***Fighting Nepal 25 April 2015 : สำหรับเพื่อนๆที่จะร่วมบริจาคช่วยเหลือผู้ประสบภัยที่เนปาลสามารถร่วมบริจาคผ่านสภากาชาดไทยได้ที่บัญชีธนาคารกสิกรไทย สำนักสีลม ชื่อบัญชี "สภากาชาดไทย เพื่อภัยพิบัติ" ประเภทบัญชี "กระแสรายวัน" เลขที่ 001-1-34567-0
+++++++++++++++++++++++++++
หลังจากแฝงตัวในห้องบลูอยู่นาน ไปตามรอยมาก็หลายทริป พอสบโอกาสได้บินเดี่ยวไปเที่ยวเนปาลช่วงวันที่ 8 - 13 เมษายนที่ผ่านมาเลยขอมาตั้งกระทู้แนะนำที่ท่องเที่ยวตอบแทนชาวบลูแพลนเน็ตกับเค้าบ้าง
ทริปนี้แบ่งเป็น 4 ตอน (จากสี่วันที่ได้ใช้ในเนปาล) ไม่ได้ Trekking แต่ใช้เวลากับการเดินในเมืองกาฐมาณฑุ (Kathmandu) และบักตาปูร์ (Bhaktapur) เดินตลาด ชมสถาปัตยกรรม คุยกับคน ปล่อยให้เวลาหมุนไป 4 วันเก็บประสบการณ์ ความคิดและความเป็นชาวเนปาลมาเล่าในมุมมองที่ไม่ใช่รีวิวแต่เป็นการพาไปเที่ยวด้วยกันมากกว่า มีทั้งมิตรภาพ ความอารีของชาวเนปาล หลงทาง โดนหลอกแบบเนียนๆ วิ่งหนีพ่อค้า ไม่รู้สิ ก็ไม่มีอะไรที่เรียกว่าแย่ ออกจะขำๆด้วยซ้ำ ได้เพื่อนใหม่ๆเยอะ ...จนสุดท้ายเมื่อจบทริปกลับมากรุงเทพฯสามารถพูดได้เลยว่า "เนปาลต้องไปถึงจะรู้ ต้องสัมผัสด้วยตัวเองถึงจะเข้าใจนะ"
ตอนที่ 1 : "ก้าวแรกก็หลงซะละ" [8 - 9 เมษายน : กรุงเทพ - กาฐมาณฑุ]
ตอนที่ 2 : "บักตาปูร์เมืองแคปซูลกาลเวลา" [10 เมษายน : เมืองบักตาปูร์ (Bhaktapur)]
http://ppantip.com/topic/33549525
ตอนที่ 3 : "กาฐมาณฑุวัลเลย์และเจดีย์ยักษ์" [11 เมษายน : กาฐมาณฑุวัลเลย์ (Kathmandu Valley - Patan)]
http://ppantip.com/topic/33552663
ตอนที่ 4 : "วัดลับๆ ตลาดเช้า อำลากาฐมาณฑุ" [12 เมษายน (ถึงกรุงเทพ 13 เมษายน) : กาฐมาณฑุ]
http://ppantip.com/topic/33554013
**สรุปค่าใช้จ่ายทั้งทริปใช้ไป = 20,750 บาท (รวมค่าของฝากแล้ว) รายละเอียดอยู่ในตอนที่ 4 ครับ
Contact Channel :
https://www.facebook.com/cheezfact or ppantip.com
---------------------------------------------------
Wander to Wonder "Nepal" ตอนที่ 1 : ก้าวแรกก็หลงซะละ
ไปเนปาล!!!!??? คำถามแรกที่ทุกคนถามเวลาบอกว่าจะไปเนปาล ก็ไม่รู้สินะ เมื่อก่อนเห็นในรูปแล้วสวยดีอยากไปซักครั้งแต่ติดที่ตั๋วแพง ไปญี่ปุ่นดีกว่า จะไปทำไมเนปาล แลนด์มาร์คก็ไม่มีให้สร้างยกเว้นไปปีนยอดเขาหิมาลัย ...และแล้ว...วันนึงเหมือนดวงจะได้ไป เกิดมีสายการบินนึงที่ปีก่อนทำเครื่องบินหายไปหนึ่งลำ โดนยิงตกไปอีกหนึ่งลำ เกิดใจกล้าลดราคาตั๋วเหลือหมื่นเดียวเพื่อสร้างกำลังใจและความใจกล้าให้กับผู้โดยสาร...แล้วเราจะพลาดรึ! กดจองตั๋วแบบงงๆพร้อมที่พักเสร็จภายในเวลา 1 ชม. ณ ร้านกาแฟทันทีที่ได้เห็นโปร พอกลับบ้านเปิดทีวี ช่อง History Channel ดันฉายสารคดีเกี่ยวกับเที่ยวบิน MH370 อย่างกับรู้ว่าเราเพิ่งจอง (ซะงั้น...)
