พันทิบพักหลังๆ มีกระทู้เเบบนี้เยอะ รวมกับเหตุการณ์ที่เราเจอมากับตัวด้วยค่ะ
กระทู้เจอเด็กเสียงดัง เจอเด็กซน เเล้วพ่อแม่ไม่ห้ามปราม หรือแม้เเต่กระทู้ที่ออกตัวเลยว่าไม่ชอบเด็ก อย่ามาใกล้นะ
อันนี้คืออ่านเจอในพันทิบ ในเฟสต่างๆ อ่านเเล้ว เราไม่ได้รู้สึกอะไรนะ เเต่เเอบคิดว่ามันเยอะขึ้นจนเห็นได้ชัด
เเต่เหตุการณ์สะสมที่เราต้องมาตั้งกระทู้นี้ คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องมาค่ะ
เหตุการณ์เเรก เด็กคุยเสียงดัง VS ผู้ใหญ่คุยเสียงดัง เหตุเกิดที่สวนอาหารเเห่งหนึ่งค่ะ
เราไปกับครอบครัว มีลูกเราไปนี่เเหละ เเต่เอาสมุดระบายสีไปด้วย ช่วงนั้นนางติดระบายสีมาก
เข้าไปนั่งเป็นห้องเเอร์ โต๊ะกลมหลายๆ โต๊ะ มีครอบครัวหนึ่งมีเด็กมา 2 คนค่ะ ก็มากันเยอนะ เกือบ 10 คนได้
เเต่เสียงเด็กจะดังเป็นพิเศษ เดี๋ยวมีหัวเราะ เดี๋ยวมีกรี๊ดกราด ไม่ได้น่ารำคาญหรือดังมากอะไร
เพราะด้วยความที่เป็นห้องปิดด้วย ทุกโต๊ะจะเสียงดังพอๆ กันหมด
สักพักค่ะ มีโต๊ะนึง เป็นวัยทำงานซะส่วนใหญ่ มากับผู้สูงอายุ 2-3 คน เขาเดินเข้าไปบอกโต๊ะที่มีเด็ก 2 คน
ว่าให้คุมน้องด้วย เสียงดังมาก โต๊ะเขาปวดประสาทมาก ถ้าคุมไม่ได้อย่าเอาออกมา
(ใจความประมาณนี้ เเต่เราจำคำเป๊ะๆ ไม่ได้นะคะ) โต๊ะที่มีเด็กจากที่เด็กอารมณ์ดีๆ ก็โดนผู้ปกครองในโต๊ะห้ามปรามกันไป
ผ่านไปสัก 10 นาทีค่ะ มีโต๊ะมาใหม่ เป็นคนอายุคราวเกษียนค่ะ มากันเกือบ 15 คนได้
โต๊ะนี้เสียงดังมากจริงๆ เเล้วดังต่อเนื่องค่ะ เนื่องจากมีเหล้ามีเบียร์มาครบ
คือโต๊ะนี้เสียงดังขนาดที่ โต๊ะเราพูดกันนี่ไม่ได้ยินเลยค่ะ เเต่เเปลกดีที่ไม่มีใครเดินเข้าไปบ่นโต๊ะนี้เลย
เราเหลือบไปมองคนวัยทำงานที่เดินไปโวยโต๊ะเด็ก ก็ดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจค่ะ คงเสียงไม่ดังสำหรับเขา
ถ้าคิดว่าโต๊ะห่างไม่เท่ากัน เเต่ที่เราเห็นคือ โต๊ะวัยทำงานนี่อยู่ตรงกลางค่ะ ขวาเป็นโต๊ะเด็ก 2 คน ซ้ายคือโต๊ะวัยเกษียน
ส่วนโต๊ะเราอยู่ตรงข้ามโต๊ะวัยทำงานค่ะ สุดท้ายคือ เราเดินไปบอกโต๊ะวัยเกษียนค่ะ เงียบได้ 5 นาที ก็เอาใหม่
เหตุการณ์ 2 เด็กเสียงดังในโรง VS ผู้ใหญ่เสียงดังในโรง
