์ไพรซ์จนอ้าปากค้าง และแอบทึ่งในความสามารถเขาอยู่บ่อย ๆ
แต่พออยู่ด้วยกันแล้ว เราจะเห็นนรก ไม่ว่าเราพูดอะไร คิดอะไร เขาจะไม่เห็นด้วยไปเสียหมด เหมือนจะแกล้ง
ทะเลาะกันจนลืมไปว่า มีอะไรไหมที่ไม่เคยทะเลาะกันบ้าง ความสุขสงบอยู่ตรงไหน อยู่ที่ไหนก็ทะเลาะกันได้ตลอด
แต่ในชีวิตจริง เราจะไม่เจอคนแบบที่เหมือนเรา 100% หรือคิดต่างจากเรา 100%
เราจะเจอคนที่มีนิสัยปน ๆ กันทั้ง 2 แบบ ขึ้นกับว่า นิสัยเหมือนเรามากกว่า หรือนิสัยเขาแตกต่างจากเรามากกว่า
แบบนี้แหละจะยิ่งทรมาน
จะว่ามีข้อเสีย ก็มีข้อดี จะว่าดี ก็มีเวลาที่อึดอัด เอาแต่ใจ
ช่วง 3 เดือนแรก จะเป็นช่วงปรับตัว ถ้าสามารถปรับตัวเข้ากันได้ ก็ทะเลาะกันน้อยลง อยู่ด้วยกันง่ายขึ้น
แต่ถ้ายิ่งคบกันนาน ยิ่งทะเลาะกันมากขึ้น ก็น่าจะพิจารณาว่า เลิกกันดีกว่า ฝืนคบกันต่อไป
ถ้าเราเจอคนที่คิดเหมือนเรา เราจะรู้สึกคบง่าย ปลอดภัย คุยกันได้ทุกเรื่อง อยู่แล้วอบอุ่น
แต่จะไม่ตื่นเต้น น่าเบื่อ ไม่ได้เปิดโลกไปพบสิ่งใหม่ ๆ เหมือนชีวิตก็มีอยู่แค่นี้
ถ้าเราเจอคนที่คิดแตกต่างจากเรา เราจะรู้สึกมีอะไรน่าศึกษา น่าเรียนรู้ เขามักทำอะไร พูดอะไรที่เราคิดไม่ถึง
บางครั้งก็ทำให้ซาบซึ้งจนน้ำตาไหล ทำเซอร์ไพรซ์จนอ้าปากค้าง และแอบทึ่งในความสามารถเขาอยู่บ่อย ๆ
แต่พออยู่ด้วยกันแล้ว เราจะเห็นนรก ไม่ว่าเราพูดอะไร คิดอะไร เขาจะไม่เห็นด้วยไปเสียหมด เหมือนจะแกล้ง
ทะเลาะกันจนลืมไปว่า มีอะไรไหมที่ไม่เคยทะเลาะกันบ้าง ความสุขสงบอยู่ตรงไหน อยู่ที่ไหนก็ทะเลาะกันได้ตลอด
แต่ในชีวิตจริง เราจะไม่เจอคนแบบที่เหมือนเรา 100% หรือคิดต่างจากเรา 100%
เราจะเจอคนที่มีนิสัยปน ๆ กันทั้ง 2 แบบ ขึ้นกับว่า นิสัยเหมือนเรามากกว่า หรือนิสัยเขาแตกต่างจากเรามากกว่า
แบบนี้แหละจะยิ่งทรมาน
จะว่ามีข้อเสีย ก็มีข้อดี จะว่าดี ก็มีเวลาที่อึดอัด เอาแต่ใจ
ช่วง 3 เดือนแรก จะเป็นช่วงปรับตัว ถ้าสามารถปรับตัวเข้ากันได้ ก็ทะเลาะกันน้อยลง อยู่ด้วยกันง่ายขึ้น
แต่ถ้ายิ่งคบกันนาน ยิ่งทะเลาะกันมากขึ้น ก็น่าจะพิจารณาว่า เลิกกันดีกว่า ฝืนคบกันต่อไป
แสดงความคิดเห็น
แค่รักกันอย่างเดียวอยู่ด้วยกันได้จริงเหรอ (?)
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันจริงๆประมาณครึ่งปี
แต่ก่อนหน้านั้นก็คุยกันมาตั้งแต่เข้าปี1ใหม่ๆ(จนตอนนี้จะจบปี1แล้ว)
เราอยู่คณะเดียวกัน กลุ่มเดียวกัน อยู่หอเดียวกัน
เวลาครึ่งปีอาจจะดูสั้นแต่กับคนที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา
มันทำให้เราได้ศึกษากันมากขึ้น จริงๆมันค่อนข้างกระท่อนกระแท่นมาตั้งแต่ก่อนคบกันแล้ว
คือทะเลาะกันบ่อยมากจนคิดว่าไม่น่าจะคบกันไหว
พอได้คบกันก็เหมือนจะดีขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น
แต่เวลาผ่านไป ปัญหาต่างๆก็เริ่มมากขึ้น มากกว่าตอนแรกเสียอีก
ปัญหาของเราคือ
ความคิดเห็นเราต่างกันในทุกๆเรื่อง ต่างกันแบบตรงกันข้ามเลย
วิธีแก้ปัญหาเท่าที่ทำได้ตอนนี้คือ พยายามไม่คุยเรื่องที่คิดไม่ตรงกัน
แต่ยิ่งนานเรื่องที่คิดไม่ตรงกันยิ่งเยอะ จนตอนนี้เราคบกัน
โดยที่ไม่สามารถคุยเรื่องอะไรกันได้เลย เหมือนเป็นแฟนกันแค่
ตอนนอนดูหนัง กินข้าว ทำงาน หรือกิจวัตรประจำวันต่างๆ
แต่เมื่อไหร่ที่คุยเรื่องชีวิต หรือ คุยเรื่องจริงจัง ก็คอยจะต้องทะเลาะกันตลอด
ผมรู้สึกว่าที่อยู่ด้วยกันตอนนี้เพียงแค่เรารักเขา แต่ก็กลัวว่ามันจะไปได้อีกไกลแค่ไหนถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้
แล้วควรแก้ปัญหานี้ยังไง
ปล.เราไม่เคยทะเลาะกันเรื่องมีคนอื่นหรือนอกใจอะไรแบบนี้นะครับ
ปล.2 เขาจะชอบบ่นว่าเบื่อเรา แบบนี้จะมีผลกับเรื่องที่ทะเลาะกันไหมครับ