จากการที่ผมอ่านการ์ตูนกีฬาของจัมป์ มาก็หลายเรื่อง ได้เห็นความรุ่งและการโดนตัดจบไปก็หลายเรื่อง ทำให้ผมพอเห็นแนวทางการ์ตูนกีฬาของจัมป์ที่ความนิยมสูง มีจุดร่วมดังนี้

กีฬาxxx มันสนุกนะ มาเล่นสิ
จุดที่สำคัญที่สุดเลยก็ว่าได้ สำหรับการ์ตูนกีฬา ต้องบิ๊วให้คนอ่านเมื่ออ่านจบ แล้วอยากไปเล่นกีฬาชนิดนั้น อยากดูทีวีที่แข่งกีฬานั้นทันที
ที่เห็นชัด ก็slamdunk. เรียกว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการเล่นบาสของใครหลายคนเลย รวมทั้งผมเอง
Eyesheild 21 ที่ทำให้ผมดูNFL จากที่ดูไม่รู้เรื่องก็ทำให้ดูรู้เรื่องและสนุกไปกับมัน

ความเก่งของตัวเอก
จากที่สังเกต ผมแบ่งกีฬาเป็น 2 ประเภท
1. ที่ไม่ใช่กีฬาต่อสู้ ถ้าเริ่มมาให้ตัวเอกเก่งเทพแต่เริ่ม เลี้ยงบอลหลบคนทั้งทีมได้ ปาเบสบอลไม่มีคนตีโดน เรื่องเหล่านั้นจะจบไวมาก เรื่องที่อยู่ยาวส่วนใหญ่ตัวเอกจะมีความสามารถกลางๆ ค่อนไปทางห่วย  แต่จะมีความสามารถอย่างใดอย่างหนึ่งที่ทำให้เล่นกีฬานั้นได้เก่ง เช่น haikyu. ที่ตัวเอกมีความคล่องตัวและทักษะการกระโดด แต่ตัวเตี้ย slamdunk. ซากุรางิ มีดีที่แรงกระโดดแต่สกิลด้านบาสเป็น0  จนพัฒนาตัวเองเป็นรีบาวเดอร์

อาจเป็นเพราะ คนอ่านจะมีความรู้สึกร่วมกับตัวเอกได้ดีกว่า ถ้าตัวเอกอ่อน มากกว่าเก่งเทพแต่แรก

2. กีฬาต่อสู้ อันนี้จะกลับกัน ถ้าตัวเอกอ่อนแอ ห่วยมาแต่แรก เรื่องนั้นมักจบเร็ว แต่ถ้าตัวเอกเปิดมาเก่งในระดับหนึ่ง จะอยู่ได้ยาวกว่า อาจเพราะกีฬาประเภทต่อสู้ ควรจะให้คนอ่านได้ลุ้นสนุกหน่อย ให้ตัวเอกเก่งหน่อย เวลาเจอคู่แข่งที่เก่งๆ จะได้มีอารมณ์ร่วม

ความสมจริง
การ์ตูนกีฬาที่อยู่ยาวและดังได้ จะต้องมีความสมจริงในระดับหนึ่ง พูดง่ายๆ คือ คนทั่วไปฝึกฝนก็สามารถทำได้ ไม่เหนือมนุษย์จนเกินไป (prince of tennis ผมขอไม่นับนะ อันนั้นก้าวข้ามความเป็นกีฬาไปแล้ว 555)  เพื่อสร้างให้คนอ่านอยากจะลองเลียนแบบท่าของตัวละครในเรื่องได้

ดราม่าในเรื่อง
อันนี้ก็สำคัญ แต่ก็ไม่ควรเกินพอดี จะทำให้ความสำคัญของกีฬาหดหายไป เช่น cross manage. ที่ให้ความสำคัญด้านดราม่ามากไปจนแทบไม่ได้รู้สึกถึงกีฬาที่ตัวเอกเล่นเลย

ก็จบเพียงเท่านี้ล่ะครับ อาจจะจริงบ้างไม่จริงบ้าง ก็เป็นแค่ความคิดเห็นของผมคนเดียว ยังไม่ได้เก็บสถิติ แค่มาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ ครับ