เอาลูกไปดูการ์ตูนเรื่องเพนกวินมาดากัสก้าค่ะ ปกติซื้อตั๋วโซฟา เพราะเราตัวใหญ่ค่ะ นั่งที่ปกติเเล้วมันเเน่น -*-
ก็ไปดูกับลูกชาย ปกตินางจะไม่งอแง ไม่โวยวายในโรง เพราะดูหนังที่บ้านบ่อย ชินกับที่มืดค่ะ
ช่วงหนังยังไม่ฉาย เราก็นั่งดูนั่นนี่ไปเรื่อย ลูกชายก็กินป๊อปคอร์นไปเรื่อย เห็นเค้าลางมาม่ามาเเต่ไกลเเล้วค่ะ
คือเด็กมหาวิทยาลัยมากัน 4-5 คน นั่งอยู่ประมาณ เเถว C หรือ D นี่เเหละ เข้าโรงมาทีหลังเรา
เราก็ได้ยินเขาคุยกันนะว่า ถ้าวันนี้กรุเจอเด็กนรกนะ กรุจะด่าเกรียนพ่อแม่มันให้ (เนื้อประมาณนี้ ที่จำได้เพราะปิดหูลูกเเทบไม่ทัน)
สักพักมีพ่อแม่มาลูกมาดู ครอบครัวเเรกมา 3 คน นั่งเเถว A ค่ะ ลูกก็อายุเท่าๆลูกเรานี่เเหละ เเต่ช่างจ้อมากกว่า
ครอบครัวที่ 2 พ่อเป็นฝรั่งค่ะ เเม่เป็นคนไทย ลูกออกเเนวเเบบช่างจ้อเช่นกัน
เเต่ทั้งสองครอบครัว เวลาลูกจะพูด จะถาม เขาจะกระซิบนะคะ
พอหนังเริ่มไปสักพัก มีฉากตลก เด็กก็หัวเราะดังค่ะ เเต่กลุ่มวัยรุ่นไม่ขำ ก็มีเสียงดังว่า เฮ้ย
จากนั้นหนังฉายไป มีขำอีก ลูกเราก็ขำค่ะ เราเองก็ขำ เเต่กลุ่มวัยรุ่นนี่ไม่ขำอีก ก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกว่า นี่มันโรงหนัง คุมลูกหน่อย
สักพักที่ไข่ฟักตัวค่ะ วัยรุ่นกลุ่มนี้ก็เเซวเรื่องทะลึ่งกัน ไม่ขอลงรายละเอียด เเต่เป็นประมาณ เจาะไข่ อะไรทำนองนี้ค่ะ
เราเคลิ่มๆ จะหลับ มาอีกรอบค่ะ เด็กๆ ขำอะไรกันไม่รู้รอบนี้ เเต่มีเสียงจากวัยรุ่นมาทำนองว่า
ทำไมไม่ซื้อเเผ่นกลับไปดูที่บ้านวะ
คือเราไม่เห็นว่าการที่ขำในโรงหนังมันจะอะไรมากมายนะคะ
เอาคร่าวๆ เเค่ 2 เรื่องนี้นะคะ จริงๆ มีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อีกมากมาย
ที่เรามองว่าคนเดี๋ยวนี้อคติกับเด็ก กับพ่อแม่มากเกินไปค่ะ
บางเรื่องมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะต้องถึงขั้นเรียก ลูกเทวดา เด็กเวร หรือเด็กนรก เลยค่ะ
อีกเรื่องคือ เราว่าเดี๋ยวนี้คนเข้าใจผิดกันเยอะนะคะ
กับวิธีการเลี้ยงของพ่อแม่ หาว่าเลี้ยงไม่ดี ไม่สั่งสอน
จากประสบการณ์ตรงเรากับน้องชาย พ่อแม่เลี้ยงเเบบเดียวกัน ก็ออกมาไม่เหมือนกันค่ะ
เราเป็นเด็กที่ไม่เคยร้องเอาของเล่น ไม่เคยงอเเง งี่เง่าทั้งในเเละนอกบ้าน (เหมือนเด็กเอ๋อ อันนี้เเม่บอกมา)
