สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิปทุกคน
นี้เป็นกระทู่แรกที่ผมเขียนนะฮะ ถ้ามีข้อติอะไรบอกได้นะครับ :3
ผมขอเริ่มเรื่องก็แล้วกันนะครับ
คือผมมีแฟนอยู่คนนึงคบกันมาได้ 7 เดือนแล้วครับ เราสองคนเจอกันในอินเตอร์เน็ต ผมเข้าใจดีว่าความรักแบบนี้มันคงไม่ยั้งยืนเท่าไร ตั้งแต่เราคบกันมามีรื่องและปัญหาต่างๆผ่านเข้ามาอย่างเป็นปกติครับ ที่แรกผมขอพูดเลยว่าผมไม่คิดจริงจังกับเขาเท่าไร แต่พอผมคบกันไปเรื่อยๆ ประมาณเดือนที่ 3 สิ่งที่ผมรู้สึกได้ ผมไม่แน่ใจว่ามันคือความรักหรือเปล่า ทุกๆวันผมอยากเจอเขา พอเขาไม่มาผมแทบบ้าแหนะ ผมเป็นห่วง ผมกลัวว่าเขาจะหายไปอย่างไม่ได้เจอกันอีก ผมกลัวมากเลยล่ะครับ ผมเข้าใจว่าตัวผมนั้นค่อยข้างเป็นคนที่คิดในแง่ร้าย ผมก็พยายามพิมพ์แชทไปหาว่า
-ยุ่งอยู่ไหม??
-กลับตอนไหนหรือครับ??
บางทีเขาก็ออนอยู่นะครับ แต่เขาก็ไม่ตอบผม ผมคิดมากจนเครียดไปหมดเลยล่ะ ผมนอนไม่หลับ ผมร้องไห้ทั้งคืน ผมเข้าใจว่าตัวผมแหนะงี่เง่า ใครจะไปมีเวลาตอบตลอดล่ะ จริงไหมครับ?? ผมเข้าใจ ผมพยายามปลอบตัวเองครับ โดยเราทั้งสองคนได้สัญญากันเอาไว้ครับว่า "ถ้ามีอะไรจะต้องเล่ากันฟังนะ ไม่ว่าจะร้องไห้หรืออะไร ให้บอกเขา"
ทีนี้ผมก็จัดตามที่เราได้สัญญากันเอาไว้ ผมเล่าทุกๆอย่างครับ เขาก็ปลอบผม ปลอบอยู่พักนึงก่อนที่จะบอกคำนึงขึ้นมาว่า
-ช่างมันเถอะ
ตอนนั้นผมก็รู้สึกขึ้นมาได้อย่างนึกครับว่าเขาต้องรำคาญผมแน่ๆอะ ไม่ก็ต้องโกรธออะไรสักอย่าง ผมไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ช่างมันเถอะ ของเขาอะครับ ด้วยความที่เขาเป็นคนที่เงียบๆแล้วก็โลกส่วนตัวสูงกด้วยแหละครับ
ผมเลยอยากทราบว่า
ถ้าเป็นคุณจะรู้สึกยังไงกับคนที่ส่งข้อความหาคุณทุกวัน พอตอนคุณไม่มา ก็ส่งมาถามว่าว่างไหม? ทำอะไรอยู่ด้วยความอยากคุย คอยตามหาทุกวัน พอไม่มาหาในวันๆนั้นก็ส่งข้อความหา ตื้ออะครับว่าได้ ถึงจะเป็นแฟนกันแล้วก็เถอะ
ถ้าเป็นแบบนั้นจะรำคาญไหมครับ?? #ความรู้สึกส่วนตัวของผมผมรู้สึกว่าตัวเองน่ารำคาญแหละ 555 ^ ^
คุณคิดว่าแฟนรำคาญผมไหมครับ?? แล้วถ้าสมมุติคุณมีแฟนแบบนี้จะรำคาญเขาไหมครับ??
นี้เป็นกระทู่แรกที่ผมเขียนนะฮะ ถ้ามีข้อติอะไรบอกได้นะครับ :3
ผมขอเริ่มเรื่องก็แล้วกันนะครับ
คือผมมีแฟนอยู่คนนึงคบกันมาได้ 7 เดือนแล้วครับ เราสองคนเจอกันในอินเตอร์เน็ต ผมเข้าใจดีว่าความรักแบบนี้มันคงไม่ยั้งยืนเท่าไร ตั้งแต่เราคบกันมามีรื่องและปัญหาต่างๆผ่านเข้ามาอย่างเป็นปกติครับ ที่แรกผมขอพูดเลยว่าผมไม่คิดจริงจังกับเขาเท่าไร แต่พอผมคบกันไปเรื่อยๆ ประมาณเดือนที่ 3 สิ่งที่ผมรู้สึกได้ ผมไม่แน่ใจว่ามันคือความรักหรือเปล่า ทุกๆวันผมอยากเจอเขา พอเขาไม่มาผมแทบบ้าแหนะ ผมเป็นห่วง ผมกลัวว่าเขาจะหายไปอย่างไม่ได้เจอกันอีก ผมกลัวมากเลยล่ะครับ ผมเข้าใจว่าตัวผมนั้นค่อยข้างเป็นคนที่คิดในแง่ร้าย ผมก็พยายามพิมพ์แชทไปหาว่า
-ยุ่งอยู่ไหม??
-กลับตอนไหนหรือครับ??
บางทีเขาก็ออนอยู่นะครับ แต่เขาก็ไม่ตอบผม ผมคิดมากจนเครียดไปหมดเลยล่ะ ผมนอนไม่หลับ ผมร้องไห้ทั้งคืน ผมเข้าใจว่าตัวผมแหนะงี่เง่า ใครจะไปมีเวลาตอบตลอดล่ะ จริงไหมครับ?? ผมเข้าใจ ผมพยายามปลอบตัวเองครับ โดยเราทั้งสองคนได้สัญญากันเอาไว้ครับว่า "ถ้ามีอะไรจะต้องเล่ากันฟังนะ ไม่ว่าจะร้องไห้หรืออะไร ให้บอกเขา"
ทีนี้ผมก็จัดตามที่เราได้สัญญากันเอาไว้ ผมเล่าทุกๆอย่างครับ เขาก็ปลอบผม ปลอบอยู่พักนึงก่อนที่จะบอกคำนึงขึ้นมาว่า
-ช่างมันเถอะ
ตอนนั้นผมก็รู้สึกขึ้นมาได้อย่างนึกครับว่าเขาต้องรำคาญผมแน่ๆอะ ไม่ก็ต้องโกรธออะไรสักอย่าง ผมไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ช่างมันเถอะ ของเขาอะครับ ด้วยความที่เขาเป็นคนที่เงียบๆแล้วก็โลกส่วนตัวสูงกด้วยแหละครับ
ผมเลยอยากทราบว่า
ถ้าเป็นคุณจะรู้สึกยังไงกับคนที่ส่งข้อความหาคุณทุกวัน พอตอนคุณไม่มา ก็ส่งมาถามว่าว่างไหม? ทำอะไรอยู่ด้วยความอยากคุย คอยตามหาทุกวัน พอไม่มาหาในวันๆนั้นก็ส่งข้อความหา ตื้ออะครับว่าได้ ถึงจะเป็นแฟนกันแล้วก็เถอะ
ถ้าเป็นแบบนั้นจะรำคาญไหมครับ?? #ความรู้สึกส่วนตัวของผมผมรู้สึกว่าตัวเองน่ารำคาญแหละ 555 ^ ^