..ก็อย่างที่ตั้งกระทู้ไปนั่นแหละค่ะ ขอเกริ่นนิดนึงนะคะ คือ ครอบครัวของเรามีกัน 3 คนค่ะ พ่อแม่ลูก แล้วคุณพ่อเราเป็นคนที่แม่เราเรียกว่า กะล่อนค่ะ(ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้นะคะ แต่อธิบายไม่ถูก คือชอบคุยกับคนนู้นคนนี้ ชอบไปเที่ยว) สมัยเด็กๆ ส่วนมากเราจะใช้เวลาส่วนมากอยู่กับพ่อ2คน เพราะคุณแม่เข้างานตั้งแต่ตอนเย็นแล้วกลับอีกทีตอนดึกๆเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อเราทำงานช่วงกลางวัน พอคุณแม่ออกไปทำงาน เราก็ต้องอยู่กับคุณพ่อ เวลาที่ต้องไปอาบน้ำ เราก็กลัวมากๆ เลยต้องมีคุณพ่อไปเป็นเพื่อน แต่เราจะขออาบเอง หรือถ้าบางทีคุณพ่อต้องอาบให้ เราก็จะไม่ยอมโป๊เด็ดขาด จนบางทีคุณแม่ก็พูดขึ้นมาว่า "ให้พ่ออาบน้ำให้จะเป็นไร?" ใจจริงเราอยากบอกมาก แต่ภาวะความเป็นเด็กตอนนั้นเราไม่กล้าตัดสินใจอะไรเลย และมีคืนหนึ่ง สมัยเราเด็กๆนั่นแหละค่ะ คือเราจำฝังใจมาก มันเป็นอะไรที่เราไม่ชอบมากๆอะ คืนนั้นที่นอนกันอยู่สองคนกับคุณพ่อ คุณพ่อก็กอดเรา แล้วบอกว่าเรา "เหมือนหมอนข้างของพ่อ" แล้วเขาก็กอดเราจากข้างหลัง ถึงเราจะเป็นเด็ก แต่ตอนนั้นเราก็รู้ ว่าคุณพ่อเอาอะไรมาโดนหลังเรา... เราเริ่มรู้สึกไม่อยากให้คุณพ่อมากอดหรือมาหอมตั้งแต่ตอนนั้นเลยค่ะ(จากที่เมื่อก่อนความคิดนี้ไม่เคยมีอยู่ในหัว)
บางครั้งเราก็แอบเห็นว่าคุณพ่อดูหนังโป๊อยู่ด้วยค่ะ.. ความรู้สึกมันก็เริ่มลดลงๆ คือมันหลายครั้งมาก และมีครั้งหนึ่งที่คุณพ่อจับได้ว่าเราแอบเห็น คุณพ่อก็บอกเราว่า "อย่าไปบอกแม่นะ" ...........
ตอนเด็กๆคือเราจะอยู่ต่างจังหวัด แล้วคุณพ่อคุณแม่ทำงานในเมือง เมื่อเริ่มโตขึ้น เราก็ย้ายมาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ในช่วงแรกๆ เวลานอนคุณพ่อก็จะดึงเราเข้าไปกอด แต่ด้วยความที่เราไม่ชอบ จึงไม่อยากเข้าไป แต่คุณพ่อก็พูดประโยคนึงว่า "ไม่รักพ่อหรอ?" ด้วยความที่เป็นเด็ก กลัวพ่อแม่ไม่รัก ก้ต้องทำตามทุกอย่าง เราก็ยอมเข้าไปกอดคุณพ่อ แล้วคุณพ่อก็กอดเราแน่นขึ้นแล้วก็หอมแก้ม นาทีนั้นคือเรารู้สึกอึดอัดใจมากๆ ตั้งแต่วันนั้น เราก็เริ่มหาเพื่อนบ้านมาอยู่คุยด้วยตอนเย็นๆ พยายามแต่งตัวมิดชิด และทำตัวให้น่าเกลียดที่สุด คือช่วงนั้นเราจะเป็นสิวเห่อเต็มหน้า จริงๆเราควรที่จะดูแลรักษา และทำความสะอาด แต่เราก็ปล่อย เพราะเราไม่อยากให้คุณพ่อเข้ามาใกล้ตัวเรา แต่เขาก็พยายามจะเข้าหาค่ะ
