ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะครับ เราคบกับแฟนมาได้ 2 ปีกว่าแล้ว เราทำตัวดีกับแฟนเราทุกอย่างเลย ไม่ว่าแฟนเราจะต้องการอะไร ไปเที่ยวไหน อยากกินอะไร (( ชนิดที่แบบว่าไม่เคยขัดใจเลย)) เราไม่เคยทำให้แฟนเสียใจเลยสักครั้ง จนวันหนึ่งแฟนได้มาเซอร์ไพส์ที่หอพัก มาแบบไม่ได้บอกก่อนล่วงหน้า (( เราอยู่คนละจังหวัดกันน่ะครับ แต่ไม่ไกลกันเท่าไร )) เราก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไร แค่ทำตัวนิ่งเฉยๆ พากินข้าว เที่ยวกันตามปกติ เราก็ทำตัวปกติ จนลืมไปว่า ในโทรศัพท์เราได้เอาเฟซบุคของเพื่อนเข้าไปดูเฟซของแฟนเก่าไว้แล้วลืมออก จนเราไปอาบน้ำ แฟนเราก็เช็คโทรศัพท์ตามปกติ จนเราออกจากห้องน้ำ แฟนเราก็นั่งเงียบๆ เงียบจนผิดปกติ เราก็ถาม " รัก รักเป็นอะไรคะ ปวดท้องหรอ " แฟนเราก็เงียบ แล้วก็ยื่นโทรศัพท์มาให้เรา พอเรารับมาเท่านั้นแหละ !!!! เต็มๆตาเลย เข้าหน้าเฟซแฟนเก่าเราค้างไว้ แล้วก็พูดขึ้นมาเบาๆว่า "เริ่มทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่"  เรานี่หน้าชาไปเลย อึ้งจนพูดไม่ออก ได้แต่เงียบ จนแฟนเราเริ่มถามย้ำ "ทำแบบนี้ทำไม เข้าไปดูทำไม ทำแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!!" 😡 เริ่มมีคำถามตามมาเรื่อยๆๆๆๆ เราก็ได้แต่เงียบไม่กล้าตอบอะไร เพราะความผิดมันจุกอยู่ตรงอก ได้แต่คิดในใจว่าจะทำไงดี จะบอกดีมั้ย หรือจะเงียบต่อไป เราก็ได้แต่พูดคำว่า "ขอโทษ ขอโทษ เป็นสิบๆครั้ง"  แต่เราไม่กล้าตอบคำถามพวกนั้นเลย เราไม่กล้ายอมรับ ว่าตั้งแต่คบกับแฟนมา เราไม่เคยลืมแฟนเก่าเลย ค่อยเข้าไปดูอยู่ตลอด แฟนเราพูดออกมาว่า "ยังไม่ลืมพี่คนนี้ใช่มั้ย" คำถามนี้เราจุกมาก มากซะจนน้ำตามันไหลออกมา เราได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาโดยไม่ได้ตอบคำถามแฟนเราเลย  แฟนเราเลยถามย้ำมาอีกว่า "ถ้ายังไม่ลืม แล้วจะมา.. ขอคบทำไม" "ทำไมไม่นึกถึงวันแรกที่มาขอคบ ทำแบบนี้ทำไม" เราไปไม่เป็นเลย เราไม่ได้ตั้งใจ เราได้แต่พูดกับตัวเองในใจ ว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นเลยสักเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้ที่เปิดเฟซแฟนเก่าดู หรือแม้กระทั้งตอนที่ขอคบเป็นแฟน เราก็ไม่ได้ตั้งใจ เราอาจจะเป็นคนไม่ดีที่ยังไม่ลืมแฟนเก่า แต่เราก็ไม่เคยที่จะละเลย ไม่ดูแลแฟนเราเลยนะ ทุกวันนี้เราไม่ได้รอให้แฟนเก่ากลับมา หรือต่อให้กลับมา ยังไงเราก็เลือกแฟนเราอยู่ดี ((แต่ต่อถึงให้เรารอแฟนเก่าเราก็ไม่กลับมาหรอก))  เราไม่อยากอยู่ทำร้ายแฟนเราอีกแล้ว อยากจะเลิก อยากจะไปให้ไกลๆ แต่เราก็อดไม่ได้ที่จะห่วง ว่าจะเป็นไงบ้าง จะอยู่ได้มั้ย แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เรากำลังรู้สึกอะไรอยู่กันแน่ เราสับสนตัวเองมาก ตอนอยู่กับแฟนเรารู้สึกมีความสุขนะ สุขมากๆเลย แต่มันจะมีแว๊บนึงขึ้นมาที่อยากจะรู้ว่าแฟนเก่าเป็นยังไงบ้าง พอเราเข้าไปดูเราก็รู้สึกเฉยๆนะ อาจจะมีคิดถึงบ้าง แต่ก็รู้สึกยินดีกับเขานะที่เขาดูมีความสุขกับคนใหม่ดี หลายๆอย่างเราทำให้เขาไม่ได้แต่แฟนใหม่เขาทำให้ได้ เราก็แฮปปี้ไปกับเขาด้วยนะ เรารู้สึกผิดต่อแฟนนะที่ยังรู้สึก ยังทำแบบนี้อยู่ แต่บางครั้งที่เรารู้สึกแย่ๆ เรากับนึกถึงแฟนเก่าเรามากกว่าที่จะนึกถึงแฟนเราซะอีก :" เรานี่มันแย่เนอะ แต่เราก็ไม่เคยทำให้แฟนรับรู้ถึงความรู้สึกพวกนี้เลยนะ จนได้มาเจอในโทรศัพท์นี่แหละ  เราอยากรู้เราควรทำยังไงกับหัวใจที่กำลังสับสนที บางครั้งเราก็เหนื่อยนะ ไม่ใช่เหนื่อยที่ให้แฟนนะ แต่เหนื่อยที่ยังรู้สึกแบบนี้ ,, ขอโทษนะครับ ถ้าโพสนี้มันอาจจะ งง ไปบ้าง แต่เราสั่นจน จับต้นมาชนปลายไม่ถูกแล้วจริงๆ 😭😭 เราอยากจะบอกว่า ที่เราไปขอแฟนคบอ่ะ เพราะเราเคยแอบชอบแฟนมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว แต่ตอนนั้นเราคบกับแฟนอยู่เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก จนวันนึงเราอกหัก เราไปเที่ยวกับเพื่อนตามปกติ (( เมาทุกวันมา 6 เดือนกว่า )) จนได้ไปเจอแฟนเราที่ร้านเหล้า แฟนเราเดินผ่านไป แล้วก็ยิ้มมาให้เรา เรานี่หัวใจกับมาเบิกบานอีกครั้งเลย ☺️ จนได้ไปเจอกันอีกหน้าห้องน้ำ เราก็ยิ้มให้แฟนเฉยๆ ไม่กล้าทักอ่ะ เขินอยู่ แต่จู่แฟนเราทักเราก่อน >> "ชื่อ.... หรอ" แอร๊ยยย เขิล 😚 เราก็ได้แต่ยิ้ม อยู่ๆแฟนเราก็พูดว่า "อกหักหรอ เห็นเพื่อนบอกเมาเป็น.. หมาาา ทุกวันเลย 😀 " ยิ้มมา นี่แทบละลายเลยนะ แล้วก็ขอไลน์กัน คุยกันจนรู้ว่า แฟนเราก็แอบชอบเราตั้งแต่เราคบกับแฟนเก่าแล้ว แต่พอรู้ว่ามีแฟนแล้วก็เลยไม่ได้ยุ่งอะไรกัน คุยกันได้สักพักนึง เรารู้สึกว่า เราก็มีความสุขนะกับคนคนนี้ เราเลยตัดสินใจขอคบเป็นแฟน แต่เหมือนเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำไม่ดีกับแฟนเก่าตามมายังไงก็ไม่รู้ แฟนเราก็มีแอบคุยกับคนอื่น เราจับได้แฟนเราก็ขอโทษ เราก็ให้อภัย แต่เหมือนคนมันมีปมไปแล้ว เราเลยฝั่งใจว่า ไม่กล้าที่จะให้ใจไปเต็มร้อยแล้ว เราตอนนั้นเราก็เริ่มคิดถึงแฟนเก่ามากๆๆ จนต้องไปขอเฟซเพื่อนดู เรารู้สึกผิดอยู่เต็มอก ที่เข้าไปดูตอนแรก แต่พอยิ่งดูเรายิ่งสบายใจ แต่เราก็ไม่กล้าที่จะบอกแฟนเรื่องพวกนี้ เพราะเราไม่เคยทำให้แฟนเสียใจเลย ตอนนี้ เราเลยไม่มั่นใจ ว่า เราควรจะอยู่ดูแลแฟนเราต่อ หรือ ควรออกมาให้ไกลจากเธอมากที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่ให้แฟนเราต้องเจ็บเพราะตัวเราเอง 😢 ขอโทษอีกทีนะครับ ถ้าทำให้ งง กับสิ่งที่เล่า