"ทุกค่ำสี่ทุ่ม เวลาที่เราสัญญากัน"


เด็กชายตัวเล็กที่ถือกำเนิดขึ้นเพราะนางเอก
และยังคงจดจำริจินได้กระทั่งเวลาผ่านไป 21 ปีแล้วแม้จะไม่เคยพบหน้าสักครั้ง
(จริงๆแล้ว ตอนที่เซกิออกมาตอนเด็กครั้งนั้น เขาก็ไม่เคยได้เจอหน้าและพูดคุยกับริจินตอนเด็กเลย)


ความดุดันคือพลังของเขา แม้จะไม่ชอบขี้หน้าโดฮยอนแค่ไหน  แต่ทุกครั้งที่โดฮยอนถูกทำร้าย  เซกิก็พร้อมออกมาปกป้องเขาเสมอ


เซกิเกิดมาจากความทุกขฺ์ทรมานทางจิตใจของโดฮยอนในวัยเด็ก โดยก๊อปปี้บุคลิกการใช้ความรุนแรงมาจากพ่อของโดฮยอน
แม้ดูเหมือนว่าเซกิจะเป็นตัวปัญหา  แต่แท้จริงแล้ว ชินเซกิคือบุคลิกที่แบกรับความทุกข์ทรมานในวัยเด็กทั้งหมดของโดฮยอน และยังคอยเก็บความทรงจำที่มีความสุขในช่วงอายุ 7-8 ปีที่หายไปนั้นไว้เสมอ

ด้วยเพราะเซกิหลับใหลอยู่ในตัวโดฮยอนเป็นเวลาถึง 10 ปี เมื่อวันที่เขาตื่นขึ้น เซกิที่ในสมองเต็มไปด้วยความทรงจำที่ปวดร้าว พยายามเสาะหาความยุติธรรมให้แก่ตัวเอง



"แกสร้างฉันให้มาเจ็บปวดทรมานแทนแก แล้วพอวันนึงที่แกบอกว่าแกสามารถแบกรับทรงจำทรมานนั้นเองได้แล้ว แกก็จะถีบหัวส่งฉันอย่างนั้นเหรอ?  แล้วความเจ็บปวดที่ฉันทรมานมาตลอด ฉันได้อะไรตอบแทน?"

นอกจากความรู้สึกโกรธแค้นที่มีต่อโดฮยอนแล้ว  ชินเซกิยังทนทุกข์กับความรู้สึกผิดของตัวเองและคิดว่าริจินตายไปแล้วมาตลอด
แต่เมื่อได้มาเจอริจินตอนโต ที่ทั้งร่าเริงและแข็งแรง นั่นก็ทำให้เขาเปลี่ยนความรู้สึกผิดในใจเป็นข้อต่อรองกับโดฮยอน  เขาเชื่อว่าเขาเป็นคนที่ปลดปล่อยริจินและทำให้ริจินมีชีวิตที่ดีอย่างทุกวันนี้

และด้วยเพราะเหตุนี้ ริจินจึงควรจะเลือกเขา เพราะเขาปลดปล่อยเธอ และเขาก็อยากให้เธอปลดปล่อยเขาเช่นกัน  วิธีการที่ริจินจะปลดปล่อยเซกิได้นั้นง่ายดายมาก  เพียงแค่ริจินเลือกเขา ไม่ใช่โดฮยอน แค่นี้เขาก็จะสามารถเปลี่ยนเป็นบุคลิกหลักได้แล้ว  นั่นก็เพราะในจิตใต้สำนึกส่วนลึกที่รับรู้ทุกอย่างของโดฮยอนนั้น รู้ดีว่าร่างกายนี้จะทำทุกอย่างเพื่อชดเชยความผิดและมอบความสุขให้ริจิน



พวกเราเห็นชินเซกิในหลายมุมมากๆ ทั้งเด็กๆ เอาแต่ใจ ก้าวร้าว เหงาและหวาดกลัว  

จูบแรกของพระเอกกับนางเอก คือจูบของริจินกับเซกิ  เซกิหลั่งน้ำตาด้วย -*- เป็นน้ำตาของความรู้สึกโล่งใจที่ริจินยังไม่ตายและความรู้สึกดีใจที่เขาได้เจอริจินและได้รักริจิน


เพราะเป็นบุคลิกเดียวที่รู้ความจริงทั้งหมด เขาจึงเศร้าและทุกทรมานกับอดีตอยู่เพียงลำพัง  





ความงุ้งงิ้งของเซกิที่ทำเอาคนดูอึ้ง ไม่เคยคิดว่าเซกิจะมีมุมนี้ รักเซกิมากก








กระทั่งช่วงแรกๆที่ริจินเหมือนจะปันใจให้เซกิ  แต่พอเซกิไม่ได้ออกมาช่วงหนึ่ง ตอนนั้นริจินกับโดฮยอนก็มีความรู้สึกดีดีต่อกันซะแล้ว  เมื่อเซกิตื่นขึ้นมา เขารู้ตัวทันทีว่ามันสายไปเสียแล้ว