แค่ไปเนปาลคงยังมีคนอยากไปด้วย แต่ถ้าบิน MH นี่คนไปด้วยคงไม่มี ^^ สรุปเลยคือไปคนเดียว ส่วนหนังสือเที่ยวเนปาลก็หายากพอๆกับคนไทยบิน MH คือชั้นหนังสือไม่มีเลยยยย หาได้มาเล่มนึง (และเล่มเดียวของร้าน Kinokuniya) ละเอียดดีทีเดียว ส่วนที่เหลือก็ถามอากู๋ (กู๋เกิล) และห้องบลูนี่แร่ะ
...และแล้วก่อนวันเดินทางประมาณเดือนนึง Turkish Airlines ก็ไถลรันเวย์ที่กาฐมาณฑุเพื่อทดสอบความแข็งแรงของสนามบินให้พร้อมรอรับการไปเยือนของนักเดินทางรุ่นต่อๆไป
---------------------------------------------------
เจ้าของกระทู้เดินทางคืนวันที่ 8 เมษา แต่เลือกที่จะนอนค้างสนามบินกัวลาลัมเปอร์เพื่อที่จะไปถึงเนปาลตอนสายๆ...มานมีเหตุผล
ปล.พอเครื่องขึ้นก็เจอคำขวัญตามรูปเลย สายการบินถือว่าดีนะ แต่เครื่องบินระยะสั้นที่เอามาใช้ออกจะเก่าไปนิด
---------------------------------------------------
สภาพเจ้าของกระทู้หลังนอนสนามบินไป 1 คืน เอากล้องไปตัวเดียวกับเลนส์อีก 4 ตัว (Nikon Df + 24mm f2.8D + 50mm f1.4G + 50mm f1.8 AI-S + 85mm f1.8G) พร้อม "Fuji Instax Share Printer" เครื่องปริ้นจิ๋วสามารถปริ้นรูปทันทีที่เราถ่ายได้เลย กะเอามาใช้เผื่อถ่ายรูปใครแล้วอยากจะเอารูปให้เค้าเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ แต่พอเอาไปใช้จริงพูดเลยว่าดีเกินคาด ไม่คิดว่าแค่รูปใบเล็กๆก็สามารถสร้างมิตรภาพได้ขนาดนี้
---------------------------------------------------
@สนามบินมาเลย์ : เครื่องไปเนปาลทั้งลำมีคนไทย 3 คน ส่วน Counter Check-in ที่กรุงเทพนี่โล่งมากกก (แต่เครื่องเต็มนะ) โดยมากเป็นมาเลย์กับฝรั่ง ถามฝรั่งว่าทำไมกล้านั่งเค้าบอกว่า "ปีก่อนโดนจัดหนักๆไปสองครั้งขนาดนี้ ไอว่า ต้องไม่มีครั้งที่สาม ถ้ามีครั้งที่สามไอว่าสายการบินต้องเจ๊งชัวร์ เค้าต้องพยายามสุดขีดแน่ๆเรื่องเซฟตี้ ไอนั่งตอนนี้เซฟฝุดๆแล้ว!"...ก็ว่ากันไป
---------------------------------------------------
เป็นเด็กดีนะ ไปให้ถึงล่ะ
---------------------------------------------------
เพื่อนร่วมทางเป็นหนุ่มเนปาลชื่อ Ram Aryal มาทำงานที่มาเลย์ กลับบ้านครั้งแรกในรอบ 4 ปี ส่วนคนขวาเป็นคนเนปาลเช่นกันเป็นเพื่อน Ram กินจุมาก เห็นเราไม่กินเค้กที่เสริฟบอกว่าขอได้มั้ย? โอเค จัดไป!
