ปรึกษาเรื่องชีวิตคู่วัยรุ่นค่ะ(จริงจัง)

คือถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อายุ 20+ แต่เราเป็นคนที่ว่าคบใครเราจะจริงจัง คิดไปถึงอนาคตเรื่องแต่งงานการอยู่กินด้วยกัน มันทำให้เราคิดมาก
**เอาล่ะ เข้าเรื่องนะคะ**
เราชื่อ แอม อายุ 18 แฟนเราชื่อ พอส อายุ 20 เราเรียนม.ปลาย เขาเรียนมหาลัย ไปมาหาสู่กันได้อาทิตย์ละครั้ง-2ครั้ง พ่อแม่เขารับรู้ไปบ้านเขาบ่อย พ่อแม่เราก็รับรู้ แต่ไม่ยอมรับพี่พอส เพราะบ้านเราฐานะดีกว่าเขา พี่พอสเขาเรียนคณะที่หางานยากเป็นคณะที่เหมือนแบบคณะสุดท้ายที่เขาจะเลือกกัน แต่พี่พอสเขาดูแลเราดีมาก ตลอดหนึ่งปีกว่าๆที่คบกันมา เขาดูแลเราทุกอย่าง อยากได้อะไรเขาจะซื้อหามาให้ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยมีเงิน แต่เขาก็ให้ทั้งหมดที่เขามี ถ้าเราไม่มีตังหรือลืมเอาตังมา เขาจะเอาตังทั้งหมดที่เขามีมาให้เรา ถึงแม้บางครั้งจะต้องขับรถมาเป็นสิบโล เขาก็จะมา
ช่วงแรกๆที่คบ เรารู้สึกอยากคุยทุกวัน รักมาก แต่ช่วงหลังๆมานี้ เลิกกันบ่อย เพราะเราเป็นคนบอกเลิกเอง แล้วเขาก็มาขอคืนดีทุกครั้งไป จนช่วงนี้เรารู้สึกว่า เราไม่ได้รู้สึกรักอะไรเขาขนาดนั้น แต่เหมือนมันเป็นเรื่องปกติที่เวลาไปไหนมาไหนจะบอกกัน จะโทรคุยกันเวลาไหน เหมือนเป็นชีวิตประจำวันไปแล้ว แต่เราไม่ได้รู้สึกดี๊ด๊า เหมือนแต่ก่อน เรายังรักเขาอยู่ไหม ?
เรายอมรับว่าเรามองหาคนที่หล่อรวยกว่าเขา ก็แน่ล่ะพ่อแม่ปลูกฝังแบบนี้มาแต่เด็ก แถมทุกวันนี้ก็ชอบพูดให้หาคนรวยๆ
ช่วงที่เราเลิกกับพี่พอส แน่นอน คนหล่อรวยมาจีบมีถมไป แต่เราไม่รู้สึกว่าอยากรักเลย เพราะคนหล่อรวยมักไม่เอาใจเรา แล้วเราก็ชอบให้คนเอาใจไม่ใช่เอาใจคน ชอบคนแบบพี่พอส แต่คงหาในคนหล่อรวยไม่มี เวลามีใครมาจีบเรายังรู้สึกว่าเราไม่ได้ชอบคนอื่น ถ้าแค่เล่นๆโอเค แต่ถ้าจริงจัง เรายังคิดกับพี่พอสอยู่ แต่ไม่ได้รู้สึกดี๊ด๊าเหมือนเมื่อก่อน สรุปเราเป็นอะไรคะ?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่