สวัสดีเพื่อนๆ วันนี้เราก้อมีเรื่องๆหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เอาตั้งแต่ ม.1 เลยนะ คือว่า ตอน ม.1 เราน่ะชอบรุ่นพี่คนนั้นมากๆๆเลย (ขอไม่เอ่ยชื่อนะ) แล้วทีนี้เราก้อพยายามหาเฟชรพี่เค้าจนเจอ แล้วเราก้อพยายามตามสืบว่าพี่เค้าเป็นคนยังไงชอบกินน้ำไร ชอบหมกตัวอยู่ที่ไหน (เข้าขั้นโรคจิต5555) แต่เมื่อตอน ม.1 อ่ะเราดำมากถึงมากที่สุด เราก้อคิดนะว่าเราดำอย่างงี้พี่เค้าคงม่เหลียวแลหรอก แต่ขอแค่แอบชอบๆปก้อดีละ วันนึง เราก้อรวบรวมความกล้าทักเฟชรพี่เค้าไป แต่เราไม่ได้ทักประมาณว่า พี่คะ หวัดดี ทักๆ  เราไม่ได้ทักแบบนั้น แต่เราทักว่า ''พี่ชอบเพื่อนหนูหรอ'' เหอะๆก้อม่รู้นี่ว่าจะทักว่าไรดีเลยอ้างเพื่อนเลย แล้วเราก้อคุยกันไปเรื่อยๆๆ สถานการณ์ตอนนั้นก้อดีมากเลย วันนึง รร เราได้จัดงานกีฬาสีขึ้น ทีนี้เราก้อเลยคิดภารกิจที่จะต้องเจอพี่เค้าให้ได้ วันกีฬาสีตอนเที่ยง เราเห็นพี่เค้ากินข้าวกับเพื่อนอยู่ เราก้อเลยบอกเพื่อนเราว่านั่นไงคนที่เราชอบทีนี้เราก้อเลยแกล้งทำเป็นไปซื้อข้าวกิน แล้วทำเป็นไปนั่งแถวๆพี่เค้า คือ แอบเนียนแล้วพอพี่เค้ากินข้าวเสร็จพี่เค้าก้อเก็บจานแต่บังเอิญ สบตากับเรา เราก้อเลยรีบหลบทำไรไม่ถูก เพราะพี่เค้ามองแล้วก้อยิ้มๆเหมือนเขิลอ่ะ ยัยเพื่อนตัวดีของเราก้อทำเสียงเหมือนอะไรติดคอ โอ้ยย ตอนนั้นเราเขินมาก ทีนี้ตอนกลับบ้าน เราก้อกลับปเล่นเฟชรแล้วทักพี่เค้าไปว่า ''วันนี้พี่เห็นหนูปะ'' พี่เค้าก็ตอบว่า ''ไม่นะ คนไหน่ะ'' -.- เราก้อคิดในใจ หรอออ ไม่เห็นเลยจิงๆ -.- แอบเซ็ง อ้อลืมบอกไปเลยกลุ่มพี่เค้าน่ะมี 4 คน แต่เราตั้งฉายาให้หมดทุกคนแล้วนะ คนตัวใหญ่สุดเราเรียกว่า ไออ้วนใหญ่ รองจากคนตัวใหญ่สุดมาเราเรียนกว่า อ้วนเล็ก ส่วนอีกคนนึงหล่อหน่อยแต่ท่าเดินโครตจะนักเลงเรียกว่า ไอเลง ส่วนคนที่เราชอบเรียกว่า แห้ง แล้ววันนึงอ่ะ เพื่อนเราก้อชอบไอนักเลง แล้วเพื่อนเราก้อคุยไปเรื่อยๆจยไอนักเลงบอกว่า ''เนี่ยเพื่อนพี่อ่ะไม่ชอบคนดำนะ'' เรานี่จุกเลยอ่ะ พอปิดเทอม เราก้อเลยอยากจะอัพตัวเองเรานี่ซื้อของมาขัดผิวเราเลยแหละเข้าขั้นบ้า555 แต่ทำได้อาทิตเดียวก้อข.