ละครไทยไม่ว่ากี่สิบปีก็ไม่พัฒนา

กระทู้สนทนา
ผมดูละครไทยมาตั้งแต่เด็กๆจนโตขึ้นก็เลิกดูจนมาช่วงนี้ต้องมาดูเป็นเพื่อนแม่
ก็เกิดข้อสังเกตุว่าละครไทยไม่ว่าผ่านๆปกี่ปีมันก็เหมือนๆเดิม cg พัฒนาขึ้น ภาพชัดขึ้นแต่บางสิ่งกลับย่ำอยู่กับที่ ขอยกตัวอย่างบางข้อที่เห็นเห็นนะครับ

1.ดูแวบเดียวก็รู้เลยว่าใครพระเอก นางเอก ใครตัวร้าย คือตัวร้ายนี่ต้องหน้าโจรมาแต่ไกลเลย
บางทีเอาโจรหน้าพระเอกๆบ้างก็ได้ จะได้ลุ้นๆไม่ซ้ำซาก

2.พระเอกนี่นิสัยพระเอ๊กก พระเอก คือคนเรามันไม่มีใครขาวสะอาดหรือดำสนิท มีแต่สีเทาๆ
คือดูไปนี่คิดไปตูดูละครหรือเล่น pantip หนิ โลกสวยยังกับนางงามจักรวาล

3.โดนยิงกี่ครั้งก็ยังไม่ตายยย เพลงนี้เหมาะมาก คือไม่ว่าพระเอกนางเอกจะโดนต่อยกี่หมัด โดนยิงกี่นัด
2 คนนี้ก็ไม่มีทางตาย ฉากพระเอกโดนยิงจนสลบ ข้างๆผมลุ้นจนขาสั่น กลัวพระเอกตาย ผมเลยช่วยลุ้น
สุดท้ายก็ฟื้นที่ รพ. ผมนี่เอิ่มม -__- อารมณ์นี้เลย คือไอ้การที่พระเอกตายมันก็ไม่ได้สนุกหรอก แต่การได้ลุ้นว่าตัวละครที่เราชอบจะรอดไหม มันก็สนุกอีกแบบนะ ไม่ใช่แบบยิงกันโป๊งๆ พระเอกโดนยิง 36 นัดติดต่อกัน
แล้วคนดูก็คิดในใจว่าแม่มไม่ตายหรอก คือมันก็น่าเบื่อนะ

4.และมีอีกมากมายที่คอนเซปของละครสมัยผมเด็กๆเป็นยังไงตอนนี้มันก็ยังเหมือนเดิม
เช่นหน้าเป๊ะของนางเอก พล๊อตเรื่องแม่ผัว-ลูกสะใภ้ พระเอกรวย-นางเอกจน นางเอกจน-พระเอกรวย ฉากจบพระเอกยืนกอดนางเอกกลางทุ่งนา และอื่นๆอีกมากมาย
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่