ทริปแรกแบกเป้ลุยเดี่ยว เมื่อ 5 ปีก่อน สมัยเป็นนักศึกษาเอ๊อะๆ ปี 4 หน้าตาบ่องแบ่ว ตะลุยภูกระดึง เชียงคาน แพร่ ยาว 5 วัน 4 คืน

เรื่องมันมีอยู่ว่า.......
ไอ่ผม : เห้ย!!! ปีใหม่ไปเที่ยวไหนหว่ะ กุอยากไปภูกระดึงว่ะ (ตอนนั้นเป็นคนเชียงใหม่เจ้าาา)
ไอ่เพื่อน : เม่งไกลหว่ะ กุถามไอ่เสือก่อน(แฟนมัน ก๊กเดียวกัน)
ไอ่ผม : เอ่อ....เร็วๆ กุจะแพลนล่ะ
ไอ่เพื่อน : เอ่อๆ...เดี่ยวมันกลับมา เดี่ยวกุถามเลย

1 วัน ผ่านไป
ไอ่ผม : เห้ยเป็นไงบ้างหว่ะ...กุมาทวงคำตอบ
ไอ่เพื่อน : เชี่ย กุลืม....พรุ่งนี้ๆ

3 วัน ผ่านไป
ไอ่ผม : เห้ยๆ....
ไอ่เพื่อน : เห้ยเชี่ยไร
ไอ่ผม : เมิงไปถามมาล่ะยัง
ไอ่เพื่อน : ถามเชี่ยไร
ไอ่ผม : อ่าวสัส สรุปเมิงอยากไปป่ะเนี่ย
ไอ่เพื่อน : เอ่อ...กุลืม เดี่ยวก่อนๆ เดี่ยวไปถาม คราวนี้จริงๆล่ะ

7 วัน ผ่านไป
ไอ่ผม : สรุปเมิงไม่ไปแล้วไช่ป่ะ
ไอ่เพื่อน : เอ่อ...เมิงรู้ได้ไงหว่ะ
ไอ่ผม : เม่งเงียบเป็นป่าช้า เมิงบอกมาก็ได้ว่าไม่ไป เชี่ยเสียเวล่ำเวลาแพลนกุหมด
ไอ่เพื่อน : ขอโทษหว่ะ ไอ่เสือมันจะกลับบ้าน

..................และแล้ว..................แล้ว แล้ว แล้ว กุจะไปยังไงหว่ะเนี่ย ตั้งภูกระดึง ไกล
ปีใหม่ปีนี้ยิ่งหยุดยาวซะด้วย เรื่องไรจะกลับไปแช่อยุ่บ้าน ต้องไปหาที่ปลดปล่อยซะหน่อยเสะ

ไม่คิดไรมาก ไปอาเขตก่อน ไปหาตั๋วรถ ปีใหม่รถแน่นแน่ ไปหาไว้ก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน

และแล้วก็ได้มา


แล้วแพลนล่ะ ว่าไงจากจะได้แพลนมาเป็นอาทิตย์ จนไม่มีคนไปด้วย จะไปก็พรุ่งนี้ล่ะ ถึงเวลานี้ กุดาบหน้าล่ะกัน ฮ่าาาาา
ทริปเป้ที่ไกลคนเดียวครั้งแรก ข้อมูลก็ไม่มี แพลนก็ไม่ได้ แล้วกุจะเอายังไง รู้แค่ว่าต้องไปไหนบ้างแค่นั้นแหละ

สุดท้าย.....แล้วกุจะรอดไหมมมม

คืนนั้นนอนไม่หลับครับ เพราะอะไรไม่รู้ ตื่นเต้นที่จะได้ไป? ตื่นกลัวที่จะต้องดาบหน้า? ตื่นจากฝันว่ากุจะต้องไปคนเดียวจริงๆไช่ไหมมม?
สุดท้ายเกือบเช้าครับ กว่าจะหลับได้

รถออก 12.20 (ตามที่ตั๋วบอก) แต่เอาเข้าจริงๆ รอเลทไปเกือบชัวโมง ตอนนั้นคิดในใจ
หึหึ...จะรอดป่ะแค่แพลนเดินทางยังเลทขนาดนี้ ข้างหน้าจะเป็นยังไงอีกฟ่ะ

จนรถเข้าเทียบท่าแรกๆก็ปกติดี คนนั่งครบทุกที่ พอออกจากเชียงใหม่ไปไม่นานเท่านั้นแหละ มีจอดรับผู้โดยสารระหว่างทาง
เอ้า!!!....เห้ย ที่มันเต็มแล้วจะรับขึ้นมานั่งได้ไง (คิดในใจ ออกเสียงมาคงโดนเด็กรถกระทึบ)
รถก็ผ่าน ลำพูล ลำปาง แพร่ อุตรดิต คนก็ทยอยขึ้นมาเรื่อยๆ พอถึงพิษณุโลกเท่านั้นแหละ

ผมลงไปหาซื้อของกินอย่างเร่งด่วน ก่อนรถจะออก พอขึ้นรถมา
...เอ้า..นี่กุขึ้นรถผิดคันเหรอเนี่ย ที่นั่งเต็มทุกที่ เดินลงมาดูหน้ารถ
...ก็รถกุนี่หว่า....ขึ้นมาดูบนรถอีก เม่ง...ลุกเสียม้าาาา
...ไม่ยอมครับ...ไม่ยอม...จากพิษณุโลกไปเลยนี่ เขาล้วนๆ
...กุรู้ กุดู google map มา วิ่งหาเด็กรถทันที
...พี่ๆ ที่นี่ที่นั่งผม พร้อมชี้ตรงเก้าอี้ตัวนั้นรัวๆ ให้คนนั่งได้รู้ตัว หึหึ

