มันเป็นความรัก....หรือแค่ความห่วงใย (ไม่เหมาะกับ เด็กเล็ก คนแก่ และสตรีมีครรภ์)
ผมชื่อ แบล๊ค(สมมติ) นะครับ...ตอนนี้ก็ปี 1 แล้ววววว ผมมีเพื่อนสนิทไม่มาก แค่สามสี่คน เป็นเพื่อนร่วมห้องกับผมในสมัยที่เรียนมอปลายด้วยกัน แล้วเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นตั้งแต่ตอนนั้นจนกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน
ช่วง ม.6 เราก็เจออะไรต่างๆด้วยกันมามากมาย ทั้งเรื่องขัดแย้งภายในห้อง ทั้งเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้ผมมีความรู้สึกว่าเราค่อยๆสนิทกันมากขึ้นไปอีก แต่มันกลับมากเป็นพิเศษกับเพื่อนคนนึงที่ชื่อ โบลต์(สมมติ) เริ่มอยากคุยด้วยมากขึ้น เริ่มทำตัวขี้เป็นห่วงกับเค้ามากขึ้น.......แล้วความรู้สึกพวกนั้นก็หายไป เราต้องไปเรียนคนละที่กัน เพราะคะแนนแอดมิชชั่นเราต่างกันมาก(ที่จริงก็ช่วยกันเรียนมาโดยตลอด)
เมื่อขึ้นปี 1 พวกเรากลุ่มเพื่อนก็ยังคิดถึงกันอยู่ เลยนัดเจอกันที่มหาวิทยาลัยชื่อดังมากที่ขอนแก่น เพราะเพื่อนอยู่นั่นเยอะ...เราไปกินเหล้ากันบ่อยๆตามประสาวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตโลดโผน จนทำให้รู้ว่า โบลต์ พึ่งเลิกกับแฟนมาหมาดๆ ผมก็เป็นห่วงตามประสาเพื่อน แต่มันไม่ธรรมดาตรงที่ ความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใย ความรู้สึกที่อยากคุยด้วย ความรู้สึกที่เคยหายไป มันกลับมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องเงียบไว้ครับ กลัว โบลต์ มันจะเข้าใจผิดว่าชอบมัน ทุกครั้งที่เราไปดื่มกัน ผมจะเมาแล้ว โบลต์ จะเป็นคนหิ้วผมกลับไปที่หอเพื่อนเสมอ ได้นอนเตียงเดียวกัน บางครั้งที่ผมตื่นมากลางดึกผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรสัมผัสที่หน้าผาก.... ลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่า เป็นหน้าผากของ โบลต์ ครับ.....[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หัวชนกันซะงั้น ผมควรจะหันหน้าหนี แต่ผมไม่ทำแบบนั้น ผมกลับรู้สึกดี แล้วนอนต่อไป........
หลายๆครั้งที่เพื่อนชวน โบลต์ ออกไปข้างนอก... โบลต์ บอกว่า "งั้นแบล๊คก็อยู่คนเดียวสิ..ไม่ไปหรอก อยู่เป็นเพื่อนแบล๊ค " ตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไร ผมเงียบ แต่ในใจก็ดีใจมาก เหตุการณ์ต่างๆในการพบกันของเพื่อนก็ดำเนินไปอีกหลายวัน และจบลง พวกเราแยกย้ายกันกลับมหา'ลัย แต่ความรู้สึกของผมที่เกิดขึ้นกลับไม่หายไปอย่างที่ควรจะเป็น ความเป็นห่วงที่ โบลต์ ไปกินเหล้ากับเพื่อนที่ ม. ก็เพิ่มมากขึ้น......ความรู้สึกตอนนั้นผมเริ่มไม่โอเคกับมันแล้วววว ผมเริ่มดราม่า เริ่มที่จะคุยกับ โบลต์ น้อยลง ทำตัวเหมือนโกรธ ....แต่พอถึงเวลาคุยกันก็คุยกันปกติ อะไรที่โกรธมาก็หายไป...(ยังคงดำเนินไป)...
