ความสุขเล็กๆที่เรียกว่า "รัก"

คือเราเพิ่งคบกับแฟนได้เกือบปี คนนี้เป็นแฟนคนแรกของเราเลย
เรารู้สึกชอบเค้ามากรักเค้ามากรู้สึกจริงจังมาก เขาโตกว่าเราอายุมากกว่าประมาณครึ่งรอบ
ก่อนหน้าจะเป็นแฟนก็คุยกันมารู้จักกันมาก่อนปีนึง แล้วตอนนี้เราก็รักเค้ามาก เขาก็รักเรามากนะ
เขาก็เคยทำให้เราเสียใจไม่รู้เท่าไหร่ แต่เราก็ให้อภัยเขาเสมอ จนตอนนี้เขาบอกจะไม่ทำอีกเราก็เชื่อใจอีก ตอนนี้เขาก็ไม่ยุ่งกับใครจริงๆ
เขาจะไม่ค่อยทำอะไรให้เราคิดมากเพราะก่อนหน้านี้เขาทำเราไว้เยอะ เขารู้ว่าเราระแวงเขามาก เขาก็จะขอโทษถ้ารู้ว่าเราคิดมาก ทั้งที่ไม่มีอะไร
ตอนนี้เขามีงานเยอะเราก็ช่วยเขาทำงาน มีอะไรก็คอยช่วยคอยปรึกษากัน แต่เราจะไม่ค่อยได้เจอกัน ต่างคนต่างทำงาน
เจอกันอาทิตย์ละวันสองวัน แต่เราจะคุยกันตลอดครับ คุยโทรศัพท์แทบทุกวัน คุยกันทุกวัน บางวันคุยโทรศัพท์ทั้งวันเลย
แต่เรามั่นใจว่าเรารักเขามาก มั่นใจว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้าย เขาก็คิดว่างั้น ว่าเราจะเป็นคนสุดท้าย คนอื่นเขาก็บอกว่าแค่เผลอ
เราเคยชอบคุยกันว่าสักวันเราจะพาเขาไปที่นั่นที่นี้ สักวันเขาจะพาเราไปเที่ยวไหนต่อไหน จะดูแลกัน แบบคุยกันเรื่องอนาคต
เราไม่เคยโกหกเขาเลยนะ มีอะไรบอกตลอด ไม่มีปิดบัง เราไม่เคยนอกใจ เราคอยทำอะไรให้เขาปลื้มใจตลอด ประมาณว่าทำคะแนน
เราชอบให้ของขวัญเล็กๆน้อยๆ คิดอยากจะให้ก็ให้ เราจะเป็นคนที่รักใครรักจริง เราจะทำให้ถึงที่สุด แล้วเราก็จะได้ไม่กลัวเสียใจ
ถ้าสักวันหนึ่งเราต้องเลิกรากันจริงๆ เราก็คงไม่เสียใจ เราจะคิดไว้เสมอว่าเราทำดีที่สุดแล้ว คนคนนี้เราจริงใจจริงจังกับเขามากจริงๆ

แต่คืออยากถามว่า จะเป็นไปได้ไหมกับคนแรกที่เราหวังว่าจะให้เป็นคนสุดท้าย ใครเคยเจอคนแรกที่หวังว่าจะให้เป็นคนสุดท้ายบ้าง แล้วชีวิตคู่คุณเป็นอย่างไรบ้าง ?

ปล.เราตั้งกระทู้ไม่ค่อยเป็น งงๆหรือผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ อมยิ้ม17
ปล2.ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาตอบ ^^

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่