---------------------------------------------------
หิมาลัย!!!! เห็นครั้งแรกนี่รู้สึกว่าคุ้มมากที่ยอมนอนสนามบินเพื่อให้ถึงเนปาลตอนสายๆ สวยมากๆ ภูเขาอะไรสูงทะลุเมฆ เครื่องบินแค่เพิ่งเริ่มลดระดับยังเห็นยอดเขาเสมอช่องหน้าต่าง
---------------------------------------------------
ถึงแล้วกาฐมาณฑุ สนามบินอารมณ์ว่าเครื่องจอดเรียงรายกันเดินลงจากเครื่องไปขึ้นรถบัสพาไป terminal อากาศร้อนและแห้ง จริงๆเดินไปอีกนิดก็น่าจะถึง terminal แล้วล่ะ รันเวย์สั้นมากๆ
---------------------------------------------------
เอกสารสำหรับกรอกก่อนเข้าประเทศ หยิบกันกระจุย ถ้าไม่ได้มาช่วง High Season มาขอ Visa on Arrival ที่สนามบินได้เลย 20 นาทีก็เรียบร้อย (เตรียมรูปภาพ 2" มาด้วย) แต่ถ้ามาช่วง High แนะนำทำที่ไทยจะดีกว่านะ
ใช้เวลาทำวีซ่า 20 นาที รอกระเป๋าครึ่งชั่วโมง รวมๆประมาณ 1 ชม.ก็ได้เวลาเข้าเมืองกาฐมาณฑุ (จขกท.ใช้บริการ taxi ที่โรงแรมจัดให้ไปส่งที่ Tibet Peace Inn ซึ่งตั้งอยู่ในย่าน Thamel สวรรค์ของ Backpacker)
<-- [Update วันที่ 1 พ.ค. หลังแผ่นดินไหว จขกท. email ไปถามว่าทุกคนที่โรงแรมยังปลอดภัยมั้ย ตกลงว่าทุกคนยังปลอดภัยดีและโรงแรมไม่ได้รับผลกระทบเลย ถ้าใครจะไปแนะนำนะครับ Tibet Peace Inn ราคาไม่แพง ใหม่และสะอาดมากกกก]
---------------------------------------------------
"เนปาลหรออ ฝุ่นเยอะ ผ้าปิดปากเอ็งอย่าลืมเอาไป" ผู้รู้บอกมาอย่างงั้น...สรุปลืม ฝุ่นเยอะจริงอย่างว่า ฝุ่นนี่เข้ารถเลย
---------------------------------------------------
ซอกซอยเยอะแยะ ที่สำคัญไม่มีแม้แต่ป้ายบอกชื่อถนน ทะลุมากี่ซอยไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็หน้าโรงแรมละ
ถามคนขับว่าทำไมถึงรู้ทาง..."You will know" คนขับบอก
---------------------------------------------------
จัดของอาบน้ำเสร็จออกจากโรงแรมภาพแรกที่เห็นคงเป็นอารมณ์ถนนเก่าๆ ตึกเก่าๆ คนเยอะแยะ ถนนที่ดูในแผนที่จริงๆแล้วกว้างไม่เกิน 5 เมตร ซึ่งตอนแรกก็งงๆ นึกว่าถนนที่เห็นเป็นแค่ซอยเพราะแคบเหลือเกิน เดินวนเดินหลงอยู่นาน สรุปคือถ้าไม่นับทางรอบเมืองหรือถนนเชื่อมระหว่างเมือง ถนนในตัวเมืองจะกว้างไม่เกิน 5 เมตร ทั้งคน ทั้งรถ จักรยาน มอร์เตอร์ไซด์ หรือแม้แต่วัวก็ใช้ร่วมกัน
---------------------------------------------------
ร้านขายของชำเห็นได้ทั่วไป ขายแม้กระทั่ง Simcard
ประตูบางบ้านเค้าเน้นสีสดๆนะ ไม่น้ำเงินก็แดง ไม่แดงก็เหลือง
---------------------------------------------------
ถั่วฝักยาว (มาก)
---------------------------------------------------
นักเรียนเนปาล
---------------------------------------------------
อาคารทั่วไปและชีวิตสองข้างทางในกาฐมาณฑุ
---------------------------------------------------
