วันนี้คงเป็นวันที่ใครหลายๆคนไปทำงาน หลังจากหยุดยาวเทศกาลสงกรานต์
เราก็เป็นมนุษย์ออฟฟิศคนนึงที่ต้องไปทำงานเหมือนกัน
แต่เนื่องจากอาทิตย์ก่อนเพิ่งเลิกกับแฟนไปค่ะ จะไม่พูดถึงรายละเอียดละกันเนอะ
เอาเป็นว่า2-3วันแรกก็ยังดีๆอยู่ค่ะ ออกไปเที่ยวกับเพื่อน เดินเล่น ช็อปปิ้ง
ไปผับที่ข้าวสาร (ครั้งแรก) ง่ายๆคือทำอะไรที่ไม่เคยทำ เที่ยวที่ๆตอนอยู่กับแฟนเก่าไม่ได้เที่ยว
หลังจากนั้นช่วงสงกรานต์ก็อยู่กับครอบครัว เที่ยวในกทม.นี่แหละ แต่ไม่ได้เล่นน้ำค่ะ
ส่วนนึงเพราะแฟนเก่าเคยพูดไว้ว่าไม่อยากให้เล่น อีกส่วนนึงคือไม่ได้มีความรู้สึกอยากเล่นเท่าไหร่
ประเด็นมันอยู่ที่ชีวิตช่วงกลางวัน มันก็ยังดีๆนะคะ แต่พอตกกลางคืน เราจะกลายเป็นคนซึมๆเศร้าๆ
นอนไม่หลับ ถ้าไม่ได้ร้องไห้ รู้สึกว่าน้ำตาไหลออกมาจะเหมือนได้ระบายความทุกข์ในใจน่ะค่ะ
วันนี้ก็ไปทำงานแบบไม่สดใสเท่าที่ควร หน้าสิวขึ้นทั้งๆที่ไม่ได้เล่นน้ำ T^T
แถมดันงานเข้า พี่ที่เป็นหัวหน้าฝ่ายไม่มา ทำให้ความรับผิดชอบต่างๆตกมาอยู่ที่เรา
เราก็ทำงานตัวเป็นเกลียวทั้งวันเลยค่ะ เหนื่อยมาก กลับมาแล้วยังปวดเนื้อตัวเหมือนจะไม่สบายอีก
พอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งทำให้คิดถึงแฟนเก่าค่ะ เค้าเคยปลอบเรา เคยบอกให้เราสู้ แต่วันนี้ความเหนื่อยล้ากลับไม่มีที่ระบาย ไม่มีคนปลอบใจ
ไอสู้มันก็สู้นะคะ แต่เกลียดตัวเองตรงที่ยังเศร้า ยังเสียใจ ยังทำใจไม่ได้  ไม่รู้ว่าจะต้องร้องไห้เพื่อให้นอนหลับไปอีกกี่คืน
เลยอยากขอกำลังใจจากเพื่อนๆในพันทิปค่ะ เอาเป็นว่าจะเข้ามาแนะนำ ให้กำลังใจ หรือมาระบายด้วยก็ได้นะคะ 555
ให้เป็นกระทู้ที่มนุษย์ออฟฟิศกินเงินเดือนอย่างเรามาระบายและให้กำลังใจกันยิ่งดีค่ะ