เราคุยกับพี่คนนึงในฐานะพี่น้อง เค้าช่วยเหลือเราหลายๆอย่าง ปรึกษาเรื่องงาน ช่วยพาหางาน แล้วเค้าได้บอกว่าชอบเรา ตอนนั้นเราตกลงคบกันเป็นแฟน แต่ด้วยระยะทางและเวลา และเรารู้สึกเหมือนพี่เค้าไม่ใส่ใจกันเหมือนคนที่กำลังเป็นแฟนกัน จนกระทั่งถึงวันเกิดเรา เรารอเค้าทั้งวันจนเช้า รอให้โทรหา แต่เค้าก็ไม่โทรหาและเงียบหายไป ผ่านไปเกือบอาทิตย์พี่เค้าโทรกลับมา เรารอที่จะให้เค้าอธิบายกับการหายไป แต่เค้าไม่พูดอะไร ทำให้เรารู้เสียใจ จึงได้บอกพี่เค้าไปว่าบางทีเราคงไม่เหมาะที่จะเป็นแฟนกัน เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมดีกว่า จะได้ไม่มีใครรอ ไม่มีการคาดหวัง ไม่มีการทะเลาะกันไม่มีใครเสียใจ ซึ่งตอนนั้นเราเองกลัวความผิดหวัง ทั้งที่ตอนนั้นก็รู้สึกดีกับพี่เค้าแต่คิดว่าไม่นานจะทำใจได้
จากนั้นเราก็คุยกันแบบพี่น้องมาเรื่อยๆ หลายเดือน มีไปเที่ยว มีออกไปทานข้าวบ้าง จนไม่นานพี่เค้ามีแฟนใหม่ เราเองก็รู้สึกเจ็บ แต่ก็ยอมรับกับการตัดสินใจของตังเอง เราเริ่มถอยห่างไม่โทรไม่คุยเพื่อจะทำใจ และไม่อยากให้พี่เค้ามีปัญหากับแฟน แต่เหมือนมีอะไรมากลั่นแกล้งเมื่อพี่เค้าได้มาสมัครงานและมาทำงานที่เดียวกับเราในตำแหน่งที่สูงเสียด้วย พี่เค้าเองก็พยายามจะคุยกับเราแต่ด้วยที่เราเองยังลืมเค้าไม่ได้ และด้วยตำแหน่งหน้าที่การงานเราก็พยายามเลี่ยงๆ แต่มีพนักงานหลายคนที่สงสัยในความสัมพันธ์ว่าเป็นอะไรกันดูเหมือนพี่เค้าจะสนิทกับเราเร็วนะ ในช่วงที่พี่เค้ามาทำงานที่เดียวกันเค้าจะหาซื้ออาหารมาให้เราตลอด เหมือนเค้าดูแลใส่ใจเรามากกว่าตอนที่คบกันเสียอีก และเราก็ได้หางานใหม่ จนกระทั่งเราได้งานที่ใหม่ และพี่เค้าก็ได้งานที่ใหม่ (แต่คนละที่) ช่วงนี้เริ่มห่างๆกัน จนกระทั่งกลับมาคุยกันอีกครั้งแต่เรารู้ว่าพี่เค้าเองมีผู้หญิงคนอื่นแล้ว ซึ่งเค้าก็เล่าให้ฟัง เราก็ยังติดต่อกันบ้างนานๆครั้งส่วนมากจะคุยเรื่องงาน
จนกระทั่งเค้าซื้อบ้านและชวนไปเที่ยวบ้านซึ่งเค้าบอกว่าอยากชวนน้องสาวไปเที่ยวบ้านใหม่นะ เราก็ไปที่บ้านมีพี่เค้าพักอยู่คนเดียว เราไปพักที่นั่นช่วงวันหยุดยาว โดยช่วงที่ไปพัก พี่เค้าจะนอนชั้นล่างจะให้เรานอนห้องข้างบนไม่เข้ามาวุ่นวาย ซึ่งในช่วงที่ไปเค้าดูแลเรา และจำเรื่องราวของเราได้จำว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร มันยิ่งทำให้เราเจ็บกว่าเดิม ซึ่งที่ผ่านมาทำพยายามตัดใจจากเค้า แต่สุดท้ายเราก็รู้ว่าเรารักเค้ามาก..แต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่บอกไม่พูด และเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เค้าดีกับเราทำเพราะยังรู้สึกดีเหมือนเดิม หรือเพราะอะไร คิดถึงทีไรก็ร้องไห้ทุกที..ซึ่งช่วงหลังมาเราเองก็ไม่รู้ว่าเค้ายังคบกับใครอยู่หรือเปล่า เพราะเค้าไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง ยิ่งหลังจากกลับมาจากเที่ยวบ้านเค้ายิ่งทำให้รู้เลยว่าเราตัดใจลืมเค้าไม่ได้ ..เราควรทำยังไงดีคะ
