การเดินทาง สำหรับบางคน อาจจะเป็นเพียงการพาร่างกายเคลื่อนที่ จากจุดหนึ่ง ไปยังอีกจุดหนึ่งเท่านั้น
แต่สำหรับผม บางเส้นทาง มันคือการเติมความฝัน ได้ชื่นชมธรรมชาติสองข้างทาง ใช้กล้ามเนื้อ
ขับเคลื่อนแทนเครื่องยนต์  ใช้หัวใจนำทางแทน GPS



แล้วบทสนทนาก็เริ่ม
ผม .....ขาว ถ้าเราจะไปเที่ยวกันสักสัปดาห์ นายอยากไปที่ไหน
ขาว ... เลือกได้ด้วยเหรอ
ผม ...  แรง..... ลองบอกมาสิอยากไปไหน
ขาว ...ไปที่ที่นายยังไม่เคยไปกับเราไง จะได้เพิ่มสถิติจังหวัดที่ไปด้วยกันให้มากขึ้น
ผม ....ว้าว กินปลามาเปล่าเนี๊ยะ ฉลาด-ความคิดดี๊ดี งั้น "ไปเลาะริมโชง ตามหาเป็ดกัน"
ขาว ...ไปหาเป็ด ..... เป็ดอะไร สำคัญขนาดไหน ถึงต้องปั่นไปหา
ผม .... เออน่า เดี๋ยวรู้



ทริปนี้ ผมต้องขออนุญาตคนที่บ้านก่อน  ลูกชายบอก  “ลุยเลยพ่อ”   ลูกสาว “อย่าลืมของฝาก”
ภรรยา “เงียบ” ความที่รู้ใจกันมากว่า 20 ปี ผมบอกเธอว่า ไม่ต้องห่วง
พี่ไม่ลงหนังสือพิมพ์ให้อ่านน้ำตาไหลง่ายๆหรอก...เชี่อมือนะ

ความคิดแรก อยากจะเริ่มที่จตุจักร เหมือนทุกครั้ง  แต่เส้นทางไปสายอีสาน  ผมคิดเอาเองว่า
อันตรายเกินไป สิบล้อเยอะ รถทัวร์แยะ งั้นเอาความคิดที่สอง  ไปเริ่มที่ เมืองย่าโมโคราช กัน



ออกสตาร์ทเช้ามืด สักการะย่าโม ขอพรให้เจ้าขาวอย่าเกเร และอย่าให้รถใหญ่เฉมาหาเราทั้งคู่
ผม ..... ขาว  วันนี้เราจะไป บุรีรัมย์ จังหวัดที่ 39 ของเรา  รู้จักไหม บุรีรัมย์
ขาว ....ไม่เคยไปจะรู้จักได้ไง รู้แค่ ปราสาทสายฟ้า บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด ทีมนี้เขาเก่งมากๆ
ผม....  เอ๊า..... แล้วบอกไม่รู้จัก

วันแรกผมมักจะกังวลเป็นพิเศษ แม้ว่าจะเคยปั่นเดี่ยวมานานแล้ว ออกตัวด้วยความตื่นเต้นทุกทีสิน่า
ผมเลือกเส้นทางหลัก เพราะมันไม่หลงแน่ๆ และมีของกินเพียบ อิอิ ( ผมกำลังยิ้ม )  



เป็นครั้งแรกที่ผมได้เยือน ถิ่น ปราสาทสายฟ้า บุรีรัมย์ ยูไนเต็ด อลังการงานสร้างจริงๆ  
ถ่ายรูปเจ้าขาวกับทีมโปรดของมันสักหน่อย กลับไปจะเรียกมันว่า "ขาวเซาะกราว"



เส้นทางจากนั้น เราทั้งคู่ไปด้วยความคุ้นชินมากขึ้น เจอสิ่งคุ้นเคย รวมถึง รถยนต์-มอเตอร์ไซค์ ย้อนศร

ขาว ...ถามหน่อยสิ นายพอจะรู้ไหม เรื่องรถย้อนศรเนี๊ยะ เขาไปทำข้อตกลงกันตั้งแต่เมื่อไหร่
        ว่าเราต้องเป็นฝ่ายเบี่ยงหลบ ให้เขาชิดทางข้างในที่ปลอดภัยกว่า ทั้งที่เรามองไม่เห็นรถหลัง
         แต่เขามองเห็น เขาไปตกลงกันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ เป็นอย่างนี้ทุกที่ ทุกคันเลย
ผม ...ไม่รู้.....หว่ะ
ขาว...เอ๊า.....สั้นจัง



ผมพาเจ้าขาวมาถึงร้อยเอ็ด ถามคนที่นี่ว่า อะไรคือสัญลักษณ์ของ เมืองร้อยเอ็ด
คำตอบคือ  “ บึงพลาญชัย”  เพราะมีที่เดียวในโลก (ตึ้งโป๊ะ...)  