เเต่กับน้องเราไม่ใช่ ออกนอกบ้านกี่ครั้งต้องได้ของเล่นทุกครั้ง ครั้งไหนไม่ซื้อให้ มีลงไปดิ้นกับพื้น
เทคนิค ทฤษฎีต่างๆ ใช้กับน้องเราไม่เคยได้ผลค่ะ เเต่ก็นั่นเเหละ เรากับน้องโดนเลี้ยงมาเเบบเดียวกันเด๊ะ
เเต่ผลลัพไม่ได้เหมือนกันเลย
อีกตัวอย่างนึง พ่อเรามีพี่น้องรวมกันประมาณ 10 กว่าคน
ปู่ย่าก็เลี้ยงมาเหมือนกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน นอนห้องเดียวกัน
ก็นิสัยออกมาต่างกัน บางคนกินยากมาก เรื่องมากกับของกินมาก
ส่วนบางคนกินอะไรก็ได้ ข้าวคลุกน้ำปลาก็กิน ทั้งที่ไม่ได้ตามใจคนไหนเป็นพิเศษเลย
เรื่องความซนก็เหมือนกัน อย่างพ่อเรานี่ซนมาก ได้เเผลตั้งเเต่ยังไม่ขวบ เเละได้ต่อเนื่องมาทุกปี
ทั้งที่พี่ๆ บางคนไม่ซนเลย ไม่ได้เเผลเลยก็มี
ดังนั้นเราว่า เรื่องการเลี้ยงเด็ก เลี้ยงลูก อย่ามาเกทับกันเลยค่ะ
ว่าคุณเลี้ยงไม่ดีน่ะสิ คุมลูกไม่ได้ เพราะบางทีลูกคุณนิสัยเเบบนี้ เเต่ลูกคนอื่นไม่
มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเลี้ยงลูกไม่ดี หรือเลี้ยงลูกด้อยกว่าคุณเสียเสมอไป
อันนี้ฝากไว้ค่ะ
หมั่นใส้เด็ก เเต่กับรุ่นเดียวกันหรือเเก่กว่ากลับมองไม่เห็น เเล้วก็เรื่องเลี้ยงเหมือนกันเด็กออกมาไม่เหมือนกัน
กระทู้เจอเด็กเสียงดัง เจอเด็กซน เเล้วพ่อแม่ไม่ห้ามปราม หรือแม้เเต่กระทู้ที่ออกตัวเลยว่าไม่ชอบเด็ก อย่ามาใกล้นะ
อันนี้คืออ่านเจอในพันทิบ ในเฟสต่างๆ อ่านเเล้ว เราไม่ได้รู้สึกอะไรนะ เเต่เเอบคิดว่ามันเยอะขึ้นจนเห็นได้ชัด
เเต่เหตุการณ์สะสมที่เราต้องมาตั้งกระทู้นี้ คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อเนื่องมาค่ะ
เหตุการณ์เเรก เด็กคุยเสียงดัง VS ผู้ใหญ่คุยเสียงดัง เหตุเกิดที่สวนอาหารเเห่งหนึ่งค่ะ
เราไปกับครอบครัว มีลูกเราไปนี่เเหละ เเต่เอาสมุดระบายสีไปด้วย ช่วงนั้นนางติดระบายสีมาก
เข้าไปนั่งเป็นห้องเเอร์ โต๊ะกลมหลายๆ โต๊ะ มีครอบครัวหนึ่งมีเด็กมา 2 คนค่ะ ก็มากันเยอนะ เกือบ 10 คนได้
เเต่เสียงเด็กจะดังเป็นพิเศษ เดี๋ยวมีหัวเราะ เดี๋ยวมีกรี๊ดกราด ไม่ได้น่ารำคาญหรือดังมากอะไร
เพราะด้วยความที่เป็นห้องปิดด้วย ทุกโต๊ะจะเสียงดังพอๆ กันหมด
สักพักค่ะ มีโต๊ะนึง เป็นวัยทำงานซะส่วนใหญ่ มากับผู้สูงอายุ 2-3 คน เขาเดินเข้าไปบอกโต๊ะที่มีเด็ก 2 คน