เมื่ออยู่ไปนานๆ เราเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น เราก็หันมาใช้เวลาให้กับเพื่อนมากๆ แล้วทำตัวไม่ดี เป็นเด็กเกเร พูดจาไม่เพราะ ก้าวร้าว เอาแต่ใจ และติดโลกโซเชียลมากขึ้น เพราะคิดว่าทำตัวไม่ว่างเข้าไว้ พ่อจะได้ไม่มายุ่งกับเรา จริงๆแล้วเราตั้งใจจะทำตัวไม่ดีกับคุณพ่อคนเดียว เพราะเรารักคุณแม่มากค่ะ แต่เพราะไม่อยากให้คุณแม่สงสัย เราเลยจำเป็นต้องทำตัวไม่ดีใส่ทั้งคู่เลย (เสียใจ TT) หลังจากนั้น มันก็มีบ้างที่คุณพ่อมักจะเข้ามาหอมแก้มเรา มันทำให้เราเปิดโลกกว้างมากขึ้น และเติบโตมากขึ้น เริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง เริ่มมีสังคมในโรงเรียน คือมันก้ดีขึ้นมาเรื่อยๆ คุณพ่อเริ่มไม่มายุ่งกับเรา สัก 3 ปี ได้แล้ว และตลอด 3 ปีที่ผ่านมา เขาก็เป็นคุณพ่อที่ดีในสายตาเรามาก คือเขาจะตามใจเรา พาเราไปเดินซื้อของ ติดตั้งเน็ตให้ พาไปทานอาหารนอกบ้านบ่อยขึ้น และทำตัวให้เราอยากเคารพมากขึ้น แต่บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจเรา และปิดกั้นเราในเรื่องของพวกหนุ่มๆ คือเรากับเขาจะตัวติดกันตลอดเลยค่ะ เขาเป็นคนที่หวงลูกสาวมาก จนเรารู้สึกอึดอัด คือเราก็โตพอที่จะรู้ว่าอะไรดีไม่ดี แต่ก็นะ สังคมไทย พ่อแม่ก็ต้องเคร่งกับลูกสาวมากกว่าลูกชายอยู่แล้ว พวกเราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ จนปัจจุบันคุณพ่อก็คงจะเดาทางเราออก จนไม่อยากว่าล่ะมั้งคะ ฮะๆ..
เรามีเพื่อนบ้านอยู่คนนึงค่ะ เป็นเพื่อนผู้หญิง แต่เรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นมันก็เกิดค่ะ และทำให้ความไว้ใจวางใจพ่อของเรามีมากขึ้นไปอีก ..คุณพ่อส่งข้อความบอกรักเพื่อนเราค่ะ... ช็อคมาก คือเพื่อนเราก็เป็นรุ่นหลานไปแล้ว ท่านคิดแบบนี้ได้ไง.. แล้วเวลาเพื่อนเรามาที่บ้านเรา ท่านก็จะคอยเทคแคร์ทุกอย่าง จนบางทีเพื่อนเราบอกว่า คุณพ่อเราเคยไปกอดไปหอมด้วย... เพลียค่ะ.. แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปลอบใจเพื่อน แต่ทั้งอย่างนั้น เพื่อนเราก็ยังมาบ้านเราเหมือนเดิม คงเพราะคุณพ่อเราเหมือนผู้มีพระคุณมั้งคะ(คุณพ่อชอบซื้อของให้เพื่อนเรา มีครั้งหนึ่ง คุณพ่อแอบซื้อโทรศัพท์ให้ค่ะ แต่ไม่ได้บอกใคร จนเรารู้เองกับเพื่อน แต่ก็ไม่อยากพูดออกไป เพราะกลัวคุณแม่จะเสียใจ)
ทุกๆวันพ่อของทุกๆปี ตอนเด็กเราจะบอกรักท่านทุกครั้ง หรือไม่ก็เขียนการ์ดให้ท่าน แต่หลังจากตอนนั้น เราก็ขอแค่ให้มันผ่านไป แต่ในระยะเวลา 3 ปีนั้น เราพยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น พยายามจะไม่เกเร พยายามจะปรับตัวเข้าหา เพราะคิดว่าคุณพ่อจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว คือเขาทำให้เราลืมภาพวันที่แย่ๆไปเกือบได้แล้ว เราก็เลยอยากทำดีด้วย เพราะลึกๆในใจ เราไม่อยากทำตัวแบบนี้เลย เราอยากพูดดีๆกับคุณพ่อคุณแม่แบบที่ตอนเด็กๆเคยทำ มันทำให้เรากล้าที่จะอยากเข้าหาคุณพ่อ และพูดคุยเรื่องต่างๆได้ แต่มาวันนี้ คุณพ่อมาจับหน้าเราแล้วหอมแก้มอีกแล้วค่ะ ความรู้สึกที่เคยมี มันก็กลับมาอีกแล้ว เราควรจะทำยังไงดีคะ? รู้สึกกลุ้มใจมาก
ไม่ชอบให้พ่อมาแตะเนื้อต้องตัวเลยค่ะ ทำไงดีคะ?