การเดินทางกับจักรยานคู่ใจ ยังดำเนินต่อไปตามแผน
ขาว ....ถามไรหน่อยสิ  เราปั่นผ่านต้นคูณ ที่ออกดอกสะพรั่งเหลืองอร่าม ตลอดเส้นทาง
          เราว่ามันสวยม๊ากมาก ทำไม่คนถึงไม่ค่อยมาเที่ยวดู เหมือนดอกนางพญาเสือโคร่ง
          ที่ภาคเหนือหล่ะ เราว่ามันสวยไมแพ้กันเลย
ผม .... เขาก็โปรโมทให้มาเที่ยวนะ อย่างที่ขอนแก่น มีเทศกาลดอกคูณ เสียงแคน
          แต่คนไทยส่วนใหญ่ ชอบหน้าหนาวมากกว่า หมอกจางๆและควัน  อากาศเย็นๆ
          จิบกาแฟอุ่นๆ  มันมีความสุขกว่าแดดร้อนๆ เหงื่อเยิ้มๆ ดูดน้ำแข็งจ๊วบๆ หน้ามันถ่ายรูปไม่สวย
ขาว.... อ้อ...เข้าใจละ  ชอบเย็นสบาย  แต่ก็ชอบอาบน้ำอุ่น
ผม .... แรง...




มุกดาหาร คือที่แรกที่เราทั้งคู่เริ่มเลาะริมโขงกัน
ผม.... รู้ไหม มุกดาหาร แยกมาจากจังหวัดอะไร
ขาว....จะรู้ได้ไง ไม่ได้เกิดที่นี่ เราเกิดที่ไต้หวัน สัญชาติอเมริกัน
ผม ....เออๆ  แยกมาจากนครพนม จำไว้ซะ
ขาว ...แล้วนายรู้ไหม ริมแม่น้ำโขง ที่เรายืนอยู่นี่ เคยอยู่ในแขวงจำปาศักดิ์ของลาวมาก่อน
ผม ....อ้าว....แล้วบอกเกิดที่ไต้หวัน





หนึ่งในเส้นทางเลาะริมโขงครั้งนี้ ผมปักหมุดไว้ที่ จังหวัดนครพนม เพราะในตอนเด็กๆ
อยากมาเห็นพระธาตุพนมมาก แต่ไม่เคยได้มาสักที คราวนี้ พลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง



ผม ....พระธาตุพนม สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่เมือง เคยถล่มเมื่อปี 2518 องค์นี้คือบูรณะขึ้นมาใหม่ สวยมั๊ย
ขาว....สวย  ถ่ายรูปให้หน่อยสิ เอาสวยๆนะ
ผม ....จัดให้....



จากนครพนม เราเลาะริมโขงกันอย่างมีความสุข แม้ว่าถนนบางช่วงกำลังซ่อมทำเจ้าขาว สะเทือนไปทั้งตัว
ขาว ... เมื่อไหร่นายจะเปลี่ยนไปใช้เฟรมคาร์บอนหล่ะ จะได้นุ่มนวลชวนฝัน ไม่สั่นสะท้าน แบบนี้
ผม..... เอาจริงๆนะขาว  เราปั่นนายมาปีที่สามแล้ว เรารู้ว่าเฟรมคาร์บอน มันนุ่มกว่านาย มันสบายกว่าจริง
          แต่ก็แค่คำบอกเล่า เพราะเราไม่เคยลองปั่นเฟรมคาร์บอนสักที ถามว่าอลูฯอย่างนายเราปั่นไหวมั๊ย
          เราก็ไปไหนต่อไหนกันมาเยอะที่แล้ว รอให้นายไม่ไหวก่อน คันต่อไป มันจะเป็นคาร์บอน แน่ๆ 5555
ขาว...  เอ๊า.... กำลังจะซึ้ง



เราทานมื้อเย็นร้านริมโขง บรรยากาศดี พระอาทิตย์กำลังจะตกที่ฝั่งเรา แต่พระจันทร์กำลังขึ้นที่ฝั่งลาว
ธรรมชาติสอดคล้องกันอย่างมีสมดุลเสมอ



