สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้...
บอกไว้ก่อนเลยว่ามันเป็นความรักของวัยรุ่นที่อยู่เพียงแค่ม.ปลายเท่านั้น
แต่เรากังวลและคิดไม่ตกกับปัญหาที่เราเจอตอนนี้มากค่ะ
เพราะเราเสียน้ำตากับเรื่องนี้ไปเยอะมาก จนเรารู้สึกว่ามันเริ่มถึงจุดพีคของความรู้สึกแล้วอ่ะค่ะ
เลยอยากระบาย และขอความเห็นกับเรื่องที่เรากำลังเจอในตอนนี้ค่ะ


เรื่องมันมีอยู่ว่าเราแอบชอบรุ่นน้องข้างบ้านของเราอ่ะ อายุห่างกันเพียง 1 ปี
เรียนโรงเรียนเดียวกัน เราค่อนข้างที่จะสนิทกันตั้งแต่เด็กๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
เล่นกีฬา เที่ยว(กับครอบครัวของกันและกัน) มีปัญหาก็ช่วยๆกันแก้มาตลอด
จนเราเริ่มรู้สึกชอบเขาตั้งแต่เราอยู่ ม.2 (แต่เด็ก-_-) แรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะคะ
ก็แค่ความรู้สึกแอบชอบแบบเด็กๆก็ไม่ได้บอกใคร แล้วเขาก็ไปคบกับเพื่อนเราที่อยู่ต่างห้อง
ตอนเราอยู่ม.3 ก็เลยห่างๆกันไป จนช่วงที่เรากำลังจะขึ้นม.4 เขาเลิกกับเพื่อนเราคนนั้นพอดี
และเรากับเพื่อนคนนั้นก็สอบติดได้อยู่ห้องเดียวกัน เราก็เริ่มสนิทกับบี (ขอแทนชื่อว่าบีนะคะ)
บีมาร้องไห้กับเราบ่อยมาก ทั้งที่บีเป็นคนที่ค่อนข้างเข้มแข็งไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครเห็น
ยกเว้นเวลาใครพูดถึงพ่อของเธอที่เสียชีวิตแล้วกับเรื่องของเอที่เธอเพิ่งเลิกไป (ขอแทนคนที่เราแอบชอบว่า เอ นะคะ)
แต่บีกลับร้องไห้ออกมาอย่างง่ายดาย เพราะความรักของเขา 2 คนจบไม่ค่อยสวยสักเท่าไหร่
บีเสียใจมากและยังรักเขาอยู่ คอยตามง้อมาตลอด และไม่พอใจทุกครั้งที่เห็นเอพูดคุยกับผญคนอื่น
จนกลายเป็นว่าเอโกรธที่บีชอบไปยุ่งกับคนที่เขาคุยด้วยจนต้องห่างกันไป
เรื่องก็เหมือนจะเงียบๆไป เพราะบีก็เหมือนทำใจได้ไปคบกับคนนู้นคนนี้
และช่วงที่เขาขึ้น ม.5 เป็นช่วงที่เรากลับมาใกล้ชิดเอเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือ
คำพูดของเอที่ใช้คุยกับเรา เขาเริ่มหยอดมุขเสี่ยวๆใส่เรา เหมือนพวกหน้าม่อที่กำลังจีบสาวอ่ะค่ะ
วันไหนที่เรากลับบ้านดึก หรือไม่มีใครมารับเอก็จะมารอรับเราเสมอ เอมีแข่งบอลก็จะชวนเราไปดูเขาแข่ง
แต่เอก็ไม่พูดสักทีว่าเขาชอบเรา เพราะตอนนั้นคือเราพูดได้เต็มปากว่าเรารักเขา
จากที่เมื่อก่อนแค่ชอบ พอได้ใกล้ชิดก็ยิ่งเปลี่ยนเป็นรัก แต่เราบอกเขาไม่ได้
เพราะเอเป็นแฟนเก่าบีที่เป็นเพื่อนสนิทเรา เราไม่อยากเสียเพื่อนและมีปัญหากับเพื่อน
เราเลยคิดจะบอกเอว่าเราชอบตอนจบ ม.6 ขอแค่อย่างน้อยได้บอกให้เขารู้ว่าเราชอบเขามานานแล้ว
แต่ด้วยความอัดอั้นรอไม่ไหวเพราะเอเริ่มแสดงออกแน่ชัดว่าจีบเราแต่ก็ไม่บอกรักเราสักที
เราเลยไม่รอและบอกเขาไปเลยว่าเราชอบเขามา 3 ปีแล้ว เอก็ตอบกลับมาว่าแอบชอบเรามาปีกว่าๆแล้วเหมือนกัน
เเอก็เหมือนจะขอเราคบ แต่เราก็บอกไปว่าเราไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน เรารักเขานะ แต่ยังไงเราก็เลือกเพื่อน
เขาก็บอกจะรอจนกว่าเราจะจบม.6 เพราะวันนั้นยังไงเราก็ต้องแยกกับเพื่อนอยู่ดี
แต่เรากับเอยังไงก็ต้องเจอกัน เพราะบ้านห่างกันแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง เราก็โอเคถ้าเขาจะรอ