บางครั้งเราก็แอบเห็นว่าคุณพ่อดูหนังโป๊อยู่ด้วยค่ะ.. ความรู้สึกมันก็เริ่มลดลงๆ คือมันหลายครั้งมาก และมีครั้งหนึ่งที่คุณพ่อจับได้ว่าเราแอบเห็น คุณพ่อก็บอกเราว่า "อย่าไปบอกแม่นะ" ...........
ตอนเด็กๆคือเราจะอยู่ต่างจังหวัด แล้วคุณพ่อคุณแม่ทำงานในเมือง เมื่อเริ่มโตขึ้น เราก็ย้ายมาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ในช่วงแรกๆ เวลานอนคุณพ่อก็จะดึงเราเข้าไปกอด แต่ด้วยความที่เราไม่ชอบ จึงไม่อยากเข้าไป แต่คุณพ่อก็พูดประโยคนึงว่า "ไม่รักพ่อหรอ?" ด้วยความที่เป็นเด็ก กลัวพ่อแม่ไม่รัก ก้ต้องทำตามทุกอย่าง เราก็ยอมเข้าไปกอดคุณพ่อ แล้วคุณพ่อก็กอดเราแน่นขึ้นแล้วก็หอมแก้ม นาทีนั้นคือเรารู้สึกอึดอัดใจมากๆ ตั้งแต่วันนั้น เราก็เริ่มหาเพื่อนบ้านมาอยู่คุยด้วยตอนเย็นๆ พยายามแต่งตัวมิดชิด และทำตัวให้น่าเกลียดที่สุด คือช่วงนั้นเราจะเป็นสิวเห่อเต็มหน้า จริงๆเราควรที่จะดูแลรักษา และทำความสะอาด แต่เราก็ปล่อย เพราะเราไม่อยากให้คุณพ่อเข้ามาใกล้ตัวเรา แต่เขาก็พยายามจะเข้าหาค่ะ
เมื่ออยู่ไปนานๆ เราเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น เราก็หันมาใช้เวลาให้กับเพื่อนมากๆ แล้วทำตัวไม่ดี เป็นเด็กเกเร พูดจาไม่เพราะ ก้าวร้าว เอาแต่ใจ และติดโลกโซเชียลมากขึ้น เพราะคิดว่าทำตัวไม่ว่างเข้าไว้ พ่อจะได้ไม่มายุ่งกับเรา จริงๆแล้วเราตั้งใจจะทำตัวไม่ดีกับคุณพ่อคนเดียว เพราะเรารักคุณแม่มากค่ะ แต่เพราะไม่อยากให้คุณแม่สงสัย เราเลยจำเป็นต้องทำตัวไม่ดีใส่ทั้งคู่เลย (เสียใจ TT) หลังจากนั้น มันก็มีบ้างที่คุณพ่อมักจะเข้ามาหอมแก้มเรา มันทำให้เราเปิดโลกกว้างมากขึ้น และเติบโตมากขึ้น เริ่มมีความคิดเป็นของตัวเอง เริ่มมีสังคมในโรงเรียน คือมันก้ดีขึ้นมาเรื่อยๆ คุณพ่อเริ่มไม่มายุ่งกับเรา สัก 3 ปี ได้แล้ว และตลอด 3 ปีที่ผ่านมา เขาก็เป็นคุณพ่อที่ดีในสายตาเรามาก คือเขาจะตามใจเรา พาเราไปเดินซื้อของ ติดตั้งเน็ตให้ พาไปทานอาหารนอกบ้านบ่อยขึ้น และทำตัวให้เราอยากเคารพมากขึ้น แต่บางครั้งเขาก็ไม่เข้าใจเรา