เชื่อมั้ย เรากินข้าวคนเดียวบ่อยมาก แม้แต่กินเอ็มเคก็เคย

แต่ไม่เคยรู้เลยว่ามีคนมอง ไม่ใช่เพราะ ไม่มีใครสักคนมอง แต่เป็นเพราะว่า เราไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง กินอร่อยเหมือนเดิม

นั่งกินก็อร่อยไป และชื่นชมยินดี ที่ตัวเองมีสุขภาพปกติ กินอะไรก็รับรู้ความอร่อย ร่างกายแข็งแรงพอที่จะทำงานสุจริต จนหาเงินมาจ่ายในสิ่งที่กินได้

คุณจะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ว่าคนทั้งโลกจะสมเพชเวทนาคุณแค่ไหน  ถ้าคุณไม่สมเพชเวทนาตัวเอง ความสุขมันอยู่ที่ใจคุณเอง โฟกัสกับอาหาร คุณก็ไม่รู้สึกแล้วว่าใครมองคุณอยู่ (ยกเว้นเขามองคุณตลอดเพราะแอบชอบคุณนะ) คนทั่วไปมองแป๊บๆ เขาก็ไม่มาใส่ใจอะไรเราเเล้ว เราไม่ใช่อั้มพัชราภาหรือณเดช