เป็นนิยายไทยจริงแต่อ่านแล้วเหมือนอ่านนิยายแปล มีนักเขียนไทยคนไหนเขียนได้แบบ ให้กลิ่นนม เนย ชีส แบบฝรั่งจ๋าบ้าง
ดิฉันเป็นคนชอบอ่านเรื่องแปลค่ะ นิยายไทยไม่ค่อยอ่านเพราะรู้สึกมันหวาน มันยาว มันซอฟต์ เลี่ยน ไม่แรงพอ บางทีอ่านไปแล้วน่ารำคาญไปเลย
ซื้อมาบางเล่มทนอ่านให้จบไม่ไหว ซ้ำซาก พลอตเดิมๆ เลี่ยนๆ  เสียดายตังค์
ที่อ่านแล้วเคยชอบก็มีคุณสรจักร เขียนได้บรรยากาศแบบอยู่ซีกโลกตะวันตก ชื่อตัวละครไทยจริง แต่บทการบรรยายเนื้อเรื่องเหมือนได้อ่านนิยายแปล
แต่ตอนนี้คณสรจักรเสียชีวิตไปแล้ว คนเขียนตาย ก็จบแค่นั้น ไม่รู้จะติดตามของใครต่อ...สิ้นหวัง
นักเขียนรุ่นหลังๆ ที่ออกมา อย่างภาคินัย ที่ขึ้นชื่อเรื่องหนังสือของเขาขายดี เคยซื้อมาอ่านเหมือนกัน หลายเล่มด้วย  แต่ไม่ได้อารมณ์เท่า
มันยังไม่โดน ตอนนี้ก็เลิกอ่านของเขาไปแล้ว มีความรู้สึกเหมือนอ่านการ์ตูนย์ไงไม่รู้ ไม่ค่อยมีบรรยายมากเท่าไหร่ ถึงจะหักมุมแต่ก็ไม่ใช่อย่างที่ชอบและปรารถนาจะอ่าน มีแต่บทสนทนา บ่น แหนบ จิกกัด อ่านไปอ่านมาแล้วรู้สึกว่าเด็กไป งั้นๆแหละไม่ใช่แนวที่ชอบ

ตอนนี้อ่านและกว้านซื้อเรื่องแปลจนเกือบจะหมดร้านหนังสือแล้วค่ะ สั่งซื้อทางเว็บนายอินทร์เลย ที่บ้านจะเปิดห้องสมุดได้แล้ว หนังสือเยอะมาก
ไม่รู้จะซื้อผลงานของใครต่อ แต่อยากจะซื้อหนังสือใหม่ๆ มาอ่านมาเก็บสะสมจริงๆ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