สวัสดีครับ เพื่อนๆห้องบลูแพลนเน็ตและชาวพันทิปทุกท่าน

      ผมเป็นคนที่ชอบเดินทางท่องเที่ยว หาประสบการณ์ไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะในประเทศหรือต่างประเทศ ถ้าหากมีเวลาผมก็จะออกเดินทางเพื่อค้นหาประสบการณ์ใหม่ๆอยู่เสมอ และหลายๆครั้งกระทู้ในห้องบลูสามารถช่วยผมได้เยอะทีเดียว ครั้งนี้ผมจึงอยากที่จะแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆที่มีอุดมการณ์เดียวกันได้รับทราบกันครับ ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่านี่คือรีวิวแรกของผม อาจจะขาดตกบกพร่องไปบ้างยังไงเพื่อนๆชาวพันทิปช่วยให้คำแนะนำ ติ ชม ด้วยครับ

เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า การเดินทางครั้งนี้ของผมจะว่าเป็นความบังเอิญก็ได้ เพราะตอนแรกเวียดนามใต้ไม่ได้อยู้ในสมองผมเลย ผมแถบจะไม่มีความรู้อะไรเลยเกี่ยวกับเวียดนามใต้ นอกจากโฮจิมินห์ เนื่องจากช่วงที่ผมเดินทางไปเป็นช่วงปิดเทอม ผมก็ลองคิดไว้ว่าจะไปไหนดี ระหว่างเกาหลี ญี่ปุ่น บลา บลา บลา แต่ช่วงทีจะไปเกิดเหตุการณ์ที่ญี่ปุ่นไม่อนุญาตให้เครื่องบินเหมาลำเข้าประเทศ ผมจึงไม่อยากเสี่ยง ผมก็ลองหาข้อมูลไปเรื่อยๆจนคำว่าเวียดนามเข้ามาในสมอง แต่ด้วยความที่ชื่อเสียงของการโกงโด่งดังจนผมกลัวๆกล้าๆว่าจะไปดีไม่ดี สุดท้ายผมก็ตัดสินใจหาตั๋วไปโฮจิมินห์ และผมก็มาเจอตั๋วของ Jetstar ซึ่งก็ไม่ได้แพงอะไรมากนัก ราคา 3,315 บาท ผมก็เลยตัดสินใจเลืกเวียดนามใต้และทริปนี้จึงเกินขึ้น และจากการอ่านข้อมูลในพันทิปผมจึงเลือกใช้บริการบริษัท เวียดซีทัวริสต์ เพื่อลดความยุ่งยากเพราะไปครั้งแรก แต่จริงๆแล้วผมคิดว่าการจองกับเอเจนซี่กลับไม่จำเป็นเพราะเราสามารถหาซื้อตั๋วต่างๆเองได้ไม่ยาก การจองกับเอเจนซี่จะแพงกว่านิดหน่อยครับ

พร้อมแล้วออกเดินทางกันเลยดีกว่า
การเดินทางของผมเริ่มตั้งแต่วันอังคารที่ 7 เมษายน ถึงวันจันทร์ที่ 13 เมษายน 2558



วันอังคารที่ 7 เมษายน 2558

       ผมไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณบ่ายโมงเพราะเครื่องออกเกือบบ่ายสามครึ่งหลังจากเชคอินเสร็จเรียบร้อย ก็เดินเข้าไปที่หน้าเกท แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่หน้าตื่นเต้นขึ้นคือผมมัวแต่ใจเย็นเลือกดูของในดิวตี้ฟรี จนสายการบินประกาศเรียกเลยต้องวิ่งไม่คิดชีวิตเลยทีเดียว ทำเอาแม่กับน้าซึ่งไปด้วยกับผมด้วยแทบอยากจะกลับบ้านเลยทีเดียว พอขึ้นเครื่องเรียบร้อย ใช้เวลาไม่ถึง 1.30 ชม ผมก็เดินทางถึงสนามบินโฮจิมินห์ เรียกชื่อภาษาเวียดนามไม่ถูก กว่าจะจัดแจงเรื่องที่ ต.ม. และไปรับกระเป๋า ก้มดูเวลาก็หกโมงเย็นแล้ว





พอออกจากสนามบินผมก็ออกมาหารถเมล์ สาย 152 ที่ไปถนนฟามงูเหลา ตอนแรกก็หาไม่เจอไปถาม รปภ ก็ชี้ไปทางนึง ถามอีกคนก็ชี้ไปทางนึง เอาละสิ ทำผมงงเลย แต่โชคยังเข้าข้าง รถเมล์สาย 152 มาจอดพอดี ดูเหมือนจะเป็นเที่ยวสุดท้ายด้วย ผมก็ไม่รอช้าขึ้นรถทันที และจ่ายเงินให้คนขับตามที่อ่านจากกระทู้บอกว่าจะเสียคนละ 5,000 ด่อง และถ้ามีกระเป๋าคิดอีก 5,000 สรุปผมก็จ่ายไปคนละ 10,000 ด่องครับ และรถก็พาเรามาถึงจุดหมาย ถนน De tham ซึ่งเป็นที่ตั้งของบริษัทเวียดซีที่ผมจองรถไว้ซึ่งมี 2 สาขานะครับอีกสาขาอยู่ถนนฟามงูเหลาซึ่งอยู่ไม่ห่างกันมากนัก

หน้าบริษัทเวียดซีครับ ที่หลายๆคนรู้จักดี


ภาพบรรยากาศถนน De tham


ภาพโรงแรมบริเวณถนน De tham


หลังจากไปที่ผมได้ไปจ่ายเงินและรับตั๋วที่เวียดซีแล้ว ยังพอมีเวลาสัก 1 ชม เพราะผมจองรถนอนไปญาจางไว้ตอน สามทุ่มครึ่ง ผมจึงตระเวนหาของอร่อยแถวๆนั้น และผมก็ได้เจอร้านอาหารเวียดนามที่อร่อยและราคาไม่แพง คือ Kim cafe ซึ่งอยู่ใกล้ๆเวียดซีเลยครับ



และนี่คือหน้าตาอาหารเวียดนามที่สั่งมาทาน น่าทานมั้ยครับ


บรรยากาศภายในร้าน


ทานเสร็จเรียบร้อยก็มาเจอขนมปังฝรั่งเศสสไตล์เวียดนามซึ่งที่นี่เค้าเรียกว่า แบ๋งหมี่ ถ้าเป็นที่ลาวตอนที่ผมไปวังเวียงที่นั่นจะเรียกว่า ข้าวจี่ บริเวณถนนนี้จะมีร้านแบ๋งหมี่หลายร้านเลยครับ สนนราคาอันละ 15,000 ด่อง หรือประมาณ 22 บาท ถือว่าไม่แพงเลยครับ



หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็กลับมาที่บริษัทเวียดซีเพื่อรอรถมารับเพื่อเดินทางต่อไปญาจาง

รถที่จะพาผมไปญาจาง หน้าตาแบบนี้ เป็นรถนอน ที่บ้านเราไม่มี ซึ่งเป็นของบริษัท Hanh cafe



บรรยากาศภายในรถที่จะต้องนอนอีก 12 ชม สบายมากๆ เหมือนนอนบนเตียงที่บ้านเลย



ระหว่างทางจะมีด่านเก็ยค่าทางด่วนเหมือนบ้านเรา


เดินทางมาได้สักพักรถก็จะจอดให้แวะเข้าห้องน้ำ คล้ายๆที่พักกลางทางมอเตอร์เวย์บ้านเรา




หลังจากรถออกจากจุดแวะพักผมก็หลับยาว เจอกันที่ญาจางนะครับ