สวัสดีครับ ผมขอใช้นามสมมติในการเล่าเรื่องแล้วกันน่ะครับ ก่อนอื่นเลยผมขอแนะนำคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องผมทั้งหมดก่อนน่ะครับ ตัวผมนั้นขอใช้ชื่อว่า พอช แล้วกันน่ะครับ ผมมีแฟนแล้ว แฟนผมชื่อ โอ๊ต เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ แต่ไม่แสดงออกน่ะครับ น้อยคนจะรู้เรื่องผมกับแฟนครับ คบกันมาตั้งแต่ ม.3 จะขึ้น ม.4 จนตอนนี้ ปี1 กำลังจะขึ้น ปี2 แล้วครับ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่มากๆ 2 คน คนนึงชื่อ นัท และคนนึง วิน และคนสุดท้ายที่ทำให้ผมคิดตกคือ อาร์ม
    เข้าเรื่องเลยแล้วกันน่ะครับ เมื่อช่วงวันหยุดที่ผ่านมาผมกลับบ้านไปเจอกับเพื่อนๆ และแน่นอน นัทพาเพื่อนคนนึงมาให้รู้จักนั่นก็คืออาร์ม เจอครั้งแรก บอกเลยครับ ไม่ได้รู้สึกอะไร เฉยๆมากครับ ที่สำคัญคือครั้งแรกที่เจอกันผมรู้เลยว่าเค้าเป็นแบบเดียวกับผม แต่ผมก็ไม่ได้อะไรมากครับ จนผ่านไป 2 วัน นัท วิน และอาร์ม ตัวผม และแฟนผม ก็มานั่งกินไรกัน  อาร์มเมามากและบอกว่าชอบเพื่อนคนนึง แต่ไม่กล้าสารภาพรัก กลัวเสียเพื่อนไป ตัวผมรู้ได้เลยว่าอาร์มชอบวินเพื่อนสนิทผมแน่นอน ก็เลยได้ปลอบใจอาร์มไป วันรุ่งขึ้นเราก็แอดเฟสกัน คุยกันยาวมาก สุดท้ายแล้วอาร์มก็บอกกับผมว่าอาร์มเป็นเหมือนผมอย่างที่ผมคิดเลยครับ และสารภาพว่าเค้าชอบวินเพื่อนสนิทผมจริงๆ เราเริ่มคุยกันไป คุยกันมากขึ้น ปลอบใจกัน จนผมมารู้สึกตัวอีกทีว่าตอนนี้ผมมีความรู้สึกดีๆให้อาร์มไปแล้ว ผมรู้ครับว่ามันผิด อย่าซ้ำเติมผมเลยน่ะครับ โอ๊ตเค้ารักผมมากผมรู้ เรารักกันมานานมาก ผมกล้าเรียกได้เลยว่าผมและโอ๊ตคือรักที่มีอนาคต รักที่ช่วยเลหือเกื้อกูลกัน ผมสับสนมากครับตอนนี้ ผมไม่เข้าใจตัวเอง ผมเกลียดตัวเองมากครับที่เป็นแบบนี้
    เหตุการณ์ที่ผมยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีกับอาร์มคือ ผมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับนัท วิน และอาร์ม เราต้องนอนห้องเดียวกันครับ ส่วนโอ๊ตแฟนผมกลับบ้านต่างจังหวัดครับ คืนแรกผมเมาเละเลยครับ ผมจำอะไรไม่ได้ รู้แค่ตื่นเช้ามาผมนอนกอดอาร์มอยู่ คืนที่ 2 เราดูหนังผีกันครับ อาร์มเป็นคนกลัวผีมาก เค้ากอดผม T^T วันที่ 3 เป็นวันที่ผมจะต้องกลับแล้วครับ อาร์มเฝ้าแต่พูดทั้งวันว่าค่อยกลับพรุ่งนี้น่ะ เป็นห่วงบ้านทำไม แคร์ความรู้ของคนที่นี่ดีกว่า เค้าพูดว่า กลับไปเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของคนที่บ้านหรือเปล่า เค้าพูดเหมือนกำลังน้อยใจผมอยู่ ใจผมตอนนั้นอยากกลับมากครับ แต่ใจนึงผมก็อยากอยู่ต่อกับเพื่อนสนิท และอาร์มน่ะครับ ผมตัดสินใจโทร.บอกแฟน เลื่อนไปกลับวันรุ่งขึ้น พออาร์มรู้ว่าผมอยู่ต่อ เค้าดีใจมาก เข้ามากอดผมแน่นเลย แล้วบอกว่าดีใจที่ผมอยู่ต่อ ตอนนั้นผมสับสนมากครับ จิตใจผมเริ่มหวั่นไหวมากเข้า และคืนที่ 3 ก็มาถึง คืนนี้ดูหนังกันเหมือนเคยครับแต่สุดท้ายแล้วเรากอดกันกลมเลยครับ T^T ณ ตอนนั้น ผมรู้สึกอยากกอดอาร์ม ผมไม่อยากกลับเลยครับ วันรุ่งขึ้นผมก็ต้องกลับจริงๆครับ ในใจผมตอนนั้นมันอื้นไปหมด อธิบายไม่ถูกเลยครับ...
    ขอย้อนกลับไปตอนที่ผมยังอยู่กับ นัท วิน และอาร์ม ผมเฝ้าบอกตัวเองเสมอว่า อาร์ม ชอบ วิน น่ะ อาร์ม เป็นเพื่อนของเราน่ะ ผมเฝ้าแต่บอกตัวเอง แต่ใจผมมันกลับคิดตรงกันข้ามครับ จนเย็นวันนึงนัทคุยกะผมตรงๆ นัทบอกผมว่า ดูเหมือนอาร์มเค้าจะชอบผมน่ะ ผมไปไม่ถูกเลยครับ... ผมเริ่มมีความรู้สึกดีๆกับอาร์มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมก็มีโอ๊ตอยู่แล้วผมไม่รู้จะทำยังไงดีครับ... พูดกับใครก็ไม่ได้เลยครับ จะบอกเพื่อนสนิทก็ไม่ได้ครับ T^T บางครั้งอาร์มทำเหมือนชอบผม แต่บางครั้งก็เหมือนเค้าไม่ได้คิดอะไรกับผม แต่นัทบอกว่าดูเหือนอาร์มจะชอบผม ทั้งการกระทำ คำพูด วินเองก็ไม่รู้ตัวครับว่าอาร์มชอบวินอยู่ ผมรู้ครับว่าวินไม่มีทางชอบอาร์มแน่นอนครับ คนที่ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาอย่างผมเริ่มจะคิดอะไรกับอาร์มแล้วครับ ผมไม่รู้ต้องทำยังไงดีๆ ส่วนโอ๊ตก็ไม่ได้ทำผิดอะไร เค้ารักผมมาก เค้าทำหน้าที่ของเค้าดีมาก ผมสับสนมากครับ... คืนนี้ก็เช่นเคยผมต้องมานั่งคิดเรื่องนี้ ผมรู้ว่าควรจะเลือกโอ๊ต แต่ความรู้สึกๆดีของผมกับอาร์มมันก็มี ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับ สับสนมาก ผมเคยเกลียดการนอกใจ แต่ทำไมสุดท้ายแล้วผมถึงเป็นคนทำเองล่ะครับ ผมโกรธตัวเอง ผมไม่ชอบความรู้แบบนี้เลย ขอโทษน่ะครับผมแค่อยากมาระบาย... ใครมีคำแนะนำดีๆช่วยผมหน่อยน่ะครับ ไว้ผมจะมาต่อเรื่องราวน่ะครับ