และปิดกั้นเราในเรื่องของพวกหนุ่มๆ คือเรากับเขาจะตัวติดกันตลอดเลยค่ะ เขาเป็นคนที่หวงลูกสาวมาก จนเรารู้สึกอึดอัด คือเราก็โตพอที่จะรู้ว่าอะไรดีไม่ดี แต่ก็นะ สังคมไทย พ่อแม่ก็ต้องเคร่งกับลูกสาวมากกว่าลูกชายอยู่แล้ว พวกเราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ จนปัจจุบันคุณพ่อก็คงจะเดาทางเราออก จนไม่อยากว่าล่ะมั้งคะ ฮะๆ..
เรามีเพื่อนบ้านอยู่คนนึงค่ะ เป็นเพื่อนผู้หญิง แต่เรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นมันก็เกิดค่ะ และทำให้ความไว้ใจวางใจพ่อของเรามีมากขึ้นไปอีก ..คุณพ่อส่งข้อความบอกรักเพื่อนเราค่ะ... ช็อคมาก คือเพื่อนเราก็เป็นรุ่นหลานไปแล้ว ท่านคิดแบบนี้ได้ไง.. แล้วเวลาเพื่อนเรามาที่บ้านเรา ท่านก็จะคอยเทคแคร์ทุกอย่าง จนบางทีเพื่อนเราบอกว่า คุณพ่อเราเคยไปกอดไปหอมด้วย... เพลียค่ะ.. แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ปลอบใจเพื่อน แต่ทั้งอย่างนั้น เพื่อนเราก็ยังมาบ้านเราเหมือนเดิม คงเพราะคุณพ่อเราเหมือนผู้มีพระคุณมั้งคะ(คุณพ่อชอบซื้อของให้เพื่อนเรา มีครั้งหนึ่ง คุณพ่อแอบซื้อโทรศัพท์ให้ค่ะ แต่ไม่ได้บอกใคร จนเรารู้เองกับเพื่อน แต่ก็ไม่อยากพูดออกไป เพราะกลัวคุณแม่จะเสียใจ)
ทุกๆวันพ่อของทุกๆปี ตอนเด็กเราจะบอกรักท่านทุกครั้ง หรือไม่ก็เขียนการ์ดให้ท่าน แต่หลังจากตอนนั้น เราก็ขอแค่ให้มันผ่านไป แต่ในระยะเวลา 3 ปีนั้น เราพยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น พยายามจะไม่เกเร พยายามจะปรับตัวเข้าหา เพราะคิดว่าคุณพ่อจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว คือเขาทำให้เราลืมภาพวันที่แย่ๆไปเกือบได้แล้ว เราก็เลยอยากทำดีด้วย เพราะลึกๆในใจ เราไม่อยากทำตัวแบบนี้เลย เราอยากพูดดีๆกับคุณพ่อคุณแม่แบบที่ตอนเด็กๆเคยทำ มันทำให้เรากล้าที่จะอยากเข้าหาคุณพ่อ และพูดคุยเรื่องต่างๆได้ แต่มาวันนี้ คุณพ่อมาจับหน้าเราแล้วหอมแก้มอีกแล้วค่ะ ความรู้สึกที่เคยมี มันก็กลับมาอีกแล้ว เราควรจะทำยังไงดีคะ? รู้สึกกลุ้มใจมาก