สวัสดีค่ะ ใกล้วันสงกรานต์เข้ามาทุกที หลายๆคนคงสนุกสนานกับการเล่นสาดน้ำ แต่หลังจากนั้นอาจต้องประสบกับปัญหาหน้าแพ้สิวเห่อ (แพ้นำ้ แพ้แป้ง แพ้สี) วันนี้ จขกท ยอมพลีชีพตัวเองเพื่อมาเหล่าถึงประสบการณ์เรื่องสิวๆที่เป็นปัญหาตามหลอกหลอนอยู่บนใบหน้ามาตลอด 10 ปี เป็นๆหายๆ เริ่มเลยละคะกัน
จขกท เริ่มเป็นสิวตั้งแต่ประมาณ ม.ต้น แล้วก็เริ่มต้นรักษาสิวตอน ม.3 ที่เมดิแคร์คลินิก แต่ด้วยตอนนั้นอาจจะเป็นสิวฮอร์โมนก็เข้าใจได้ อีกอย่างอยู่ ตจว อาจจะเพราะแพ้น้ำ สิวเลยไม่ยอมหายสักที ก็เลยปล่อยเลยตามเลย พอถึงช่วงเข้ามาหาวิทยาลัยก็ย้ายมาเรียนใน กทม สิวก็เป็นช่วงๆ เป็นๆหายๆ จะเป็นมากก็ช่วงที่เป็นประจำเดือน แต่ก็ถือว่าไม่ได้มากมายอะไรอยู่ในจุดที่ทนได้ (5-6 เม็ด)ก็ก้าวผ่านมาได้ พอหลังเรียนจบก็เข้าทำงาน นั่นแหล่ะค่ะเป็นจุดเริ่มต้นของสิวที่ทำให้ถึงจุดที่ทนไม่ไหว (สงสัยจะเครียดเรื่องงานเกินไป) มันเริ่มหนักและมีผลต่อการใช้ชีวิต เราก็แบบไม่ไหวละลองไปหาหมอดูละกันก็เลยตัดสินใจไปคลินิกสีน้ำเงินที่โฆษณาว่าเป๊ะ ซื้อคอร์สสิวมา 10 ครั้งก็หมั่นไปหาหมอและทำหน้าเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่หายสักทีเราก็เลยเลิกไป พอเรียนจบมาแล้วก็ถึงช่วงที่ต้องรับปริญญาแต่สิวเจ้ากรรมดันมาขึ้นหนักช่วงที่กำลังจะรับปริญญานี่ซิ คือเข้าใจใช่ไหมว่าใครๆก็ตั้งหน้าตั้งตารออยากมีรูปรับปริญญาสวยๆ ก็แอบเซงแต่ก็คิดว่าเอ่อไม่เป็นไรเราเลือกช่างเก่งๆ เขาคงช่วยเราปกปิดร่องรอยสิวได้บ้าง คงได้มีรูปสวยๆในวันรับปริญญา แต่พอถึงวันที่รับจริงๆ พอช่างเห็นหน้าถึงกับบ่นว่า ว้ายทำไมหน้าคุณน้องสิวเยอะจัง แต่งยากอ่ะ เราก็เศร้าซิคะ แต่ก็ทำใจเอาวะแต่งออกมาได้เท่าไหร่ก็คงต้องยอมรับชะตากรรม