แอบปลื้ม...ความทรงจำครั้งหนึ่ง...ดีใจที่เจอ...^^

กระทู้สนทนา

...เคยปลื้มใครมั๊ย... (แต่อย่างเราเรียกว่าปลื้มได้ไหมน๊าาาา)

ต้องเล่าย้อนถึงอดีตก่อนเน๊อะ...

.....เมื่อปี ๒๕๔๗ (ปีการศึกษา ๒๕๔๖).....
ตอนนั้นดิฉันอยู่ชั้น ป.๖ เป็นนักเต้น (ไม่ค่อยชอบแต่จำเป็นเพราะเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก) ตอนนั้นจัดว่าเป็นคนน่าตาดีนะคะ (หลงตัวเอง) ในฐานะที่เป็นนักเต้นเลยต้องไปเต้นตามงานวัดที่เป็นการแสดงของเด็กๆ ครั้นมีงานวัดนึงเป็นเหตุการณ์ที่น่าประทับใจมาก ^///^ เราก็เต้นตามปกติ แต่พอเต้นเสร็จมีพี่ผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกว่า
"พี่ T (นามสมมตินะคะ) เขาชอบน้องน่ะ" #หนูก็เขินจิ

เพื่อนต่างขำเมื่อได้ยินชื่อพี่คนนี้ แล้วมีเพื่อนคนนึงพูดมาว่า
"เขาจะไม่ชอบได้ไง ก็ T พอของเพื่อนหนู (พอดีชื่อพี่เขาชื่อเดียวกับพ่อหนู)"

วันจันทร์...ไปโรงเรียนตามปกติ...เพื่อนก็แซว...เพื่อนบอกว่าพี่เขาร้องเพลงให้เราด้วย แต่เราไม่อยู่ฟัง #เพลงดอกฟ้ากับหมาวัด

......หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย..... จนกระทั่ง
ปีการศึกษาใหม่ (๒๕๔๗) หนูก็เข้า ม.๑ พี่ T อยู่ ม.๓ อ๋อลืมบอก พี่ T เป็นนักร้องของโรงเรียน เป็นคนนำวงดุริยางค์ (พี่ T ไม่ได้หล่อหรอก แต่ดูดี ตอนนั้นฟินมาก) ก็ชอบไปแอบดู แอบมอง แต่ต้องพยามสำรวม แต่เราไม่เคยคุยกันเลย กระทั่งวันหนึ่งเพื่อนสมัยเรียนประถมด้วยกันมาบอกเราว่า "มีคนอยากเจอ" เราก็ไปกับเพื่อน แต่ไม่คิดว่าคนคนนั้นจะเป็นพี่ T เราก็เขิน อาย ไม่กล้าคุย (นิสัยเราเรียบร้อย ไม่กล้าแสดงออก) แต่โครตเขินเลย แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย เราก็ได้แต่มอง แต่เขาก็ชอบมาแกล้งเพื่อนเรา (ตอนนั้นนึกอิจฉาเพื่อน) แต่ต่อมาไม่รู้ว่าเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันในโรงเรียยนรู้ได้ไง จนข่าวนี้กระจายไปทั้งชั้น ม.๑ เขินมาก เดินไปทางไหนก็มีคนถาม บ้างก็แซว "แฟนพี่ T หรอ" เราก็ยิ้มเขินๆ

ต่อมา....
เมื่อมีคนชอบเรา ก็ต้องมีคนไม่ชอบ
เพื่อนชั้นเดียวกันมาบอกว่า
-พี่ T มาจีบเราอะ
-แฟนพี่ T หรอ (มองหัวจรดเท้า)
-เราชอบพี่ T น่ะ
-พี่ T เขามีแฟนอยู่ห้องเดียวกันน่ะ
ฯลฯ
สรุปคือเขาเจ้าชู้หรอ

เราก็ทำเป็นไม่สนใจ ไม่แคร์ เพราะพี่เขาก็ไม่ได้แสดงออกกะเรามากขนาดนั้น แต่เราก็ยังแอบมอง แอบตาเชียร์เวลาพี่เขาประกวดร้องเพลง แต่ก็ทำทีเป็นไม่สนใจ ตอนกลับบ้านก็มีแอบเอาชื่อจริงนามสกุลพี่เขามาเล่นทายว่าเป็นเนื้อคู่เราป่าว บ่อยๆ #รู้สึกตลกตัวเอง ๕๕๕๕
กระทั่งวันหนึ่ง...เพื่อนบอกว่า "รู้ป่าวพี่ T ทำ K เพื่อนเราท้อง" ตอนนั้นเราฟังก็สลด และเสียใจ รู้สึกวูบเลย แต่ก็ต้องทำใจ ได้แต่ตอบว่า "อืมๆ" แล้วอยากเดินออกไปจากตรงๆนั้นมาก

....แต่ก็ดีใจที่พี่เขามาเรียนจนจบ ม.๓....

ต่อมา...วันแรก..ของปีการศึกษา ๒๕๔๙ เราอยู่ ม.๓แล้ว ต้องย้ายห้องมาอยู่ข้างห้องพี่ ม.๕/๑ เราอยู่ ม.๓/๑ (ตอนนั้นแอบปลื้มพี่ ม.๕/๑ อีก พี่เก่งด้านวิชาการ ปลื้ม ๕๕๕๕ แต่ไม่พูดถึงพี่คนนี้ อิอิ) เหตุบังเอิญก็เกิดขึ้นเมื่อไปยกโต๊ะเรียนเข้าห้อง พี่ T กลับมาเรียนอีกครั้ง แต่พี่ T ต้องอยู่ ม.๔ เราก็ดีใจที่พี่เขากลับมาเรียน เรายิ้มให้แต่เขาไม่เห็น จะเรียก จะทักก็ไม่กล้า ได้แต่มองอีกล่ะ แต่พี่เขาก็มาเรียนได้ไม่ถึง ๒ อาทิตย์ ก็ต้องออกเพราะของเข้า ตอนนั้นเราก็ห่วงพี่เขา แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอ

...กระทั่ง ๑๕ เม.ย. ที่ผ่านมา.... ได้เจอพี่ T เขามาร้องเพลงที่งานวัด ยังอยู่วงดนตรีเดิม ยังเหมือนเดิม (แต่อ้วนขึ้น ๕๕๕๕) ทำให้หวลถึงอดีต แต่ตอนนี้เรามาในฐานนะใหม่ คือเป็นคนดูการแสดง พาน้องมาแสดงแทน #เขาก็คงจำเราไม่ได้

ว่าไปความทรงจำดีดีก็ผ่านมา ๑๐ ปีแล้ว ไวมากเลย

อยากย้อนเวลา...จะไม่หยิ่ง...จะไม่วางฟอร์ม

ขออภัย....
-หากพิมพ์ผิด
-หากใช้สรรพนามที่ไม่สม่ำเสมอ
-หากยาว จนน่าเบื่อ แต่มันคือความทรงจำที่ประทับใจของเรา
-หากอ่านแล้วงง สับสน โปรดอภัยด้วยนะคะ

ปล๑. อยากแชร์ประสบการณ์รักในวัยเรียน (มันก็ดีนะทำให้เราตั้งใจเรียนมากขึ้น ๕๕๕๕ อยากทำให้เขาเห็นว่าเราตั้งใจ)
ปล.๒ ตั้งแต่นั้นก็ไม่มีคนมาชอบอีกเลย อยู่คานทองนิเวช ตล๊อด