แต่แล้วอยู่ๆเอก็ไปคบกับเพื่อนเราในห้องเดียวกันอีกคน และเพื่อนคนนี้ก็เป็นเพื่อนกับบี
เธอ 2 คนเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล พอบีรู้เรื่องก็เสียใจ ร้องไห้ เพราะเพื่อนคนนี้เป็นอีกคนนึงที่เธอไว้ใจ
แต่สุดท้ายก็แอบไปคบเสียเอง เราเองก็เสียใจนะเพราะเอเพิ่งสัญญากับเราไปไม่กี่อาทิตย์
เราต้องเห็นเอจู๋จี๋กับแฟนใหม่เขาทุกวัน เห็นเขาไปรับไปส่งกัน ไปเที่ยวกัน เราเสียใจมาก
จนเวลาผ่านไปหลังจากที่เขาคบกัน 4 เดือน เราก็เปิดใจรับใครอีกคนเข้ามา นั่นก็คือเพื่อนห้องกลุ่มเดียวกับเขานั่นเอง
ตอนแรกเราก็ไม่คิดจะคบกับเพื่อนของเขาหรอกนะคะ แต่เขาเข้ามาในช่วงที่เราอ่อนแอ
เรารู้สึกว่าเขามาเติมเต็มให้เรา เพราะเขาก็เพิ่งเลิกกับแฟนมาไม่นาน (แฟนบอกเลิกเขาเพราะลืมคนเก่าไม่ได้เลยทิ้งเขาไป)
มันก็เหมือนกับว่าเราเป็นที่ปรึกษาให้กันและกันจนเริ่มรู้สึกดีต่อกันเลยคบกันในที่สุด

แต่พอเวลาอ่านไปอีกประมาณ 4 เดือน ช่วงนั้นแฟนใหม่เอต้องไปอบรม (เราไม่ได้ลงชื่อเลยไม่ได้ไป)
อยู่ๆเอก็โทรมาหาเรามาบอกว่าคิดถึง รักเรา บอกว่าแฟนใหม่ชอบด่าชอบว่า เบื่อ
แต่ก็จริงอย่างที่เอพูดเพราะทุกครั้งที่เราเปิดเฟสจะเห็นแทบทุกวันที่แฟนใหม่โพสด่าเอสารพัด
ประมาณว่าจะเลิกกันทุกวัน มีแต่เอที่เป็นฝ่ายง้อ เอบอกกับเราว่าเบื่อ เลยจะขอโอกาสเรา
บอกว่าถ้าเลิกกับแฟนเมื่อไหร่จะมาคบกับเรา เราให้โอกาสเขาได้ไหม เราเลยบอกไปว่าเราคบกันไม่ได้
เรารู้สึกผิดต่อบีและแฟนคนใหม่ของเอก็เพื่อนเราและตอนนี้เราก็คบกับเพื่อนเออยู่
เราเลยบอกไปว่าทำไมต้องกลับมาในวันที่เรากำลังจะลืมเขาได้ (เรายังรักเออยู่ แต่ลืมได้เกือบสนิทแล้ว)
เขาบอกเขารักเรา อยากขอโอกาสอีกครั้งนึง เพราะเขาเคยทำเราเสียใจ เขาจะไม่ทำอีก
เราไม่ได้ตอบอะไร (ความจริงคือเราร้องไห้) แต่พอแฟนเอกลับจากอบรม
เขาก็เงียบหายไปเลย เห็นไปดูบอลด้วยกัน โพสรักกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง
และมันก็ทำให้เราเสียใจกับเรื่องเดิมๆซ้ำๆแต่ก็ไม่เข็ดเพราะคำว่าเรายังลืมเขาไม่ได้

