ประเด็นการผูกเรื่อง Skin Trade ผมว่า มันก็ Ok อยู่นะ  ถึงแม้หนังจะอยู่ในระดับหนังเกรดB   แต่เนื้อหาไม่แพ้หนังเกรด A เลย  ผมว่ามันดีกว่าหนังเกรด A  บางเรื่องด้วยซ้ำ  เพียงแต่ต้องขยี้ประเด็นให้มันมากขึ้น  เอาให้สุดทาง  

แต่เรื่องนี้มันเกือบจะดี คือมันมาดีแล้ว แต่ไม่สุด ไปเน้นฉากต่อสู้ที่มีความยาวนาน (ถ้าไม่มีท่าอะไรใหม่เด็ดดวงมันก็ชวนให้เบื่อได้)

ผมว่าฉากการต่อสู้ยุคสมัยนี้มันเปลี่ยนไปมาก  เราจะสังเกตเห็นฉากการต่อสู้แอ๊คชั่นสมัยใหม่  โดยเฉพาะหนัง Hollywood จะเน้นความรวดเร็วฉับไวสมจริง และมีความน่าทึ่งในแบบศิลปะป้องกันตัวชั้นสูง อารมณ์เหมือชกกันจริงๆ ทั้งที่ใช่ตัวแสดงแทนแต่กลับดูน่าเชื่อสมจริงมาก และการตัดต่อที่เด็ดขาดฉับไว

หนังในแบบลุง เรียมเนียสัน หรืออย่าง เจมส์ บอนด์ เป็นตัวอย่างที่ดี  ในยุคแอ๊คชั่นสมัยใหม่ ที่ยอมเปลี่ยนแอ๊คชั่นแบบเดิมๆ  มาในลุกใหม่ที่เน้นความดิบ ชิงไวชิงพริบในขณะต่อสู้ ดูมีความคล่องตัว และดูฉลาดด้วย มันเลยดูชวนติกตามมากกว่า  (เป็นความเห็นส่วนตัว)

หรือแม้แต่ใน กัปตันอเมริกา (ภาค2) ก็ได้อิธิพลแรงบันดาลใจ ฉากต่อสู้ มาจาก องค์บาก-ต้มยำกุ้ง ของจาไปเต็มๆ แต่กลับทำได้น่าสนใจกว่า และชวนติดตาม (เหมือนจะปรับให้มันสมัยใหม่มากขึ้น)

ผมคิดว่า ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป  การใช้ฉากต่อสู้เป็นเวลานานๆ เอาแต่แรงปะทะอย่างเดียว ถ้าไม่เจ๋งจริงหรือเป็นคิวถ่ายต่อเนื่อง  long Shot มันก็จะกลายเป็นอะไรที่น่าเบื่อไป เพราะไม่มีอะไร มาเซอร์ไพรส์ ไปแบบเทื่อๆ ตรงไม่ได้แล้วสมัยนี้

ผมว่าถึงเวลาที่เราต้องยอมรับว่า ฉากขายการต่อสู้แอ๊คชั่น เมื่อ 10 ปีที่แล้ว มันไม่ดึงดูดพอ  มันใช้กับยุคนี้ไม่ได้แล้ว มันต้องเป็นอะไรที่เจ๋งจริงๆ  คือต้องทำให้เป็นผู้นำเขาในได้   ถึงจะประสบความสำเร็จได้   เราอาจจะสู้เรื่องเงินทุน-CG ฝรั่งไม่ได้ แต่เรืองออกแบบการต่อสู้เรายังสู้ได้อยู่

ผมว่าครูมวย ที่เก่งๆในเมืองไทยมีเยอะ  อย่างครูแปรง ที่สอนมวยไชยา หรือครูท่านอื่นๆ ก็สามารถมาเป็นที่ปรึกษาให้กับการสร้างหนังแอ๊คชั่นดีๆของไทยได้  

บางทีเราก็ต้องเปิดรับสิ่งใหม่ๆบาง เพื่อมาเสริมทัพ