ก ละ เลยปล่อยเลยตาเลย แต่อยู่ๆเราก้อดันขาวขึ้นเอง เปิดเทอมม ม.2 ขึ้นมาเราเลยมีความมั่นใจขึ้น แล้วเราก้อเจอพี่เค้าบ่อยขึ้น พี่เค้าก้อมองเราแปลกๆไป บ้างก็จ้อง บ้างก้แอบยิ้ม เราก้อดีใจนะ แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจไปงันแหละทั้งๆที่ในใจนี่ดีใจมากๆเลย แล้ววันนั้นเราก้อเดินผ่านกับกลุ่มพี่เค้าแล้วทีนี้ีไอนักเลงอ่ะบอกว่า ''เฮ้ยน้องเพื่อนพี่ชอบ'' เราก้อตกใจแล้วเพื่อนเราก้อชี้มาทางเรา เราก้อเลยบอกว่า ''ไม่ใช่หรอกกคิดไปเองง'' ตั้งแต่ตอนนั้นสถานการณ์ก้อดีขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง เราไปเปิดดูเฟชรพี่เค้าอีกที เราก้อหาพี่เค้าไม่เจอ ก้อเลยถามเพื่อนว่า ทำมหาเฟชรพี่เค้าไม่เจอ ถามไปถามมา อ้อพี่เค้าบล็อกเรา ตอนนั้นเราเสียใจมาก เลยตั้งใจว่าจะไม่ชอบพี่เค้าอีก แต่พอเวลาผ่านไปเราก้อเลิกชอบไม่ได้อยู่ดี จะไม่ให้เราคิดได้ไง เพราะพี่เค้าทั้งมอง บางครั้งก้อยิ้มๆให้เหมือนเขิน เหมือนชอบเราอ่ะ เราก้อไม่อยากคิดไปเอง บางครั้งก้อเก๊กใส่เรา ทำตัวเด่น เฮ้อ แล้วจู่ๆ พี่เค้าก้อฝากเพื่อนห้องเราแต่เราไม่ค่อยสนิทด้วยหรอก ฝากมาบบอกว่า ''พี่เลิกบล็อกแล้วนะ'' ซึ่งเราก้ออึ้งแต่ก้อทำเป็นเฉยๆไป ตั้งแต่วันนั้นเราก้อชอบพี่เค้าอีก (จิงๆก้อไม่ได้เลิกชอบหรอก) ชอบไปเรื่อยๆ เรากับพี่เค้าเราไม่เคยคุยกันเลย เจอกันก็ส่วนมากจะเก๊กใส่กัน จะแอบสลับมองกันบ้าง วางฟอร์มใส่กัน เราก้อเดาความรู้สึกพี่เค้าไม่ออกเหมือนกัน บางทีพี่เค้าก้อมาอยู่ใกล้ๆ เราก้อเกร็งมากเลย  พอชอบไปเรื่อยๆ เราขึ้นม.3 พี่เค้าขึ้น ม.4 พี่เค้าก้อต้องมีพี่รหัสป้ารหัส แต่ความรู้สึกเราบอกว่า พี่เค้าเหมือนจะกิ๊กกับป้ารหัสแต่เราก้อยังไม่แน่ใจ เพราะว่า พี่เค้าชอบทำท่าทีเหมือนสนใจเราอยู่ ซึ่งเราก้อไม่รู้จะทำไงแล้ว จะเลิกชอบก้อไม่ได้ เราชอบพี่เค้ามา 3 ปี ปัจจุบันเราพึ่งจะอายุ 16 ปี โทษทีนะเรื่องยาวไปหน่อย แต่ยังไม่หมดหรอก คือมันเยอะมาก แล้วเราก้อไม่เคยลืมพี่เค้าเลย นึกถึงเรื่องเก่าๆอยู่ๆก้อยิ้มออกมา ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะเล่าให้ฟังนะ แต่ตอนนี้ขอคำปรึกษาหน่อยย TT