"My Friend!, where are you going?" ได้ยินเสียงมาแต่ไกลเหมือนรู้ว่ากำลังหลงอยู่ (จริงๆหลงมานานละแต่ทำเนียนอยู่) รูปที่ผ่านๆมาก็ถ่ายตอนหลงทางทั้งน้านนน คือไม่หลงก็แปลกอ่ะ แผนที่มีชื่อถนนแต่ชีวิตจริงนี่ไม่เจอแม้แต่ป้าย ต้องใช้วิธีนับซอย หาจุดสังเกต นับผิดชีวิตไร้จุดหมายเลยทีเดียว เข้าใจเฮีย taxi ละ "You will know"
---------------------------------------------------
Wander to Wonder "Nepal" ตอนที่ 1 : ก้าวแรกก็หลงซะละ
+++++++++++++++++++++++++++
หลังจากแฝงตัวในห้องบลูอยู่นาน ไปตามรอยมาก็หลายทริป พอสบโอกาสได้บินเดี่ยวไปเที่ยวเนปาลช่วงวันที่ 8 - 13 เมษายนที่ผ่านมาเลยขอมาตั้งกระทู้แนะนำที่ท่องเที่ยวตอบแทนชาวบลูแพลนเน็ตกับเค้าบ้าง
ทริปนี้แบ่งเป็น 4 ตอน (จากสี่วันที่ได้ใช้ในเนปาล) ไม่ได้ Trekking แต่ใช้เวลากับการเดินในเมืองกาฐมาณฑุ (Kathmandu) และบักตาปูร์ (Bhaktapur) เดินตลาด ชมสถาปัตยกรรม คุยกับคน ปล่อยให้เวลาหมุนไป 4 วันเก็บประสบการณ์ ความคิดและความเป็นชาวเนปาลมาเล่าในมุมมองที่ไม่ใช่รีวิวแต่เป็นการพาไปเที่ยวด้วยกันมากกว่า มีทั้งมิตรภาพ ความอารีของชาวเนปาล หลงทาง โดนหลอกแบบเนียนๆ วิ่งหนีพ่อค้า ไม่รู้สิ ก็ไม่มีอะไรที่เรียกว่าแย่ ออกจะขำๆด้วยซ้ำ ได้เพื่อนใหม่ๆเยอะ ...จนสุดท้ายเมื่อจบทริปกลับมากรุงเทพฯสามารถพูดได้เลยว่า "เนปาลต้องไปถึงจะรู้ ต้องสัมผัสด้วยตัวเองถึงจะเข้าใจนะ"
ตอนที่ 1 : "ก้าวแรกก็หลงซะละ" [8 - 9 เมษายน : กรุงเทพ - กาฐมาณฑุ]
ตอนที่ 2 : "บักตาปูร์เมืองแคปซูลกาลเวลา" [10 เมษายน : เมืองบักตาปูร์ (Bhaktapur)]
http://ppantip.com/topic/33549525
ตอนที่ 3 : "กาฐมาณฑุวัลเลย์และเจดีย์ยักษ์" [11 เมษายน : กาฐมาณฑุวัลเลย์ (Kathmandu Valley - Patan)]
http://ppantip.com/topic/33552663
ตอนที่ 4 : "วัดลับๆ ตลาดเช้า อำลากาฐมาณฑุ" [12 เมษายน (ถึงกรุงเทพ 13 เมษายน) : กาฐมาณฑุ]
http://ppantip.com/topic/33554013
**สรุปค่าใช้จ่ายทั้งทริปใช้ไป = 20,750 บาท (รวมค่าของฝากแล้ว) รายละเอียดอยู่ในตอนที่ 4 ครับ
Contact Channel : https://www.facebook.com/cheezfact or ppantip.com
---------------------------------------------------
Wander to Wonder "Nepal" ตอนที่ 1 : ก้าวแรกก็หลงซะละ
ไปเนปาล!!!!??? คำถามแรกที่ทุกคนถามเวลาบอกว่าจะไปเนปาล ก็ไม่รู้สินะ เมื่อก่อนเห็นในรูปแล้วสวยดีอยากไปซักครั้งแต่ติดที่ตั๋วแพง ไปญี่ปุ่นดีกว่า จะไปทำไมเนปาล แลนด์มาร์คก็ไม่มีให้สร้างยกเว้นไปปีนยอดเขาหิมาลัย ...และแล้ว...วันนึงเหมือนดวงจะได้ไป เกิดมีสายการบินนึงที่ปีก่อนทำเครื่องบินหายไปหนึ่งลำ โดนยิงตกไปอีกหนึ่งลำ เกิดใจกล้าลดราคาตั๋วเหลือหมื่นเดียวเพื่อสร้างกำลังใจและความใจกล้าให้กับผู้โดยสาร...แล้วเราจะพลาดรึ! กดจองตั๋วแบบงงๆพร้อมที่พักเสร็จภายในเวลา 1 ชม. ณ ร้านกาแฟทันทีที่ได้เห็นโปร พอกลับบ้านเปิดทีวี ช่อง History Channel ดันฉายสารคดีเกี่ยวกับเที่ยวบิน MH370 อย่างกับรู้ว่าเราเพิ่งจอง (ซะงั้น...)