ว่าให้คุมน้องด้วย เสียงดังมาก โต๊ะเขาปวดประสาทมาก ถ้าคุมไม่ได้อย่าเอาออกมา
(ใจความประมาณนี้ เเต่เราจำคำเป๊ะๆ ไม่ได้นะคะ) โต๊ะที่มีเด็กจากที่เด็กอารมณ์ดีๆ ก็โดนผู้ปกครองในโต๊ะห้ามปรามกันไป
ผ่านไปสัก 10 นาทีค่ะ มีโต๊ะมาใหม่ เป็นคนอายุคราวเกษียนค่ะ มากันเกือบ 15 คนได้
โต๊ะนี้เสียงดังมากจริงๆ เเล้วดังต่อเนื่องค่ะ เนื่องจากมีเหล้ามีเบียร์มาครบ
คือโต๊ะนี้เสียงดังขนาดที่ โต๊ะเราพูดกันนี่ไม่ได้ยินเลยค่ะ เเต่เเปลกดีที่ไม่มีใครเดินเข้าไปบ่นโต๊ะนี้เลย
เราเหลือบไปมองคนวัยทำงานที่เดินไปโวยโต๊ะเด็ก ก็ดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจค่ะ คงเสียงไม่ดังสำหรับเขา
ถ้าคิดว่าโต๊ะห่างไม่เท่ากัน เเต่ที่เราเห็นคือ โต๊ะวัยทำงานนี่อยู่ตรงกลางค่ะ ขวาเป็นโต๊ะเด็ก 2 คน ซ้ายคือโต๊ะวัยเกษียน
ส่วนโต๊ะเราอยู่ตรงข้ามโต๊ะวัยทำงานค่ะ สุดท้ายคือ เราเดินไปบอกโต๊ะวัยเกษียนค่ะ เงียบได้ 5 นาที ก็เอาใหม่
เหตุการณ์ 2 เด็กเสียงดังในโรง VS ผู้ใหญ่เสียงดังในโรง
เอาลูกไปดูการ์ตูนเรื่องเพนกวินมาดากัสก้าค่ะ ปกติซื้อตั๋วโซฟา เพราะเราตัวใหญ่ค่ะ นั่งที่ปกติเเล้วมันเเน่น -*-
ก็ไปดูกับลูกชาย ปกตินางจะไม่งอแง ไม่โวยวายในโรง เพราะดูหนังที่บ้านบ่อย ชินกับที่มืดค่ะ
ช่วงหนังยังไม่ฉาย เราก็นั่งดูนั่นนี่ไปเรื่อย ลูกชายก็กินป๊อปคอร์นไปเรื่อย เห็นเค้าลางมาม่ามาเเต่ไกลเเล้วค่ะ
คือเด็กมหาวิทยาลัยมากัน 4-5 คน นั่งอยู่ประมาณ เเถว C หรือ D นี่เเหละ เข้าโรงมาทีหลังเรา
เราก็ได้ยินเขาคุยกันนะว่า ถ้าวันนี้กรุเจอเด็กนรกนะ กรุจะด่าเกรียนพ่อแม่มันให้ (เนื้อประมาณนี้ ที่จำได้เพราะปิดหูลูกเเทบไม่ทัน)
สักพักมีพ่อแม่มาลูกมาดู ครอบครัวเเรกมา 3 คน นั่งเเถว A ค่ะ ลูกก็อายุเท่าๆลูกเรานี่เเหละ เเต่ช่างจ้อมากกว่า
ครอบครัวที่ 2 พ่อเป็นฝรั่งค่ะ เเม่เป็นคนไทย ลูกออกเเนวเเบบช่างจ้อเช่นกัน
เเต่ทั้งสองครอบครัว เวลาลูกจะพูด จะถาม เขาจะกระซิบนะคะ
พอหนังเริ่มไปสักพัก มีฉากตลก เด็กก็หัวเราะดังค่ะ เเต่กลุ่มวัยรุ่นไม่ขำ ก็มีเสียงดังว่า เฮ้ย
จากนั้นหนังฉายไป มีขำอีก ลูกเราก็ขำค่ะ เราเองก็ขำ เเต่กลุ่มวัยรุ่นนี่ไม่ขำอีก ก็มีเสียงดังขึ้นมาอีกว่า นี่มันโรงหนัง คุมลูกหน่อย
