สวัสดีค่ะ วันนี้มีเรื่องจะมาระบาย อัดอั้นตันใจมา 2วันแล้ว
เรื่องของเรื่องคือ เราทำบุญขึ้นบ้านใหม่ เมื่อวันที่ 26 ที่ผ่านมาเนี่ยค่ะ งานไม่มีสะดุดนะคะทุกอย่างราบรื่น คนในครอบครัวเรากับฝั่งสามีก็มาช่วยกันดี
บอกก่อนค่ะว่าเรามาปลูกบ้านในที่ดินของสามี ซึ่งมีบ้านพี่ๆน้องปลูกอยู่ใกล้ๆกัน แล้วเราก็รู้จักญาติฝั่งสามีมาเป็นสิบปีแล้ว
ปัญหาที่ไม่คิดว่าจะเกิดมันก็เกิดจนได้ คือเราได้สั่งไอติมตักที่เป็นกะทิ มาเลี้ยงแขก
ตอนเย็นงานเลิก พี่เขยรวบรวมแก้วไอติมกับช้อนไปเก็บไว้ในห้องครัวของเขาซึ่งเราก็ไม่รู้
พอดีพี่สาวอีกคนบอกอยากกินไอติมเราก็เลยเอาถ้วยไอติมที่เหลือเดินมากะว่าจะตักไปให้พี่สาว
เดินมาที่บ้านถามหาไอติมกับพี่สะใภ้มือก็ชูถ้วยไอติมไปมา พี่เขยยืนมองอยู่ในระยะ 6-7เมตร แกคิดว่าเราถามหาถ้วยไอติม แกรีบบอกว่าพี่เก็บไว้เอง เราก็ไม่ได้คิดไรก็ตอบว่า
เอาไว้ที่ครัวพี่นั่นแหละ หนูก็ไม่รู้จะเอาไปทำไร
แต่แกก็ยังหอบเอาถ้วยไอติมที่เหลือมาให้ แล้วก็พูดสองสามคำว่าเอาไปเก็บไว้เฉยๆ
เราก็ไม่ได้คิดไรเอามาให้ก็เอาเลยพูดว่า ก็ดีเอาไว้กินน้ำมั้ง
ตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวนะว่าดราม่ากำลังจะเกิด
เช้ามาเปิดเฟสดูพี่สาวของสามีโพสประมาณว่า
สงสารสามี ช่วยงานเหนื่อยชิบ...แล้วก็ประชดว่าซึ้งใจอะไรสักอย่าง บอกใครไม่รักเขาเขารักกันเองก็ได้
เราอ่านก็เอาแล้วงานเข้าแล้วกรู ก็แคร์ความรู้สึกแกอยู่นะ เลยโทรไปเคลียร์ถามว่าเป็นไร แต่แกก็ไม่ยอมรับนะว่าเคืองเราอยู่ แต่เรารู้นิสัยแกไง น้ำเสียงไม่เหมือนเดิม เราก็พูดไปพูดมาน้อยใจร้องไห้ พูดไปสะอื้นไป
ก็ไม่รู้ว่าแกเคืองเรื่องอะไร เลยบอกว่าหนูขอโทษนะ ถ้าทำอะไรไม่ดี พูดไปหลายคำเหมือนกัน แกก็บอกถ้าไม่ได้พี่เขยช่วยงานนะ งานคงไม่สำเร็จ เราบอกเรารู้เพราะก็เห็นอยู่ เราก็แคร์ไงถึงได้โทรมา
แกก็เหมือนจะรับฟังนะ บอกดีแล้วที่โทรมาเคลียร์
นึกว่าเรื่องจะจบแล้ว กลายเป็นว่าพี่สาวโทรไปถามพี่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ พี่สะใภ้ก็บอกมัน(หมายถึงเรา)ไม่ได้มาถามหาถ้วยเลย แต่จะมาเอาไอติม เขาก็บอกสาบานเลยว่าพูดเรื่องจริงไม่ได้เข้าข้างเรา บอกเราเป็นคนพูดตรงๆแต่ไม่ได้คิดไร อย่าถือสาเรา แต่พี่สาวกับพี่เขยก็ไม่เชื่ออีก
พอเรารู้ ก็ส่งไลไปบอกอีกนะว่า เราพร้อมจะไปสาบานกับหลวงพ่อที่ศักสิทธ์มากพี่สาวก็นับถือ ว่าเราไม่ได้พูดถึงถ้วยไอติมเลยแล้วไม่ได้สนใจด้วยว่าใครจะเอาไปไหน
เค้าอ่านแต่ไม่ตอบคือยังเคืองอยู่
ที่เราน้อยใจคือสิ่งที่เราทำมาคือไม่ได้นึกถึงกันเลย
หม้อข้าวเขาเสีย เรารู้เราแบ่งของเราไปให้เพราะเรามีสามใบ คิดว่าอยู่ด้วยกันก็แบ่งปันกัน
รองเท้าเราซื้อมาใส่ไม่ได้ เราก็ให้เขา ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้
ของของเราตอนย้ายมาใหม่ๆ เค้าเอาไปใช้ เราก็ไม่เคยทวงคืน แต่ถ้าเอาของเค้ามาใช้จะมีปัญหา เราก็ทนมาตลอด แต่นี่อะไรมาดูถูกกันว่าเราหวงถ้วยไอติม
นี่เราควรทำตัวอย่างไรดี
ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไร แสดงได้นะคะ พร้อมจะรับฟัง
คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก
เรื่องของเรื่องคือ เราทำบุญขึ้นบ้านใหม่ เมื่อวันที่ 26 ที่ผ่านมาเนี่ยค่ะ งานไม่มีสะดุดนะคะทุกอย่างราบรื่น คนในครอบครัวเรากับฝั่งสามีก็มาช่วยกันดี
บอกก่อนค่ะว่าเรามาปลูกบ้านในที่ดินของสามี ซึ่งมีบ้านพี่ๆน้องปลูกอยู่ใกล้ๆกัน แล้วเราก็รู้จักญาติฝั่งสามีมาเป็นสิบปีแล้ว
ปัญหาที่ไม่คิดว่าจะเกิดมันก็เกิดจนได้ คือเราได้สั่งไอติมตักที่เป็นกะทิ มาเลี้ยงแขก
ตอนเย็นงานเลิก พี่เขยรวบรวมแก้วไอติมกับช้อนไปเก็บไว้ในห้องครัวของเขาซึ่งเราก็ไม่รู้
พอดีพี่สาวอีกคนบอกอยากกินไอติมเราก็เลยเอาถ้วยไอติมที่เหลือเดินมากะว่าจะตักไปให้พี่สาว
เดินมาที่บ้านถามหาไอติมกับพี่สะใภ้มือก็ชูถ้วยไอติมไปมา พี่เขยยืนมองอยู่ในระยะ 6-7เมตร แกคิดว่าเราถามหาถ้วยไอติม แกรีบบอกว่าพี่เก็บไว้เอง เราก็ไม่ได้คิดไรก็ตอบว่า
เอาไว้ที่ครัวพี่นั่นแหละ หนูก็ไม่รู้จะเอาไปทำไร
แต่แกก็ยังหอบเอาถ้วยไอติมที่เหลือมาให้ แล้วก็พูดสองสามคำว่าเอาไปเก็บไว้เฉยๆ
เราก็ไม่ได้คิดไรเอามาให้ก็เอาเลยพูดว่า ก็ดีเอาไว้กินน้ำมั้ง
ตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวนะว่าดราม่ากำลังจะเกิด
เช้ามาเปิดเฟสดูพี่สาวของสามีโพสประมาณว่า
สงสารสามี ช่วยงานเหนื่อยชิบ...แล้วก็ประชดว่าซึ้งใจอะไรสักอย่าง บอกใครไม่รักเขาเขารักกันเองก็ได้
เราอ่านก็เอาแล้วงานเข้าแล้วกรู ก็แคร์ความรู้สึกแกอยู่นะ เลยโทรไปเคลียร์ถามว่าเป็นไร แต่แกก็ไม่ยอมรับนะว่าเคืองเราอยู่ แต่เรารู้นิสัยแกไง น้ำเสียงไม่เหมือนเดิม เราก็พูดไปพูดมาน้อยใจร้องไห้ พูดไปสะอื้นไป
ก็ไม่รู้ว่าแกเคืองเรื่องอะไร เลยบอกว่าหนูขอโทษนะ ถ้าทำอะไรไม่ดี พูดไปหลายคำเหมือนกัน แกก็บอกถ้าไม่ได้พี่เขยช่วยงานนะ งานคงไม่สำเร็จ เราบอกเรารู้เพราะก็เห็นอยู่ เราก็แคร์ไงถึงได้โทรมา
แกก็เหมือนจะรับฟังนะ บอกดีแล้วที่โทรมาเคลียร์
นึกว่าเรื่องจะจบแล้ว กลายเป็นว่าพี่สาวโทรไปถามพี่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ พี่สะใภ้ก็บอกมัน(หมายถึงเรา)ไม่ได้มาถามหาถ้วยเลย แต่จะมาเอาไอติม เขาก็บอกสาบานเลยว่าพูดเรื่องจริงไม่ได้เข้าข้างเรา บอกเราเป็นคนพูดตรงๆแต่ไม่ได้คิดไร อย่าถือสาเรา แต่พี่สาวกับพี่เขยก็ไม่เชื่ออีก
พอเรารู้ ก็ส่งไลไปบอกอีกนะว่า เราพร้อมจะไปสาบานกับหลวงพ่อที่ศักสิทธ์มากพี่สาวก็นับถือ ว่าเราไม่ได้พูดถึงถ้วยไอติมเลยแล้วไม่ได้สนใจด้วยว่าใครจะเอาไปไหน
เค้าอ่านแต่ไม่ตอบคือยังเคืองอยู่
ที่เราน้อยใจคือสิ่งที่เราทำมาคือไม่ได้นึกถึงกันเลย
หม้อข้าวเขาเสีย เรารู้เราแบ่งของเราไปให้เพราะเรามีสามใบ คิดว่าอยู่ด้วยกันก็แบ่งปันกัน
รองเท้าเราซื้อมาใส่ไม่ได้ เราก็ให้เขา ดีกว่าปล่อยทิ้งไว้
ของของเราตอนย้ายมาใหม่ๆ เค้าเอาไปใช้ เราก็ไม่เคยทวงคืน แต่ถ้าเอาของเค้ามาใช้จะมีปัญหา เราก็ทนมาตลอด แต่นี่อะไรมาดูถูกกันว่าเราหวงถ้วยไอติม
นี่เราควรทำตัวอย่างไรดี
ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไร แสดงได้นะคะ พร้อมจะรับฟัง