แค่ไปเนปาลคงยังมีคนอยากไปด้วย แต่ถ้าบิน MH นี่คนไปด้วยคงไม่มี ^^ สรุปเลยคือไปคนเดียว ส่วนหนังสือเที่ยวเนปาลก็หายากพอๆกับคนไทยบิน MH คือชั้นหนังสือไม่มีเลยยยย หาได้มาเล่มนึง (และเล่มเดียวของร้าน Kinokuniya) ละเอียดดีทีเดียว ส่วนที่เหลือก็ถามอากู๋ (กู๋เกิล) และห้องบลูนี่แร่ะ
...และแล้วก่อนวันเดินทางประมาณเดือนนึง Turkish Airlines ก็ไถลรันเวย์ที่กาฐมาณฑุเพื่อทดสอบความแข็งแรงของสนามบินให้พร้อมรอรับการไปเยือนของนักเดินทางรุ่นต่อๆไป
---------------------------------------------------
เจ้าของกระทู้เดินทางคืนวันที่ 8 เมษา แต่เลือกที่จะนอนค้างสนามบินกัวลาลัมเปอร์เพื่อที่จะไปถึงเนปาลตอนสายๆ...มานมีเหตุผล
ปล.พอเครื่องขึ้นก็เจอคำขวัญตามรูปเลย สายการบินถือว่าดีนะ แต่เครื่องบินระยะสั้นที่เอามาใช้ออกจะเก่าไปนิด
---------------------------------------------------
สภาพเจ้าของกระทู้หลังนอนสนามบินไป 1 คืน เอากล้องไปตัวเดียวกับเลนส์อีก 4 ตัว (Nikon Df + 24mm f2.8D + 50mm f1.4G + 50mm f1.8 AI-S + 85mm f1.8G) พร้อม "Fuji Instax Share Printer" เครื่องปริ้นจิ๋วสามารถปริ้นรูปทันทีที่เราถ่ายได้เลย กะเอามาใช้เผื่อถ่ายรูปใครแล้วอยากจะเอารูปให้เค้าเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ แต่พอเอาไปใช้จริงพูดเลยว่าดีเกินคาด ไม่คิดว่าแค่รูปใบเล็กๆก็สามารถสร้างมิตรภาพได้ขนาดนี้
---------------------------------------------------
@สนามบินมาเลย์ : เครื่องไปเนปาลทั้งลำมีคนไทย 3 คน ส่วน Counter Check-in ที่กรุงเทพนี่โล่งมากกก (แต่เครื่องเต็มนะ) โดยมากเป็นมาเลย์กับฝรั่ง ถามฝรั่งว่าทำไมกล้านั่งเค้าบอกว่า "ปีก่อนโดนจัดหนักๆไปสองครั้งขนาดนี้ ไอว่า ต้องไม่มีครั้งที่สาม ถ้ามีครั้งที่สามไอว่าสายการบินต้องเจ๊งชัวร์ เค้าต้องพยายามสุดขีดแน่ๆเรื่องเซฟตี้ ไอนั่งตอนนี้เซฟฝุดๆแล้ว!"...ก็ว่ากันไป
---------------------------------------------------
เป็นเด็กดีนะ ไปให้ถึงล่ะ
---------------------------------------------------
เพื่อนร่วมทางเป็นหนุ่มเนปาลชื่อ Ram Aryal มาทำงานที่มาเลย์ กลับบ้านครั้งแรกในรอบ 4 ปี ส่วนคนขวาเป็นคนเนปาลเช่นกันเป็นเพื่อน Ram กินจุมาก เห็นเราไม่กินเค้กที่เสริฟบอกว่าขอได้มั้ย? โอเค จัดไป!