จริงๆนะ คนมาจากไม่รู้คนแน่นยิ่งกว่ารถเมย์ฟรี กทม เวลาเลิกงานอีก นั่งพื้นเรียงกันเป็นแถวๆ

และแล้วก็ถึง เมืองเลยสักที เวลา ณ ตอนนั้น 00.30 สรุปเวลาเดินทางที่ใช้ไปทั้งหมด 11.30 ชัวโมง
ผมนี่...ร้องอื้อหื้อเลย
ลงรถปุ๊บ ท่ารถ ท่าน้ำของแม่นาคหว่ะเนี่ย เงียบเป็นป่าช้าเลยเชียว หนาวก็หนาว แล้วกุจะเอายังไงต่อ

ด้วยความที่ไม่รู้ เลยต้องถาม ปากเท่านั้นที่จะเอาตัวรอดได้ เดินไปรอบๆ บขส เจอพี่วิน
...พี่ๆรถไปภูกระดึง ออกกี่โมง
...มีเช้าโน้น เที่ยวแรก ออกตั้งแต่ 6 โมงเช้า

แล้วเอาไงต่อหล่ะ เหลือเวลาอีก ห้าชัวโมงครึ่ง หนาวก็หนาว ตอนนั้นอุณหภูมิเลขตัวเดียวแน่ๆ ผมสัมผัสได้
ก็เลยยิงคำถามไปหาพี่วินอีกรอบ

...พี่ๆแถวนี้มีที่พักไหม ที่ถูกๆหน่ะ
......มีน้อง
...ไกลไหมพี่
......พอสมควรอยู่นะ
...พี่ไปส่งนี่คิดเท่าไหร่ (ไกลไม่ไกลกุไม่รู้หรอก แต่ให้กุเดินไปหาเองกุว่าคืนนี้คงไม่ต้องนอนกันพอดี) เอาก็เอาหว่ะ
......เท่าไหร่พี่ 50 ขึ้นรถเลย

พอออกจาก บสข ได้สัก 100 เมตร เอ้าถึงล่ะ นี่นะ พอสมควรของเมิง

............"ค่าประสบการณ์แรกในการเดินทาง เป้ใบน้อย โลกใบกว้าง ของผม มูลค่า 50 บาท"............. จำได้จนวันตาย

หลังจากเซงกับความฉลาดน้อยของตัวเอง ก็ถึงที่พัก ที่พักจำชื่อไม่ได้นะ เอ๊ะ...หรือเพราะเราฉลาดน้อยจริงๆเนี่ย
แต่ที่แน่ๆ ราคาค่อยข้างถูกเลย 350 บาท แอร์ น้ำอุ่น ทีวีพร้อม แต่ใช้เวลาอยู่แค่ 5 ชัวโมง คิดเป็นเงิน ตกชัวโมง 70 บาท
แพงไช่ย่อยเหมือนกันนะเห้ยเนี่ย จริงๆไม่ต้องการอะไรมากก็ได้ป๊ะ? ขอมีที่อุ่นๆ ซุกหัวนอนถึงเช้าก็พอแล้ววว

พอเช้าเท่านั้นแหละ อ่าววว...เห้ย ตื่นสาย จะตื่น 6 โมง ดันตื่น 7 โมงกว่า สายแล้วเว้ยเห้ย สายแล้วเว้ยเห้ย
รีบเลยครับๆ อาบน้ำแต่งตัว เก็บของ รีบวิ่งกลับไป บขส หารถไป ผานกเค้า
ระยะทางจาก เลขถึงผานกเค้า ประมาณ 80 กิโล มั่งจำไม่ค่อยได้แล้ว อายุอานามมันทำร้ายความจำ...

ก็กลับไปถามพี่วินที่ทำให้เราเจ็บแสบมาเมื่อคืนเหมือนเดิม แต่ไม่เจอคนเดิมนะ สงสัยจะกลัวเรามาแก้แค้น.....มโน
พี่วิน...คนใหม่..เขาก็บอกว่า รถคันไหนก็ได้ ที่ลงสายใต้ ตอนนั้นรถโคราชเข้าพอดี เนี่ยๆ ไปคันนี้ก็ได้ ผ่านเหมือนกัน



รีบกระโดดขึ้นสิครับ แค่นี้มันก็สายชิหายแล้ววว

นั่งประมาณชัวโมงครึ่ง ก็ถึงผานกเค้า



คิดในใจ ผานกเค้า แล้ว นกกูล่ะ....มีไหนนนน?

สาระนิดหนึ่ง*ผ้านกเค้า.....เป็นจุดที่ต้องต่อรถเพื่อเข้าอุทยานแห่งชาติภูกระดึงต่อ รถโดยสารประจำทางที่มาส่งคนจะขึ้นภูกระดึงจะจอดตรงนี้ทั้งหมด ไม่ว่าจะมาจาก กทม หรือที่ไหนในประเทศ แล้วจะมีบริการรถสองแถวค่อยรับส่งคน

ก็ถึงเวลา power up ก่อนที่จะขึ้นสิ ก็ถึงเวลา เดินดุ่ยๆ หาของกิน
เมื่อ ได้รับพลังงานแล้ว เข้าห้องน้ำ เตรียมความพร้อม 1 เชะ แล้วก็พร้อมลุยยย



นี่อยู่บน 2 แถวแล้วนะ เอ่อ....



ติดตาม รีวิวต่างๆได้ที่ https://www.facebook.com/smallbackpackbigworld?ref=hl