มีหลายเหตุการณ์มากที่ โบลต์ ทำเหมือนมีความรู้สึกเดียวกันกับผม ... เราทำอะไรร่วมกันหลายเรื่อง...เหมือนว่าเค้าจะแคร์ผมมากกว่าปกติ .......สิ่งพวกนี้ก็ทำให้ผมเพิ่มระดับความคิดของตัวเองมากขึ้น..ยังไม่ทันหยุดความคิดเหล่านี้ พวกเรากลุ่มเพื่อน ก็นัดเจอกันอีกแล้วที่เดิม ทำกิจกรรมเดิม คือไปกินเหล้า สิ่งที่ต่างออกไปคือ ผมรู้ว่า โบลต์ ยังเพ้อถึงแฟนเก่าอยู่ มันทำให้ผมไม่ชอบเท่าไหร่ กินเหล้าเสร็จ ผมก็โดนหิ้วกลับอีกตามเคยยยย นอนเตียงเดียวกันเหมือนเดิม..........ในความเหมือนเดิมก็มีความไม่เหมือนเดิม ตอนผมตื่นมากลางดึกหน้าผากของโบลต์ ก็ตรงกับหน้าผากผมเหมือนเดิม แต่ที่ต่างออกไปคือ มือของโบลต์ จับมือผมอยู่[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มันก็ยิ่งทำให้คิดไปอีก
การเจอกันครั้งนี้ก็มีแบบนี้หลายต่อหลายครั้ง....แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับเช่นเคย...........ความรู้สึกไม่โอเค ความรู้สึกที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นให้หัวผม ผมต้องหยุดมัน.......ยิ่งพยายามจะหยุดมากเท่าไหร่ ผมก็เจ็บมากขึ้น แต่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะหยุด!!!!
.
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมไม่ได้บอกใครเรื่องนี้ รวมไปถึง โบลต์
#ผมควรทำยังไงดีครับ สรุปแล้วก็แค่ผมคิดไปเองใช่มั้ย
#เสียงที่ยังก้องอยู่คือคำว่า เพื่อน
#ถ้าถามผมว่าผมเป็น...มั้ย ผมตอบว่า ไม่เป็นครับ!!!
มันเป็นความรัก....หรือแค่ความห่วงใย (ไม่เหมาะกับ เด็กเล็ก คนแก่ และสตรีมีครรภ์)
ช่วง ม.6 เราก็เจออะไรต่างๆด้วยกันมามากมาย ทั้งเรื่องขัดแย้งภายในห้อง ทั้งเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้ผมมีความรู้สึกว่าเราค่อยๆสนิทกันมากขึ้นไปอีก แต่มันกลับมากเป็นพิเศษกับเพื่อนคนนึงที่ชื่อ โบลต์(สมมติ) เริ่มอยากคุยด้วยมากขึ้น เริ่มทำตัวขี้เป็นห่วงกับเค้ามากขึ้น.......แล้วความรู้สึกพวกนั้นก็หายไป เราต้องไปเรียนคนละที่กัน เพราะคะแนนแอดมิชชั่นเราต่างกันมาก(ที่จริงก็ช่วยกันเรียนมาโดยตลอด)
เมื่อขึ้นปี 1 พวกเรากลุ่มเพื่อนก็ยังคิดถึงกันอยู่ เลยนัดเจอกันที่มหาวิทยาลัยชื่อดังมากที่ขอนแก่น เพราะเพื่อนอยู่นั่นเยอะ...เราไปกินเหล้ากันบ่อยๆตามประสาวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตโลดโผน จนทำให้รู้ว่า โบลต์ พึ่งเลิกกับแฟนมาหมาดๆ ผมก็เป็นห่วงตามประสาเพื่อน แต่มันไม่ธรรมดาตรงที่ ความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใย ความรู้สึกที่อยากคุยด้วย ความรู้สึกที่เคยหายไป มันกลับมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องเงียบไว้ครับ กลัว โบลต์ มันจะเข้าใจผิดว่าชอบมัน ทุกครั้งที่เราไปดื่มกัน ผมจะเมาแล้ว โบลต์ จะเป็นคนหิ้วผมกลับไปที่หอเพื่อนเสมอ ได้นอนเตียงเดียวกัน บางครั้งที่ผมตื่นมากลางดึกผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรสัมผัสที่หน้าผาก.... ลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่า เป็นหน้าผากของ โบลต์ ครับ.....[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ผมควรจะหันหน้าหนี แต่ผมไม่ทำแบบนั้น ผมกลับรู้สึกดี แล้วนอนต่อไป........
