เราอาจจะเลวค่ะ ที่ไม่ได้ให้เงินพ่อแม่เลย ตั้งแต่ทำงานมา(เพิ่งทำงานได้ไม่นานเท่าไหร่ค่ะ)
เพียงเพราะเราคิดว่า เราอยากเก็บเงินเยอะๆ เพื่อไปทำสิ่งที่เราอยากทำ(มีเป้าหมายอยู่และอยากทำให้ได้ไวๆ)
ซึ่งพ่อแม่มักจะค้านกับทางที่เราจะเดินตลอด
ในเมื่อเรารู้สึกว่า พ่อแม่ไม่ซัพพอร์ทอะไรให้เรา เหมือนบ้านอื่นๆ(ซัพพอร์ทในที่นี้หมายถึงเรื่องมีประโยชน์ นอกเหนือจากปัจจัยสี่)
ไม่ได้อยากเปรียบเทียบนะคะ แต่เท่าที่คุยๆกับคนอื่นทั่วไป เรารู้สึกได้ว่า บ้านอื่นๆไม่ได้สายแข็งเท่าบ้านเรา
เพราะฉะนั้นเราต้องดิ้นรนเอง  บางทีก็น้อยใจบ่อยๆ
เข้าใจว่าเค้าอยากสอนเราให้เราโต แต่เราว่าวิธีอื่นมีมากมาย ทำไมต้องสอนแบบแข็งๆขนาดนี้

เข้าเรื่องค่ะ อยู่ๆพ่อแม่ก็เลยลิสต์ค่าใช้จ่ายที่ควรจ่ายให้เค้ารายเดือน ทั้งๆที่เราอยู่บ้าน ไม่ได้ไปเช่าหอที่ไหน
เราเข้าใจนะ ว่าของฟรีไม่มีในโลก  แต่เราไม่คิดว่า พ่อแม่จะคิดกับเราขนาดนี้เลย ว่าต้องจ่าย
คือแบบนี่เราเลวเอง อกตัญญู หรืออะไรกันแน่

เราเลยอยากรู้ความเห็น อยากให้ช่วยแนะนำหรือสอนเราก็ได้ค่ะ เราอาจจะมองอะไรแคบไปหน่อย

ปล.ขอโทษถ้าความคิดของเราเลวร้ายนะคะ แต่เราอึดอัด ไม่เข้าใจว่าทำไมเรารู้สึกว่าต้องถูกที่บ้านกดดันอะไรในหลายเรื่องขนาดนี้
ทั้งที่บ้านอื่นๆอาจจจะอยู่กันชิวกว่านี้(มั้งคะ) นี่กลายเป็นว่าทุกๆอย่างต้องซีเรียส คิดมากไปหมด

ปล.2 สมัยนี้เงินเดือนประมาณเท่าไหร่ถึงเรียกว่า เยอะพอที่จะจุนเจือค่าใช้จ่ายในครอบครัวได้แล้วอ่ะคะ