สักพักที่ไข่ฟักตัวค่ะ วัยรุ่นกลุ่มนี้ก็เเซวเรื่องทะลึ่งกัน ไม่ขอลงรายละเอียด เเต่เป็นประมาณ เจาะไข่ อะไรทำนองนี้ค่ะ
เราเคลิ่มๆ จะหลับ มาอีกรอบค่ะ เด็กๆ ขำอะไรกันไม่รู้รอบนี้ เเต่มีเสียงจากวัยรุ่นมาทำนองว่า
ทำไมไม่ซื้อเเผ่นกลับไปดูที่บ้านวะ
คือเราไม่เห็นว่าการที่ขำในโรงหนังมันจะอะไรมากมายนะคะ
เอาคร่าวๆ เเค่ 2 เรื่องนี้นะคะ จริงๆ มีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อีกมากมาย
ที่เรามองว่าคนเดี๋ยวนี้อคติกับเด็ก กับพ่อแม่มากเกินไปค่ะ
บางเรื่องมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะต้องถึงขั้นเรียก ลูกเทวดา เด็กเวร หรือเด็กนรก เลยค่ะ
อีกเรื่องคือ เราว่าเดี๋ยวนี้คนเข้าใจผิดกันเยอะนะคะ
กับวิธีการเลี้ยงของพ่อแม่ หาว่าเลี้ยงไม่ดี ไม่สั่งสอน
จากประสบการณ์ตรงเรากับน้องชาย พ่อแม่เลี้ยงเเบบเดียวกัน ก็ออกมาไม่เหมือนกันค่ะ
เราเป็นเด็กที่ไม่เคยร้องเอาของเล่น ไม่เคยงอเเง งี่เง่าทั้งในเเละนอกบ้าน (เหมือนเด็กเอ๋อ อันนี้เเม่บอกมา)
เเต่กับน้องเราไม่ใช่ ออกนอกบ้านกี่ครั้งต้องได้ของเล่นทุกครั้ง ครั้งไหนไม่ซื้อให้ มีลงไปดิ้นกับพื้น
เทคนิค ทฤษฎีต่างๆ ใช้กับน้องเราไม่เคยได้ผลค่ะ เเต่ก็นั่นเเหละ เรากับน้องโดนเลี้ยงมาเเบบเดียวกันเด๊ะ
เเต่ผลลัพไม่ได้เหมือนกันเลย
อีกตัวอย่างนึง พ่อเรามีพี่น้องรวมกันประมาณ 10 กว่าคน
ปู่ย่าก็เลี้ยงมาเหมือนกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน นอนห้องเดียวกัน
ก็นิสัยออกมาต่างกัน บางคนกินยากมาก เรื่องมากกับของกินมาก
ส่วนบางคนกินอะไรก็ได้ ข้าวคลุกน้ำปลาก็กิน ทั้งที่ไม่ได้ตามใจคนไหนเป็นพิเศษเลย
เรื่องความซนก็เหมือนกัน อย่างพ่อเรานี่ซนมาก ได้เเผลตั้งเเต่ยังไม่ขวบ เเละได้ต่อเนื่องมาทุกปี
ทั้งที่พี่ๆ บางคนไม่ซนเลย ไม่ได้เเผลเลยก็มี
ดังนั้นเราว่า เรื่องการเลี้ยงเด็ก เลี้ยงลูก อย่ามาเกทับกันเลยค่ะ
ว่าคุณเลี้ยงไม่ดีน่ะสิ คุมลูกไม่ได้ เพราะบางทีลูกคุณนิสัยเเบบนี้ เเต่ลูกคนอื่นไม่
มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเลี้ยงลูกไม่ดี หรือเลี้ยงลูกด้อยกว่าคุณเสียเสมอไป
อันนี้ฝากไว้ค่ะ