หลายๆครั้งที่เพื่อนชวน โบลต์ ออกไปข้างนอก... โบลต์ บอกว่า "งั้นแบล๊คก็อยู่คนเดียวสิ..ไม่ไปหรอก อยู่เป็นเพื่อนแบล๊ค " ตอนนั้นผมไม่ได้พูดอะไร ผมเงียบ แต่ในใจก็ดีใจมาก เหตุการณ์ต่างๆในการพบกันของเพื่อนก็ดำเนินไปอีกหลายวัน และจบลง พวกเราแยกย้ายกันกลับมหา'ลัย แต่ความรู้สึกของผมที่เกิดขึ้นกลับไม่หายไปอย่างที่ควรจะเป็น ความเป็นห่วงที่ โบลต์ ไปกินเหล้ากับเพื่อนที่ ม. ก็เพิ่มมากขึ้น......ความรู้สึกตอนนั้นผมเริ่มไม่โอเคกับมันแล้วววว ผมเริ่มดราม่า เริ่มที่จะคุยกับ โบลต์ น้อยลง ทำตัวเหมือนโกรธ ....แต่พอถึงเวลาคุยกันก็คุยกันปกติ อะไรที่โกรธมาก็หายไป...(ยังคงดำเนินไป)...
มีหลายเหตุการณ์มากที่ โบลต์ ทำเหมือนมีความรู้สึกเดียวกันกับผม ... เราทำอะไรร่วมกันหลายเรื่อง...เหมือนว่าเค้าจะแคร์ผมมากกว่าปกติ .......สิ่งพวกนี้ก็ทำให้ผมเพิ่มระดับความคิดของตัวเองมากขึ้น..ยังไม่ทันหยุดความคิดเหล่านี้ พวกเรากลุ่มเพื่อน ก็นัดเจอกันอีกแล้วที่เดิม ทำกิจกรรมเดิม คือไปกินเหล้า สิ่งที่ต่างออกไปคือ ผมรู้ว่า โบลต์ ยังเพ้อถึงแฟนเก่าอยู่ มันทำให้ผมไม่ชอบเท่าไหร่ กินเหล้าเสร็จ ผมก็โดนหิ้วกลับอีกตามเคยยยย นอนเตียงเดียวกันเหมือนเดิม..........ในความเหมือนเดิมก็มีความไม่เหมือนเดิม ตอนผมตื่นมากลางดึกหน้าผากของโบลต์ ก็ตรงกับหน้าผากผมเหมือนเดิม แต่ที่ต่างออกไปคือ มือของโบลต์ จับมือผมอยู่[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
การเจอกันครั้งนี้ก็มีแบบนี้หลายต่อหลายครั้ง....แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับเช่นเคย...........ความรู้สึกไม่โอเค ความรู้สึกที่เป็นไปไม่ได้เกิดขึ้นให้หัวผม ผมต้องหยุดมัน.......ยิ่งพยายามจะหยุดมากเท่าไหร่ ผมก็เจ็บมากขึ้น แต่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะหยุด!!!!
.
.
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
#ผมควรทำยังไงดีครับ สรุปแล้วก็แค่ผมคิดไปเองใช่มั้ย
#เสียงที่ยังก้องอยู่คือคำว่า เพื่อน
#ถ้าถามผมว่าผมเป็น...มั้ย ผมตอบว่า ไม่เป็นครับ!!!