เรื่องราวของเรามันเกิด จาก "ทวิตเตอร์" แอพนกน้อยสีฟ้าเนี่ยแหละค่ะ

เราเป็นคนที่ชอบเล่นทวิตเตอร์อยู่แล้ว เรามีแอคทวิตเตอร์ค่อนข้างเยอะ และเราก็เป็นคนนึงที่เล่น "ยู"
หลายๆคนอาจจะรู้จัก และไม่รู้จัก  แต่เราเล่นยูตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้อยู่ปี 1  จากใน MSN มาเป็น TWITTER
เราเล่นยืมเมจผู้ชายค่ะ เอารูปคนอื่นมาตั้งดิส แต่ใช้นิสัยตัวเองเล่น เราก็เล่นมาเรื่อยๆนะคะ มีแฟนบ้าง โสดบ้าง แต่โสดซะส่วนใหญ่
มันก็แค่ในโลกยู มันดูไม่จริงจัง เพราะเราเคยคบคนในยู แต่สุดท้ายก็ถูกหักหลังตลอด จนไม่กล้าเชื่อใจใครอีก
แล้วก็กลัวไปหมดว่าจะซ้ำรอย เลยไม่ค่อยจริงจังกับใคร คบแป๊บเดียวก็เลิก ไม่เสียใจนาน เพราะสร้างกำแพงป้องกันตัวเองตลอด
แล้วก็คุยทีละหลายคน ใครหยอดมาหยอดกลับ ม่อมาม่อกลับ อ่อยมาอ่อยกลับ  จนกระทั่ง ...

มีทวิตนึง ลอยมาอยู่หน้าทามไลน์ทวิตเรา เหมือนเห็นหลายครั้งแล้วล่ะ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
เห็นคนรีเยอะดี เลยกดเข้าไปส่องทวิตของเขา ขุดไปเรื่อยๆ ทั้งทวิตเขา รูป และเฟบ

เราก็รู้สึกว่า... "เห้ย! ทำไมคนนี้น่ารักจัง"  ก็เลยลองเมนชั่นไปหาค่ะ

" อะไรเยอะ ตังหรือเปล่า? "

แต่ตอนนั้นเราใช้แอคยืมเมจเมนชั่นไปนะคะ ลองเสี่ยงว่า เขาจะตอบหรือเปล่า เพราะส่วนใหญ่
เวลาเราเมนชั่นไปหาแอคเรียลก็ไม่ค่อยมีใครตอบ

สรุป ... อีกวันนึง เขาตอบกลับมา

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้



แล้วมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกทั้งหมดค่ะ  " ตอนพิมพ์ก็ยิ้มไปพิมพ์ไป แอบหยอดใส่เขาไปซะด้วย "

เคยได้ยินคำพูดที่ว่า "ถ้าความรู้สึกมันใช่ มันก็จะใช่ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยกัน" ไหมคะ?



เรากับเขาก็เมนชั่นกันไปเมนชั่นกันมา เปลี่ยนจากคุยในทวิต เป็น ในไลน์ ตอบกันวิต่อวิ
ไม่ได้มีโมเม้นแบบนี้มานานมากกกกกก เลยรู้สึกว่า... แบบนี้มันก็ดีเหมือนกันนะ
ไม่อยากเป็นคนเลวแล้วอะ เลยทักคนที่เราเคยบอก ชอบนะ รู้สึกดีนะ รอได้ไหม เป็น "ขอโทษนะ มีคนที่ชอบแล้วอะ"
แล้วเราก็เริ่มคุยกับเขาแค่คนเดียว แบบจริงจัง .. มันก็เหงานะ เพราะปกติคุยหลายคน กลับมารอแค่คน.. คนเดียวตอบ
แต่พอเขาตอบมา มันกลับรู้สึกดีใจแปลกๆ แบบไม่เคยเป็นมาก่อน รู้สึกหัวใจเบิกบาน(?) ...  แบบนี้ใช่ไหม ที่เขาเรียกว่าชอบ ?



แต่เราจะรักกันได้หรอ เพราะโลกของเรามันต่างกัน

โลกของเรา คือยูยืมเมจ คุยกัน ผ่าน ตัว อักษร . . .

ส่วนโลกของเขา คือ ชีวิตจริง แบบ เห็น หน้า . . .




#ขอตัวไปกินข้าวนะ เดี๋ยวมาต่อ