ตามหัวข้อเลยครับผม

คือตอนนี้ผมอายุ16นะครับมันเป็นปัญหาทางจิตใจ มันสงสัยกับตัวเองอะครับ



คือผมตอนนี้อยู่ ม.4. พ่อผมเขายังไม่ปล่อยให้ออกไปเที่ยวเท่าไหร่เลย คือออกกลางคืนอ่ะครับ คือผมไม่เข้าใจว่า เขาจะหวงอะไรหนักหนา คือผมเข้าใจนะครับว่าเขาอาจเห็นเราเป็นเด็กในสายตาเขา. แต่ เวลาผมขอไปเขาต้องมีข้อจำกัดของเวลาตลอด. ก่อนเวลานี้นะ เวลาผมกลับมาช้ากว่ากำหนด. เขาก้จะว่า
แต่พอผมเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับเพื่อนผม เรื่องการเรียน เกรด เขาก็พอๆกับผม แต่ว่า เรื่องออกไปเที่ยวเวลาเขาขอพ่อแม่ พ่อแม่เขาให้ตลอดเลยครับ
                มีอย่าหนึ่งครับที่พ่อผมบอกไว้   ให้รู้จักหน้าที่ของตนเอง ว่าตนเองควรจะทำอะไร
ผมรู้หน้าที่ของผมคือการเรียน เกรดเฉลี่ยผม ถึงมันจะไม่ดีเท่าไหร่  2กว่าๆ แต่ผมก็ว่าผมคงทำได้แค่นี้ และพ่อเป็นคนที่คาดหวังในผมมาก เพราะผมเป็นลูกคนโต. ที่ผมตั้งกระทู้นี้ มา ผมอยากจะใช้ชีวิตวัยรุ่นให้เต็มที่กว่านี้ครับ.  
ผมจึงอยากถาม คนที่ พอจะมีคำอธิบาย ต่างๆอะไรก้ขอรับฟังครับ

และขอโทษ ถ้าพิมอะไรโง่ๆลงไปแต่ผมอยากได้คำอธิบายครับ ขอบคุณมากครับ