ผมเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวครับ พ่อแม่ผมเลี้ยงผมมาแบบเด็กผู้ชายทุกอย่าง แต่ผมกลับเป็นผมเป็นผู้ชายที่นิสัยไม่ค่อยเหมือนผู้ชาย ผมเป็นผู้ชายที่รักสวยรักงามมาก(มากกว่าเพื่อนผู้หญิงในห้องอีก = =") ผมจะพยายามหาอะไรมาบำรุงตัวเองสม่ำเสมอ พยายามกินแต่อาหารที่มีประโยชน์ เลี่ยงการโดนแสงแดดจัดตอนกลางวัน ชอบหาแผ่มมาส์กหน้ามาใช้ตอนกลางคืนให้หน้าดูใสๆ หลายๆครั้งเวลาไปออกงานหรือทำกิจกรรมอะไรที่เป็นงานรื่นเริงมีคนเยอะๆหรือตอนเคยไปออกรายการทีวีครั้งนึง ผมก็ชอบแต่งหน้าบางๆ (ผมไม่ได้แต่งหน้าเหมือนผู้หญิงนะครับ ผมแต่งหน้าบางๆให้หน้าดูเรียบเนียนเฉยๆแล้วก็ทาลิปมันที่ไม่มีสีเพื่อให้ปากดูสดชื่นมีเลือดฝาด ผมไม่ได้แต่งหน้าจัดให้ดูเป็นผู้หญิง) แต่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างหน้าหวานเวลาแต่งหน้าบางๆก็เลยดูเหมือนเกย์หรือคล้ายๆผู้หญิง แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะเรามีความสุขครับ(โดยเฉพาะเวลาส่องกระจกแล้วเห็นหน้าตัวเองดูเรียบเนียน ใสๆเหมือนเด็กๆ) ผมเป็นผู้ชายที่ระเบียบจัดมาก ทำอะไรประณีตแล้วก็ละเอียดมาก ผมยังชอบทำอาหารและเก่งเรื่องการทำอาหาร(เทียบกับคนในครอบครัวนะคับ) หลายๆครั้งผมก็ชอบซื้อของอะไรที่มันดูน่ารักๆโมเอะๆเหมือนผู้หญิง เช่นพวงกุญแจตุ๊กตาสีชมพู จะว่าไปผมก็มีนิสัยเหมือนผู้หญิงหลายๆอย่างเหมือนกัน
เวลาอยู่ในห้องเรียนผมก็ดูตุ้งติ้งบ้างเหมือนกัน เพราะผมไม่ได้คิดอะไรแบบแฟนกับเพื่อนผู้หญิงในห้องเลย [แต่ผมก็มีรุ่นน้องผู้หญิงคนนึงที่ผมชอบนะครับ เวลาผมอยู่ต่อหน้าเค้าผมจะดูแมนกว่าตอนอยู่กับเพื่อนๆเยอะเลย ผมคิดว่าผมไม่ได้แอ๊บแมนนะครับเพราะมันรู้สึกว่ามันเป็นตัวของตัวเอง เราอยากจะทำให้เค้ามีความสุข เราอยากจะปกป้องเค้า เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักแต่ห้าวเหมือนทอมนิดหน่อย แต่ตอนนี้ผมค้นพบแล้วว่าผมไม่ใช่สเป็คของเค้าผมก็เลยตัดใจจากเค้าไป หลังจากนั้นเวลาไม่อยู่กับเค้าผมก็ดูตุ้งติ้งเหมือนเดิม] จนวันนึงเราเรียนใกล้จบม.6 เพื่อนๆก็เขียนบรรยายความรู้สึกในใจให้เป็นแผ่นกระดาษ (ในสายตาเพื่อนผมคงดูเป็นตุ๊ดมาก แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะเราก็ดูคล้ายๆแบบนั้นจริงๆ) ในกระดาษนั้นเพื่อนก็เขียนแซวว่าผมเป็นตุ๊ดบ้าง 555 แล้ววันนึงแม่ก็เข้ามาเก็บของในห้องแล้วเห็นกระดาษที่เพื่อนเขียนให้ผม = ="
ถึงเวลาอยู่กับเพื่อนผมจะดูตุ้งติ้ง แต่เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ผมผมดูโครตจะแมน(แมนกว่าตอนอยู่กับผู้หญิงคนที่ผมแอบชอบซะอีก) เพราะผมรู้ว่าเค้าเลี้ยงเรามาแบบผู้ชาย เค้าหวังให้เราเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง(คงเป็นเพราะเราเป็นลูกชายคนเดียวและอีกอย่างผมเกิดในครอบครัวที่มีเชื้อสายจีน) เวลาอยู่กับพ่อแม่ผมก็เลยดูแมนมาก ไม่มีอาการตุ้งติ้งเลย แต่เวลาอยู่ในโลกส่วนตัวผมก็มีมุมที่แบ๊วๆ โมเอะๆบ้างเพราะเรามีนิสัยเหมือนผู้หญิง
ผมไม่อยากให้แม่คิดหรือรู้เลยอ่ะครับว่าเราเป็นตุ๊ด ไม่อยากให้เค้าเสียใจ ไม่อยากให้เค้าโกรธ ถึงต่อหน้าพวกเค้าผมจะดูแมนมาก แต่เวลาผมอยู่ในโลกส่วนตัวผมก็มีมุมมุ้งมิ้งบ้าง ผมควรทำไงดีครับ ???