ขาว.....เราเลาะริมโขงแล้ว ไม่เห็นมีเป็ดสักตัว แม่น้ำโขง มันต้องปลาบึกไม่ใช่เหรอ ทำไมพามาหาเป็ด
          หรือว่า......น้องเป็ดคนสวย..... เดี๋ยวจะฟ้องเมียนาย
ผม .... จะบ้าเหรอ  น้องปงน้องเป็ดที่ไหน ไม่มี๊
  


การเดินทางของเรามาสะดุดในวันถัดมา เจอพายุฤดูร้อนถล่ม ต้องเปลี่ยนแผน หยุดรอก็ไม่ได้
เพราะจะไม่ทันเจอน้องเป็ด (อิอิ)  ผมจับเจ้าขาว ถอดล้อหน้า ใส่รถ (เช่า) ไปหนองคาย


  
ผม ....  สบายเลยนะวันนี้ ถ้าเป็นสมัยก่อนนะ เราพานายปั่นลุยฝนแล้ว
ขาว .... กลัวเปียกเหรอ ตอนปั่นนายก็ชุ่มเหงื่อทั้งตัวอยู่แล้ว มันต่างกันตรงไหนมิทราบ  "ป็อดดด  ก็บอกเหอะ"
ผม ....  อืมมม... เดี๋ยวนี้ป็อดจริงๆแหละ  เวลาฝนตก รถยนต์เขามองเราไม่ชัด แค่มองถนนยังไม่ค่อยจะเห็นเลย
          จักรยานคันเล็กๆ ไฟท้ายยังกะหิงห้อย เขาจะเพิ่มความเร็วที่ล้อหลังให้เราไปสวรรค์เร็วๆอ่ะดิ
ขาว ....อืมมม... เป็นความป็อดที่มีเหตุผล



จากหนองคาย ไป อุดรธานี แค่ 56 กิโล แต่เจอซ่อมถนนซะเกือบ 2 กิโล เจ้าขาวสะเทือนอีกครั้ง
ขาว ....เราคุยเรื่องเฟรมอีกนิดได้ไหม
ผม .... ไม่.....พอ...จบ
ขาว.... (เงียบ) ...

ที่สุดผมพาเจ้าขาว มาเจอน้องเป็ด ที่สวนสาธารณะหนองประจักษ์  เจ้าเป็ดสีเหลือง อมยิ้มลอยอยู่กลางบึง 3 ตัว
ผมสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดอย่างผู้สมหวัง





ผม .... นี่ไงขาว  น้องเป็ดของนาย น่ารักไหม
ขาว ... อืมมมม...น่ารักดี
ผม .... แล้วรู้ความหมายของมันไหม
ขาว ... เป็นสัญลักษณ์เชิงพาณิชย์
ผม .... หะ...ยังไง
ขาว ... เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่า   “ ลาบเป็ดอุดร อร่อยที่สุดในโลก”
ผม ....  5555555 จะบ้าเหรอ มันหมายถึง “สันติภาพ” ความสงบสุข โว๊ย
          อืมมม.... แต่ก็ขอบใจนะที่พาเรามาเติมฝันอีกหนึ่งส่วน
ขาว.... จะจบแบบซึ้ง..ว่างั้น....โอเค ด้วยความยินดีเพื่อน




มีผู้รู้ท่านหนึ่งบอกผมว่า  

"คนเราไม่ว่าจะอายุมากแค่ไหน ทันทีที่ขึ้นปั่นจักรยาน พวกเขาจะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
ถ้าอยากรู้ว่าตอนเด็กๆเขามีนิสัยยังไง ก็ดูจากพฤติกรรมการปั่นจักรยานนั่นแหละ
คนที่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อในตอนเด็ก ปั่นๆไปเขาก็จะไม่ไหวใจไม่สู้ตลอด  
คนที่ขี้โม้ โอ้ออวดเรื่องจักรยาน ตอนเด็กเขาก็เป็นคนโอ้อวดแบบนี้แหละ
เช่นกัน คนที่มุ่งมั่น ต้องไปให้ถึง ตอนเด็กๆเขาก็เป็นคนไม่ยอมแพ้แบบนี้แหละ"


ผมเชื่อตลอดมาว่า

" จักรยาน คือความสำเร็จที่สัมผัสได้
  ไม่ต้องเป็นที่หนึ่ง แค่ปั่นถึง คุณก็ได้โอบกอดความสำเร็จแล้ว"




มีความสุขกับการปั่นจักรยานนะครับ....สวัสดีครับ  
(แก้คำผิดครับ)