กระทั่งเขารู้แล้วว่าเขาไม่สามารถเอาชนะโดฮยอนได้อีก  แต่ก็เขาก็ยังไม่จากริจินไป  เขาต่างหากที่มีความทรงจำและรู้จักริจินตั้งแต่เด็ก (ความทรงจำโดฮยอนฝากไว้ที่เซกิ เซกิเลยเชื่ออย่างนั้นมาตลอด)    แต่เขาแพ้แล้ว  แม้ว่าจะแพ้  แต่ก็ขอคว้ามือริจินครั้งสุดท้าย  ยอมแล้ว ยอมทุกอย่าง
"อย่าฆ่าฉัน ฉันไม่อยากหายไป ถึงแม้จะเป็นแค่บุคลิกของชาโดฮยอนก็ดี  ขอให้ฉันได้อยู่ข้างๆเธอก็พอ"



"ฉันกลัว ถ้าหลับไปแล้ว ฉันอาจจะหายไป"




แต่จริงๆแล้ว อย่างนึงที่รู้สึกผิดต่อชินเซกิก็คือ ในช่วงที่โดฮยอนกำลัง healing แรกๆ  โดฮยอนได้หลอมส่วนหนึ่งของบุคลิกเซกิเข้าไปเยอะมาก
ทั้งความกล้าลองสิ่งใหม่ๆ กล้าเผชิญปัญหา กล้าเปิดเผยความในใจ มากมาย  ดูดออกจากเซกิไปหมด
จนเซกิจากบุคลิกที่สมบูรณ์  กลายเป็นบุคลิกที่แตกร้าว หลงเหลือแค่ความรักต่อริจินและความโหดร้าย  ทำให้เซกิที่ออกมาตอนหลังๆ เหมือนเป็นสัตว์ป่าดุร้ายมากกว่าหากเทียบกับเซกิในตอนแรก  
ก็เข้าใจนะว่านี่เป็นการพัฒนาให้เห็นความเปลี่ยนแปลงชัดเจนว่าโดฮยอนกำลังจะหายจากโรคหลายบุคลิก แต่ถ้ามองในมุมของเซกิแล้ว รู้สึกสงสารเซกิมากที่เขาไม่มีสิทธิเลือกอะไรเลย -*-





ชินเซกิซ "ลาก่อนชาโดฮยอน"
ในการจากลา ริจินได้เอ่ยถึงเซกิในฐานะคน เซกิทั้งดีใจทั้งยิ้มเยาะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาเป็นได้แค่ "บุคลิก" ตอนนี้เพิ่งจะเลื่อนสถานะมาเป็น "คน" สำหรับริจินได้ แต่เขาก็ต้องไปซะแล้ว



กลับมาดูรอบที่ 3 (นับเฉพาะดูทั้งหมด 20 ตอน ที่แบบปะปรายอีกหลายหน)  รู้สึกเสียดายเซกิมากๆ  ไม่อยากให้ฮีหายไปเลย
ตอนดูในเรื่องชอบโดฮยอนนะ ยิ่งโดฮยอนที่ดูดเอาสิ่งๆดีดีของเซกิไปแล้วด้วย ยิ่งชอบ  แต่ในใจก็คาโยซอบไว้ เพราะโยซอบเป็นบุคลิกที่บอกลาได้น่าเสียดายที่สุด (โกรธริออน -*-)  

หลังดูจบรอบแรกคิดถึงโยนามากๆ  ความร่าเริงของนาง  ทำให้คิดถึงนางเป็นคนแรก  (http://ppantip.com/topic/33375680)  

แต่มาตอนนี้กลับคิดถึงเซกิ สงสารเซกิ ทั้งเรื่องที่เขาต้องแบกรับความทรงจำโหดร้ายแทนโดฮยอน เป็นเศษแก้วที่หล่นจากตัวโดฮยอน เศษแก้วที่แหลมคม ทรมาน และต้องการคนปลอบปะโลมมากที่สุด  สงสารเซกิที่โดนหลอมส่วนนึงเข้าไปในตัวโดฮยอน ทำให้เขาเป็ยบุคลิกที่ไม่สมบูรณ์ในช่วงหลังเรื่อง  -*-  เอาเป็นว่า ถ้าเราเป็นริจิน เราจะแบ่งเวลาตอนเช้าเป็นโดฮยอนตอนกลางคืนเป็นเซกิ (แบบโรบินกะซอจินเลยมะ  555  นางเอกได้สองต่ออ่า)





สุดท้ายนี้ ณ ปัจจุบันก็ยังไม่แน่ใจว่าโยนากับเซกิ บุคลิกไหนแข็งแกร่งกว่ากัน 5555  ถึงขนาดแลบโผล่ความแรดออกมาผ่านเซกิได้ขนาดนี้