เมื่อวันสงกรานต์ที่ผ่านมา (เรากำลังจะขึ้นม.6) เอก็มาขอโอกาสเราอีกครั้ง เพราะแฟนใหม่บอกเลิกเขา
บล็อกเฟสเขา เอบอกเอไม่อยากง้อแล้ว ตอนนี้เหมือนคบกันเพราะทน เลยอยากขอโอกาส
ให้เราคบกับเขาถ้าหากเราเลิกกับเพื่อนเขาเมื่อไหร่ เขาบอกแม้เราจะไปเรียนที่อื่น เจอกันน้อยลง
เขาก็จะรอ จะไม่มีใครเขาสัญญา และด้วยความใจอ่อนเพราะคำว่ารักที่เรายังมีให้เขาเลยให้โอกาสเขา
แต่มีข้อแลกเปลี่ยนคือถ้าเขาทำให้เราเสียใจหรือผิดสัญญาอีก เราขอเกลียด และทำเหใือนคนไม่เคยรู้จักกันเลยนะ
เขาก็ตกลง เราก็แอบคุยไลน์กันสักพัก แต่แล้วอยู่ๆเอก็บอกว่ารู้สึกผิดต่อเพื่อนตัวเอง
เราก็บอกไปว่าเราก็รู้สึกผิดนะหลายปีแล้วด้วย รู้สึกผิดต่อบี แฟนใหม่เอก็เพื่อนร่วมห้องเรา
และที่สำคัญรู้สึกต่อแฟนตัวเอง เพราะเขารู้ว่าเรากับเอมีความสัมพันธ์กันยังไง
และถ้าเราเลือกเอ ก็จะเอาแบบเดิมคือแฟนเราจะถูกเราบอกเลิกด้วยประโยคเดิมกับคนเก่าของเขาอีกครั้ง
ด้วยคำว่า 'ลืมคนเก่าไม่ได้' แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่รักเขา เรารัก แต่เราก็รักเอ

สรุปเป็นว่าตอนนี้เรากับเอไม่ได้คุยกันแล้ว กแต่ก็ยังมีเจอกันบ้าง เพราะต่างคนต่างรู้สึกผิดต่อเพื่อน
แต่ถ้าถามใจเรากับเอว่ารักกันไหม เรารักกัน แต่อย่างที่บอกรู้สึกผิดกันทั้งสองฝ่าย
และบีก็ยังอยากจะรีเทิร์นกับเออยู่ เพราะทันทีที่บีรู้ว่าเอกำลังจะเลิกกับแฟนใหม่
ก็ให้เรามาแอบถามทันทีว่าเลิกกันจริงไหม เธออยากจะรีเทิร์น เรายิ่งรู้สึกผิด

เราควรทำยังไงดีคะ เรารู้ว่าเราผิดเองที่ตัดเอไม่ขาดและคบกับเพื่อนของเอ
แต่เราไม่คิดจริงๆว่าเอจะกลับมา แถมเอยังบอกอีกว่าครอบครัวเออยากให้เรากับเอคบกัน
และรู้สึกเจ็บที่รู้ว่าเราคบกับเพื่อนเขา เอบอกตอนนี้หงุดหงิดอารมณ์ไม่ดีไปพักนึง
แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่า ไม่ว่าเราเลิกทางไหน ยังไงมันก็ 'เจ็บทุกทาง'

ถ้าเราเลือก เอ คนที่จะเจ็บก็จะมีทั้งบี แฟนเรา และแฟนใหม่เอ (เพราะเอเล่าให้ฟังว่าปัจจุบันเธอกำลังมาง้อเออยู่)
แต่ถ้าเราเลือกทิ้งเอและคบแฟนเราต่อ คนที่เจ็บก็จะมี เอ และอาจจะรวมเราด้วย
แต่ถ้าไม่เลือกใครเลยคนที่เจ็บก็จะมี เรา เอ และแฟนของเรา

เรากังวลกับปัญหาที่เรากำลังเจอมากเลยค่ะ รบกวนช่วยแนะนำทางที่ดีให้ทีนะคะ ขอร้อง...