......เจ้าได้เปรียบวันยันค่ำ เพราะเป็นคนทำราคา......
1. ก่อนเก็บหุ้น ทุบราคาให้ลงต่ำ โยนราคาไปมา ต่อด้วยออกข่าวร้าย(เช่น ขายหุ้นที่เคยซื้อคืน แจก war เพิ่มทุน)เม่าบางส่วนมีหุ้นอยู่แล้วตัดสินใจเทขาย เข้าทางเจ้า เจ้าเก็บ
2. เจ้าได้หุ้นไม่พอ ทุบราคาลงต่อแล้วดองราคา เม่ากระอักบางส่วนทนไม่ไหว เทขาย บางส่วนสายป่านยาว มึนอยู่ต่อกะฮึดสู้
3. เจ้าใช้แผนเขย่าให้เม่าหลุด ดันราคาขึ้นหน่อยนึงแล้วดึงลง เม่าไม่ขายรอดูสถาณการณ์ ดันราคาขึ้นแล้วดึงลงอีกรอบ2 เม่าเกิดการเรียนรู้ ดันราคาขึ้นอีกคราวนี้เม่ากลัวหุ้นจะลงไปที่เดิมเทขายเพื่อหวังจะไปรอเก็บต่ำๆ
4. เจ้าได้ของเพียงพอแล้ว ค่อยทำราคาไล่ขึ้นเพื่อไม่ให้เม่าตื่น บรรยากาศเงียบเชียบเหมือนทะเลยามค่ำ
5. เมื่อราคาเป็นที่พอใจ เจ้าโยนราคาดันขึ้นดังสึนามิ บริษัทออกข่าวดีหนุนก่อกองไฟ (เช่น ผลประกอบการดี บริษัทซื้อหุ้นคืน) แล้วเจ้าเริ่มรินขายของออก
6. เม่าตกใจตื่นเห็นราคาพุ่งปรี๊ด เม่ากลัวตกรถกระโจนใส่บางคนเข้าก่อนออกก่อนก็ได้ค่ากับข้าว บางคนตื่นทีหลังเข้าทีหลังเริ่มสัมผัสลมหนาวโชยมายอดดอย
7. ถ้าเจ้ารินของออกไม่เป็นที่พอใจ ดันราคาต่อออกข่าวดีใหม่คราวนี้สะเทือนกว่าข่าวเก่า(เช่น ออกกองทุน มีปันผลระหว่างกาลเกินคาดหมาย คุ้นๆ ไหมล่ะ) ถ้าออกของพอใจแล้วปล่อยราคานิ่งให้เม่าชนกันเอง
8. ถ้าเจ้าใจดีก็ลอยราคานานหน่อย ถ้าเจ้าโลภด่วนได้ รีบทำเงิน สร้างฐานะออกข่าวร้ายทุบหุ้น เพื่อดึงราคาลงอย่างแรงโดยไม่แคร์ความรู้สึกของเม่า
9. เม่ารายไหนไหวตัวทัน ยอมตัดขาดทุน 5% 10% 20% รายไหนคิดช้าก็นั่งดูราคาไหลลง ลุ้นให้ราคารีบาวด์จับจองพื้นที่ดอยกลืนไม่เข้า คายไม่ออก อยากร้องแต่ไม่มีน้ำตา(แสดงว่ายังไม่เข็ด)
10. ราคาลงมาจนถึงระดับที่น่าพอใจแล้วเจ้าเริ่มเก็บของ เตรียมฉายรอบใหม่
............
และอีกไม่นานกาลครั้งนั้นเม่าก็ลืม