ทำไงดีครับ ? ถ้าแม่เข้าไปค้นห้องแล้วคิดว่าเราเป็นตุ๊ด
เวลาอยู่ในห้องเรียนผมก็ดูตุ้งติ้งบ้างเหมือนกัน เพราะผมไม่ได้คิดอะไรแบบแฟนกับเพื่อนผู้หญิงในห้องเลย [แต่ผมก็มีรุ่นน้องผู้หญิงคนนึงที่ผมชอบนะครับ เวลาผมอยู่ต่อหน้าเค้าผมจะดูแมนกว่าตอนอยู่กับเพื่อนๆเยอะเลย ผมคิดว่าผมไม่ได้แอ๊บแมนนะครับเพราะมันรู้สึกว่ามันเป็นตัวของตัวเอง เราอยากจะทำให้เค้ามีความสุข เราอยากจะปกป้องเค้า เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักแต่ห้าวเหมือนทอมนิดหน่อย แต่ตอนนี้ผมค้นพบแล้วว่าผมไม่ใช่สเป็คของเค้าผมก็เลยตัดใจจากเค้าไป หลังจากนั้นเวลาไม่อยู่กับเค้าผมก็ดูตุ้งติ้งเหมือนเดิม] จนวันนึงเราเรียนใกล้จบม.6 เพื่อนๆก็เขียนบรรยายความรู้สึกในใจให้เป็นแผ่นกระดาษ (ในสายตาเพื่อนผมคงดูเป็นตุ๊ดมาก แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะเราก็ดูคล้ายๆแบบนั้นจริงๆ) ในกระดาษนั้นเพื่อนก็เขียนแซวว่าผมเป็นตุ๊ดบ้าง 555 แล้ววันนึงแม่ก็เข้ามาเก็บของในห้องแล้วเห็นกระดาษที่เพื่อนเขียนให้ผม = ="
ถึงเวลาอยู่กับเพื่อนผมจะดูตุ้งติ้ง แต่เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อแม่ผมผมดูโครตจะแมน(แมนกว่าตอนอยู่กับผู้หญิงคนที่ผมแอบชอบซะอีก) เพราะผมรู้ว่าเค้าเลี้ยงเรามาแบบผู้ชาย เค้าหวังให้เราเป็นผู้ชายที่เข้มแข็ง(คงเป็นเพราะเราเป็นลูกชายคนเดียวและอีกอย่างผมเกิดในครอบครัวที่มีเชื้อสายจีน) เวลาอยู่กับพ่อแม่ผมก็เลยดูแมนมาก ไม่มีอาการตุ้งติ้งเลย แต่เวลาอยู่ในโลกส่วนตัวผมก็มีมุมที่แบ๊วๆ โมเอะๆบ้างเพราะเรามีนิสัยเหมือนผู้หญิง
ผมไม่อยากให้แม่คิดหรือรู้เลยอ่ะครับว่าเราเป็นตุ๊ด ไม่อยากให้เค้าเสียใจ ไม่อยากให้เค้าโกรธ ถึงต่อหน้าพวกเค้าผมจะดูแมนมาก แต่เวลาผมอยู่ในโลกส่วนตัวผมก็มีมุมมุ้งมิ้งบ้าง ผมควรทำไงดีครับ ???