---------------------------------------------------
หิมาลัย!!!! เห็นครั้งแรกนี่รู้สึกว่าคุ้มมากที่ยอมนอนสนามบินเพื่อให้ถึงเนปาลตอนสายๆ สวยมากๆ ภูเขาอะไรสูงทะลุเมฆ เครื่องบินแค่เพิ่งเริ่มลดระดับยังเห็นยอดเขาเสมอช่องหน้าต่าง
---------------------------------------------------
ถึงแล้วกาฐมาณฑุ สนามบินอารมณ์ว่าเครื่องจอดเรียงรายกันเดินลงจากเครื่องไปขึ้นรถบัสพาไป terminal อากาศร้อนและแห้ง จริงๆเดินไปอีกนิดก็น่าจะถึง terminal แล้วล่ะ รันเวย์สั้นมากๆ
---------------------------------------------------
เอกสารสำหรับกรอกก่อนเข้าประเทศ หยิบกันกระจุย ถ้าไม่ได้มาช่วง High Season มาขอ Visa on Arrival ที่สนามบินได้เลย 20 นาทีก็เรียบร้อย (เตรียมรูปภาพ 2" มาด้วย) แต่ถ้ามาช่วง High แนะนำทำที่ไทยจะดีกว่านะ
ใช้เวลาทำวีซ่า 20 นาที รอกระเป๋าครึ่งชั่วโมง รวมๆประมาณ 1 ชม.ก็ได้เวลาเข้าเมืองกาฐมาณฑุ (จขกท.ใช้บริการ taxi ที่โรงแรมจัดให้ไปส่งที่ Tibet Peace Inn ซึ่งตั้งอยู่ในย่าน Thamel สวรรค์ของ Backpacker) <-- [Update วันที่ 1 พ.ค. หลังแผ่นดินไหว จขกท. email ไปถามว่าทุกคนที่โรงแรมยังปลอดภัยมั้ย ตกลงว่าทุกคนยังปลอดภัยดีและโรงแรมไม่ได้รับผลกระทบเลย ถ้าใครจะไปแนะนำนะครับ Tibet Peace Inn ราคาไม่แพง ใหม่และสะอาดมากกกก]
---------------------------------------------------
"เนปาลหรออ ฝุ่นเยอะ ผ้าปิดปากเอ็งอย่าลืมเอาไป" ผู้รู้บอกมาอย่างงั้น...สรุปลืม ฝุ่นเยอะจริงอย่างว่า ฝุ่นนี่เข้ารถเลย
---------------------------------------------------
ซอกซอยเยอะแยะ ที่สำคัญไม่มีแม้แต่ป้ายบอกชื่อถนน ทะลุมากี่ซอยไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็หน้าโรงแรมละ
ถามคนขับว่าทำไมถึงรู้ทาง..."You will know" คนขับบอก
---------------------------------------------------
จัดของอาบน้ำเสร็จออกจากโรงแรมภาพแรกที่เห็นคงเป็นอารมณ์ถนนเก่าๆ ตึกเก่าๆ คนเยอะแยะ ถนนที่ดูในแผนที่จริงๆแล้วกว้างไม่เกิน 5 เมตร ซึ่งตอนแรกก็งงๆ นึกว่าถนนที่เห็นเป็นแค่ซอยเพราะแคบเหลือเกิน เดินวนเดินหลงอยู่นาน สรุปคือถ้าไม่นับทางรอบเมืองหรือถนนเชื่อมระหว่างเมือง ถนนในตัวเมืองจะกว้างไม่เกิน 5 เมตร ทั้งคน ทั้งรถ จักรยาน มอร์เตอร์ไซด์ หรือแม้แต่วัวก็ใช้ร่วมกัน
---------------------------------------------------
ร้านขายของชำเห็นได้ทั่วไป ขายแม้กระทั่ง Simcard
ประตูบางบ้านเค้าเน้นสีสดๆนะ ไม่น้ำเงินก็แดง ไม่แดงก็เหลือง
---------------------------------------------------
ถั่วฝักยาว (มาก)
---------------------------------------------------
นักเรียนเนปาล
---------------------------------------------------
อาคารทั่วไปและชีวิตสองข้างทางในกาฐมาณฑุ
---------------------------------------------------
"My Friend!, where are you going?" ได้ยินเสียงมาแต่ไกลเหมือนรู้ว่ากำลังหลงอยู่ (จริงๆหลงมานานละแต่ทำเนียนอยู่) รูปที่ผ่านๆมาก็ถ่ายตอนหลงทางทั้งน้านนน คือไม่หลงก็แปลกอ่ะ แผนที่มีชื่อถนนแต่ชีวิตจริงนี่ไม่เจอแม้แต่ป้าย ต้องใช้วิธีนับซอย หาจุดสังเกต นับผิดชีวิตไร้จุดหมายเลยทีเดียว เข้าใจเฮีย taxi ละ "You will know"
---------------------------------------------------