เรื่องมีอยู่ว่า  เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาไปเที่ยวปายกับแก๊ง  ปกติไม่ค่อยชอบเขียนโปสการ์ดเท่าไหร่
แต่เวลาคนอื่นเขาไปเที่ยว เขาเขียนมาถึงเราตลอด รู้สึกผิด รอบนี้เลยจัดไปประมาณ 10 กว่าใบ
ตามเส้นทางที่ไปพัก ก็แวะเขียนและหย่อนไปบ้าง เหลืออีกประมาณ 10 ใบเขียนไม่ทันมาเขียนที่ปาย
กะว่าเช้าๆจะเดินออกมาแถวๆถนนคนเดินหาตู้หย่อน

ปรากฎว่าเช้ามาไม่ตื่น ตื่นมาก็ทำโน่นนี่ไม่ได้แวะไป  พี่ที่ไปด้วยก็เลยบอกว่าเดี๋ยวไปหย่อนที่
เชียงดาวก็ได้  เราบอก "ไม่ได้" เที่ยวปายก็ต้องส่งจากปาย (ทำเข้ม)  ก็เลยพากันขับรถมองหาตู้
ตามเส้นทาง  เจอตู้แรกเลยบอกพี่ที่นั่งหน้าบอกตู้นี้แหละจัดไป วิ่งลงไปหย่อนอย่างรวดเร็ว
หลังจากหย่อนเสร็จก็มานั่งคิดกัน ว่าทำไมไอ้ตู้นี้มันมาตั้งอยู่ที่สนามหญ้าหน้าร้านขายของ
หรือว่าจะเป็นตู้โชว์  แต่มองไปเห็นหมายเลขตู้เห็นเวลาเปิดปิดตู้ก็อุ่นใจ (คงไม่มีปัญหาหรอก)

หลังจากปีใหม่ผ่านไปสองสัปดาห์  โปสการ์ดชุดแรกก็มาถึง  รู้สึกดีใจ แต่มาแค่ชุดแรกที่
ส่งที่บ้านรักไทย  ก็คิดว่าอีกกว่าสิบใบคงจะมาสัปดาห์หน้า มั้งนะ   จนเวลาผ่านไป
1 เดือน..... 2 เดือน..... 3 เดือน จนพี่ที่ไปด้วยทักว่า โปสการ์ดแกสงสัยไม่มาแล้วแหละ  
ก็เลยลองไปเปิดกูเกิลแมพเดินเล่นปรากฎไปเจอร้านกับตู้นั้นจริงๆ  ซึ่งห่างจากที่ว่าการ
ไปรษณีย์ปายไม่ถึงกิโล (ตามภาพประกอบ) หยิบโทรศัพท์โทรหาคุณต้อยบูติกส์ทันที...
แต่หมายเลขที่ท่านเรียกยังไม่เปิดใช้บริการ ว่าจะถอดใจ  คิดซะว่าคงไม่ได้แล้ว
ถึงได้ก็คงจะสภาพโดนแดดโดนฝนเปื่อยยุ่ยเป็นผุยผง  

แต่ก็ยังมีความหวัง ถึงแม้จะริบหรี่  รบกวนใครที่ผ่านมาอ่านแล้วอยู่แถวนั้น  หรือผ่านไปแถวนั้น  
หรือสนิทกับคุณต้อยบูติกส์  ฝากบอกให้ช่วยไขเปิดตู้เอาไปส่งที่ไปรษณีย์ให้หน่อย  แล้วผมมี
สินน้ำใจเล็กๆน้อยๆจะจัดส่งชุดสเต็คหมูคุโรบุตะ CP ผ่าน EMS ไปให้ 2 ชุด  (อันนี้ล้อเล่น)
ก็จะขอบคุณมากๆ

อันนี้เป็นรูปหน้าร้านและตู้ไปรษณีย์ที่พูดถึง


อันนี้คือตำแหน่งตู้ในแผนที่ ห่างกันเพียงเอื้อมมือ