จขกท.ทำงานออฟฟิส จันทร์-ศุกร์ ทำมาปีกว่าแล้ว
และแทบจะไม่เคยไปทำงานโดยไม่แต่งหน้าเลย
แบบธรรมดาคือ ทาแป้งรองพื้นและเขียนคิ้ว
พอเสาร์-อาทิตย์ก็พักหน้าแต่ก็อดที่จะทาแป้งไม่ได้
เดี๋ยวนีเยิ่งแย่เข้าไปใหญ่คือ เสาร์อาทิตย์บางสัปดาห์
เวลารู้สึกห่อเหี่ยว ไม่มีกำลังใจเราจะลุกขึ้นมาแต่งหน้า พอแต่งแล้วจะรู้สึกสดชื่นอยากทำนู่นทำนี่ขึ้นมา
เคยครั้งหนึ่งหยึดแล้วนอนตื่นสายรู้สึกเบื่อชีวิตมากๆ
พอดีหันไปเห็นอายแชโดว์ที่ซื้อมานานแล้วไม่ค่อยใช้
เราก็ลุกขึ้นมาอาบนำ้แต่งหน้าแบบสโมกกี้อาย
ะอแต่งแล้วรู้สึกสบายใจอยากออกไปสูดอากาศ
เลยเปลี่ยเสื้อยืดกางเกงวิ่งแล้วออกไปวิ่งรอบหมู่บ้านทั้งๆที่แต่งสโมกกี้อายเลย
มันแปลกมากๆ ทั้งที่เราเพิ่งเริ่มแต่งหน้าตอนปีสุดท้ายมหาวิทยาลัย และก็ไม่แต่งบ่อยด้วย
แต่พอมาทำงานกลับเคยชินจนติด
เลยอยากจะถามว่ามีใครเป็นแบบเราบ้าง
แล้วแบบนี้เรียกว่าเราเสพติดการแต่งหน้ามากเกินไปหรือเปล่า
ถ้าใครเป็นเหมือนเราก็มาแชรกันนะค่ะ
แบบนี้เรียกว้าเสพติดการแต่งหน้าหรือเปล่า
และแทบจะไม่เคยไปทำงานโดยไม่แต่งหน้าเลย
แบบธรรมดาคือ ทาแป้งรองพื้นและเขียนคิ้ว
พอเสาร์-อาทิตย์ก็พักหน้าแต่ก็อดที่จะทาแป้งไม่ได้
เดี๋ยวนีเยิ่งแย่เข้าไปใหญ่คือ เสาร์อาทิตย์บางสัปดาห์
เวลารู้สึกห่อเหี่ยว ไม่มีกำลังใจเราจะลุกขึ้นมาแต่งหน้า พอแต่งแล้วจะรู้สึกสดชื่นอยากทำนู่นทำนี่ขึ้นมา
เคยครั้งหนึ่งหยึดแล้วนอนตื่นสายรู้สึกเบื่อชีวิตมากๆ
พอดีหันไปเห็นอายแชโดว์ที่ซื้อมานานแล้วไม่ค่อยใช้
เราก็ลุกขึ้นมาอาบนำ้แต่งหน้าแบบสโมกกี้อาย
ะอแต่งแล้วรู้สึกสบายใจอยากออกไปสูดอากาศ
เลยเปลี่ยเสื้อยืดกางเกงวิ่งแล้วออกไปวิ่งรอบหมู่บ้านทั้งๆที่แต่งสโมกกี้อายเลย
มันแปลกมากๆ ทั้งที่เราเพิ่งเริ่มแต่งหน้าตอนปีสุดท้ายมหาวิทยาลัย และก็ไม่แต่งบ่อยด้วย
แต่พอมาทำงานกลับเคยชินจนติด
เลยอยากจะถามว่ามีใครเป็นแบบเราบ้าง
แล้วแบบนี้เรียกว่าเราเสพติดการแต่งหน้ามากเกินไปหรือเปล่า
ถ้าใครเป็นเหมือนเราก็มาแชรกันนะค่ะ