ขอบคุณที่ทุกท่านที่อุตส่านั่งอ่าน..ขอบคุณจริงๆค่ะ
รู้ตัวว่ารักเค้ามาก ในวันที่เค้าตัดใจ ควรจะกลับไปบอกความรู้สึกกับเค้าไม๊ หรือควรทำไงดีคะ
จากนั้นเราก็คุยกันแบบพี่น้องมาเรื่อยๆ หลายเดือน มีไปเที่ยว มีออกไปทานข้าวบ้าง จนไม่นานพี่เค้ามีแฟนใหม่ เราเองก็รู้สึกเจ็บ แต่ก็ยอมรับกับการตัดสินใจของตังเอง เราเริ่มถอยห่างไม่โทรไม่คุยเพื่อจะทำใจ และไม่อยากให้พี่เค้ามีปัญหากับแฟน แต่เหมือนมีอะไรมากลั่นแกล้งเมื่อพี่เค้าได้มาสมัครงานและมาทำงานที่เดียวกับเราในตำแหน่งที่สูงเสียด้วย พี่เค้าเองก็พยายามจะคุยกับเราแต่ด้วยที่เราเองยังลืมเค้าไม่ได้ และด้วยตำแหน่งหน้าที่การงานเราก็พยายามเลี่ยงๆ แต่มีพนักงานหลายคนที่สงสัยในความสัมพันธ์ว่าเป็นอะไรกันดูเหมือนพี่เค้าจะสนิทกับเราเร็วนะ ในช่วงที่พี่เค้ามาทำงานที่เดียวกันเค้าจะหาซื้ออาหารมาให้เราตลอด เหมือนเค้าดูแลใส่ใจเรามากกว่าตอนที่คบกันเสียอีก และเราก็ได้หางานใหม่ จนกระทั่งเราได้งานที่ใหม่ และพี่เค้าก็ได้งานที่ใหม่ (แต่คนละที่) ช่วงนี้เริ่มห่างๆกัน จนกระทั่งกลับมาคุยกันอีกครั้งแต่เรารู้ว่าพี่เค้าเองมีผู้หญิงคนอื่นแล้ว ซึ่งเค้าก็เล่าให้ฟัง เราก็ยังติดต่อกันบ้างนานๆครั้งส่วนมากจะคุยเรื่องงาน
จนกระทั่งเค้าซื้อบ้านและชวนไปเที่ยวบ้านซึ่งเค้าบอกว่าอยากชวนน้องสาวไปเที่ยวบ้านใหม่นะ เราก็ไปที่บ้านมีพี่เค้าพักอยู่คนเดียว เราไปพักที่นั่นช่วงวันหยุดยาว โดยช่วงที่ไปพัก พี่เค้าจะนอนชั้นล่างจะให้เรานอนห้องข้างบนไม่เข้ามาวุ่นวาย ซึ่งในช่วงที่ไปเค้าดูแลเรา และจำเรื่องราวของเราได้จำว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร มันยิ่งทำให้เราเจ็บกว่าเดิม ซึ่งที่ผ่านมาทำพยายามตัดใจจากเค้า แต่สุดท้ายเราก็รู้ว่าเรารักเค้ามาก..แต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่บอกไม่พูด และเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เค้าดีกับเราทำเพราะยังรู้สึกดีเหมือนเดิม หรือเพราะอะไร คิดถึงทีไรก็ร้องไห้ทุกที..ซึ่งช่วงหลังมาเราเองก็ไม่รู้ว่าเค้ายังคบกับใครอยู่หรือเปล่า เพราะเค้าไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง ยิ่งหลังจากกลับมาจากเที่ยวบ้านเค้ายิ่งทำให้รู้เลยว่าเราตัดใจลืมเค้าไม่ได้ ..เราควรทำยังไงดีคะ
ขอบคุณที่ทุกท่านที่อุตส่านั่งอ่าน..ขอบคุณจริงๆค่ะ